Τι είναι οι τεράστιες ευθείες υποθαλάσσιες γραμμές;

Στη φύση δεν συναντώνται ευθείες γραμμές. Βλέπουμε μόνο καμπύλες.

Παρατηρώντας το Google Earth, είδαμε νοτιοδυτικώς της Αυστραλίας, ορισμένες υποθαλάσσιες ευθείες γραμμές, κάτω από τον ωκεανό, που δεν φαίνονται να είναι φυσικοί σχηματισμοί καθώς όπως είπαμε στη φύση δεν συναντάμε ευθείες και μάλιστα τέτοιου μεγέθους. Δείτε την πάνω εικόνα – δεν βάλαμε καν βελάκια διότι είναι ευδιάκριτες.

Μιλάμε για γραμμές – κατασκευές (;) που είναι τεραστίου μεγέθους, το οποίο εύκολα διαπιστώνεται από την σύγκριση με την γειτονική Αυστραλία. Τι μπορεί να είναι αυτές;

Διαβάσαμε ότι αυτές οι σαφώς ευδιάκριτες γραμμές, οφείλονται σε multibeam bathymetric survey lines, που θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε στα ελληνικά ως ωκεανογραφικές μελέτες αλλά δεδομένου ότι εδώ έχουμε φωτογραφίες από δορυφόρους (εννοούμε στο Google Earth), οι μελέτες αυτές από τα ωκεανογραφικά πλοία, δεν χαράσσουν το υποθαλάσσιο μάλιστα πυθμένα, που βρίσκεται σε βάθος ορισμένων χιλιάδων μάλιστα μέτρων, άρα φαίνεται να μην ευσταθεί ως εξήγηση.

Άλλη εξήγηση που βρήκαμε μετά από αναζήτηση, είναι ότι οι δορυφόροι που βγάζουν τις φωτογραφίες, καλύπτουν τα δεδομένα του εδάφους (και υποθαλάσσιας επιφάνειας) σε μεγάλα ‘πλακάκια’, τα δεδομένα των οποίων μπορεί να έχουν μικρές διαφορές, ιδίως όταν προέρχονται από δύο διαφορετικές δορυφορικές πηγές. Σε αυτήν την περίπτωση, για να παρουσιαστεί η συνολική εικόνα, δηλαδή της ενιαίας γης, χρησιμοποιείται λογισμικό που κάνει ‘ραφή’ και συνένωση των δεδομένων που μπορεί να έχουν αυτές τις μικρές διαφορές. Οι ‘ανωμαλίες’ λοιπόν που παρατηρούνται στον πυθμένα των ωκεανών, έχουν να κάνουν με αυτές τις διαφορές αποτύπωσης και με σφάλμα του λογισμικού ‘ραφής’ και συνένωσης σε περιπτώσεις αλληλοκαλυπτόμενων ‘πλακιδίων’. Εν ολίγοις, αυτή η εξήγηση, μας λέει ότι ενώ βλέπουμε αυτούς τους αφύσικους σχηματισμούς στο πυθμένα του ωκεανού, με τις ευθείες γραμμές, ορθές γωνίες κλπ, αυτά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αφού οφείλονται στο σφάλμα του λογισμικού που κάνει την συνένωση των φωτογραφιών.
Όμως εάν ίσχυε αυτή η εξήγηση, λέμε τώρα εμείς, υποθέτουμε ότι θα εξηγούσε τις ορθές γωνίες, αλλά εκτός από ορθές γωνίες, παρατηρούνται:
α) τρίγωνα – στην περίπτωση των τριγώνων, πόσα (σε αριθμό) και πόσο μεγάλου μεγέθους λάθη θα έπρεπε να γίνουν, για να υπάρξει τέτοιου μεγέθους απόκλιση των δεδομένων, που τελικά να απεικονίσουν ένα τρίγωνο και μάλιστα τόσο μεγάλου μεγέθους σαν αυτά που βλέπετε;
β) στο σημείο που έχουμε βάλει κόκκινο βελάκι, όταν μεγεθύναμε πολύ (την υποθαλάσσια απεικόνιση) ακολουθώντας αυτούς τους περίεργους και κατά τα φαινόμενα, αφύσικους γεωμετρικούς σχηματισμούς, στο σημείο λοιπόν με το κόκκινο βελάκι, σε έντονη μεγέθυνση, είδαμε τον ακόλουθο αφύσικο σχηματισμο της κάτωθεν φωτογραφίας.

