Ο Σόιμπλε εμμένει στην δημοσιονομική πειθαρχία: Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, προειδοποίησε για τους κινδύνους που έχουν τα αναπτυξιακά προγράμματα, που οδηγούν σε αύξηση του δημόσιου χρέους.
Πιστός στην γραμμή του και μάλιστα με την γνωστή γερμανική εμμονή, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υποστήριξε ξανά την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, λέγοντας «Υπάρχουν μάλλον υπερβολική ρευστότητα και υπερβολικά υψηλά χρέη, τόσο στην Ευρώπη, όσο και παγκοσμίως. Από την πλευρά της ζήτησης και της νομισματικής πολιτικής δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να στηριχθεί βιώσιμη ανάπτυξη».
Ο Σόιμπλε υποστήριξε ότι είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές προκειμένου να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη και ότι ανάπτυξη, μπορεί να επιτευχθεί μόνο στη βάση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, των βελτιωμένων γενικών συνθηκών και της σταθερής δημοσιονομικής πολιτικής.
Εμείς ως TaxCoach, έχουμε να σχολιάσουμε ότι ο Σόιμπλε εμμένει σε μια πολιτική που έχει δείξει ότι ως σύνολο ενεργειών επιφέρει μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία και κοινωνία παρά όφελος. Δεν είναι θεωρία αυτό που λέμε, είναι τα δεδομένα και οι συνέπειες όπου έχει εφαρμοστεί η πολιτικής της λιτότητας, λιτότητας και λιτότητας, όπου παντού, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει στο σύνολο της οικονομίας παρά το όποιο δημοσιονομικό όφελος υπήρξε με το δημόσιο «νοικοκύρεμα».
Και πράγματι, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει στις οικονομίες όλου του ευρωπαϊκού νότου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο και στην Ιταλία και Ισπανία και Πορτογαλία.
Άλλωστε την πολιτική της αυστηρής λιτότητας, την έχουν στηλιτεύσει πλήθος από νομπελίστες οικονομολόγους (βλ. εδώ), δηλαδή οι επαΐοντες και ελάχιστοι είναι οι οικονομολόγοι και μάλιστα όχι και αυξημένης ‘βαρύτητας’ που να υποστηρίζουν την πολιτική της αυστηρής λιτότητας.
Τέλος, δεν υπάρχουν μονάχα δύο εκδοχές πολιτικών, ήτοι η λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα και απέναντί της η ανεξέλεγκτη επέκταση για να τίθεται θέμα να πάμε ή με τη μία ή με την άλλη · υπάρχουν και ενδιάμεσες συνθέσεις πολιτικών, που επιτρέπουν τις κάθετες συγκεκριμένες παρεμβάσεις όπου χρειάζεται (αλλά όχι γενικευμένες, που επηρεάζουν δυσμενώς την όλη οικονομία) έτσι ώστε να επιτυγχάνεται το επιθυμητό δημοσιονομικό ‘νοικοκύρεμα’ με παράλληλη επέκταση εκεί που απαιτείται, έτσι ώστε να τονωθούν οι επενδύσεις που φέρουν ένα θετικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στις οικονομίες και βέβαια και η κατανάλωση διότι ουδεμία ανάπτυξη είναι στέρεα και υγιής εάν δεν στηρίζεται στην διευρυμένη κατανάλωση.
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρει και το ακόλουθο άρθρο:
✎ H Fed πρέπει ‘να δίνει χρήματα άμεσα στους πολίτες’