Αυτός λοιπόν ο σχηματισμός που έχει τόσες ελικοειδείς στροφές (σαν σχάρα ένα πράγμα, σαν αντίσταση από θερμαντικό σώμα) θα μπορούσε με την κοινή λογική να αποδοθεί στην παραπάνω εξήγηση; Δηλαδή πόσες διαφορετικές απεικονίσεις θα είχαν του συγκεκριμένου υποωκεάνιου σημείου, που θα έδινε ένα τέτοιο γεωμετρικό σχηματισμό το λογισμικό που θα συνένωνε με σφάλμα τα διαφορετικά δεδομένα; Ίσα – ίσα εάν είχε πολλά διαφορετικά δεδομένα, θα έπρεπε να εμφάνιζε ένα χαοτικό, μη γεωμετρικό σχήμα, ακριβώς λόγω του πλήθους των δεδομένων. Μήπως πάλι στην συγκεκριμένη περίπτωση, είχε πολλά δεδομένα από την ίδια πηγή; δηλαδή από έναν δορυφόρο; Μα είναι δυνατόν ο ίδιος δορυφόρος, φωτογραφίζοντας το συγκεκριμένο σημείο να έδωσε τέτοια εικόνα; Την ήταν ο δορυφόρος; μεθυσμένος που έκανε ζιγκ – ζαγκ γύρω από το αυτό σημείο, για να δώσει εντέλει το λογισμικό με την συνένωση των φωτογραφιών, έναν τέτοιο σχηματισμό;

Επομένως, ούτε και αυτή η εξήγηση μας πείθει. Εννοείται βέβαια ότι δεν είναι σαφώς οι τεκτονικές πλάκες του πλανήτη μας, καθώς αυτές, ως φυσικές, έχουν καμπύλα σχήματα.

Δεν υπαινισσόμαστε τίποτα, αλλά σίγουρα είναι πολύ παράξενο και τουλάχιστον οι εξηγήσεις που βρήκαμε, δεν φαίνονται πειστικές.

Και επιπλέον, αυτές οι αφύσικες γεωμετρικές κατασκευές, αποτελούμενες ως επί το πλείστον από ευθείες γραμμές τεραστίου μήκους, δεν συναντώνται μόνο στην ευρεία περιοχή νοτιοδυτικώς της Αυστραλίας.

Δείτε για παράδειγμα τον Ατλαντικό ωκεανό, μεταξύ Αφρικής και Νοτίου Αμερικής.

Για να σας βοηθούμε, βάλαμε μερικά άσπρα βελάκια · είναι δυνατόν αυτές οι τεράστιες ευθείες να οφείλονται στα ‘πλακίδια’ που συνενώνονται; Οι ευθείες που σημειώσαμε με Α, Β, Γ, Δ είναι υπερβολικά μεγάλες για να αποτελούν σφάλματα συνένωσης ‘πλακιδίων’ φωτογράφησης, που θα μπορούσαν να είναι τα άλλα σημεία όπως ενδεικτικά σημειώνουμε με τα βελάκια με τις άσπρες κουκκίδες. Πράγματι αυτά, είναι μεγάλα μεν, αλλά σχετικά λογικού μεγέθους ‘πλακίδια’ που θα μπορούσαν να συνιστούν φωτογραφίες από τους δορυφόρους που δεν έχουν συνενωθεί καλά και δίδουν την ψευδαίσθηση ενός ‘οδοντωτού’ τεράστιου υποθαλάσσιου σχηματισμού. Τα Α, Β, Γ, Δ όμως τι είναι και πως εξηγούνται;

Προφανώς, όλα τα παραπάνω, μπορείτε να τα δείτε και μόνοι σας εάν έχετε εγκατεστημένο το Google Earth.

Η εικόνα που μας δίδει εμάς, είναι ως η Γη να πρόκειται για μια τεχνητή τεράστια σφαίρα και αυτές οι μεγάλες ευθείες γραμμές, να είναι οι ‘ραφές’ σύνδεσης, όπως συναντάμε στις λαμαρίνες των πλοίων, δείτε κάτωθεν φωτογραφία – αυτό μας θυμίζει εμφανισιακά. Αυτό θα σήμαινε όμως ότι η Γη είναι ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, κούφια στο εσωτερικό;