Ενεργούν από δόλο ή από βλακεία; Η εσωτερική υποτίμηση παρουσιάστηκε από την Τρόικα σαν ελκυστική ιδέα, γιατί θα βελτίωνε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Όντως, τα προϊόντα που κατασκευάζαμε δεν ήταν ελκυστικά. Δεν είναι τυχαίο που δυσκολευόμαστε στις εξαγωγές μας, ενώ κατακλυζόμαστε από εισαγόμενα. Λογικό ακουγόταν (και ήταν) να γίνει προσπάθεια εξορθολογισμού.
Το ότι η προσπάθεια απέτυχε, το βλέπουμε όλοι πλέον. Ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του ερχομού της Τρόικας, έχουν απογοητευτεί από τα αποτελέσματα. Πλέον το ερώτημα δεν είναι αν πετύχανε, αλλά αν υπήρχε ειλικρινής προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων ή μας κορόιδευαν από την αρχή.
Ποιος ωφελήθηκε τελικά
Το πακέτο διάσωσης ήταν ο καλύτερος σύμμαχος της διαπλοκής των πολιτικών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία. Τους κράτησε στη ζωή με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία, χωρίς την απαίτηση να προχωρήσει καμία αλλαγή στην δομή της οικονομίας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις και ούτε πρόκειται να γίνουν.
Οι γραφειοκράτες των διεθνών οργανισμών δεν διαφέρουν σε νοοτροπία από τους ντόπιους συναδέλφους τους που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι . Μάλιστα, είναι πιο επιρρεπείς σε σπατάλες και διαφθορά, αφού κινούνται έξω από τα ελεγκτικά πλαίσια του έθνους-κράτους και νιώθουν πως δεν πρέπει να λογοδοτούν σε κανένα.
Ερωτήματα που ζητούν απάντηση
Τα παρακάτω θέματα αποδεικνύουν πως μόνο έκπληξη δεν ήταν η αποτυχία του προγράμματος:
• Στόχος της εσωτερικής υποτίμησης είναι η μείωση της κατανάλωσης. Στις επιχειρήσεις αν ρίξεις τον τζίρο 20% δεν σημαίνει πως τα κέρδη πέφτουν 20%, ούτε 30%, ούτε καν 50% κατά κανόνα. Αν πέσει ο τζίρος 25%-30% (ο επίσημος στόχος μείωσης του ΑΕΠ), σημαίνει πως συνήθως μπαίνουν μέσα !
Αυτό το γνωρίζει ο πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών επιστημών γιατί υπάρχει σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ βιβλίο μικροοικονομίας του κόσμου, στο κεφάλαιο της ανάλυσης νεκρού σημείου (break even point).
Δεν το ήξερε κανένας στο ΔΝΤ που αν δεν έχεις διδακτορικό δεν σε προσλαμβάνουν ούτε για… καθαρίστρια ;
• Γιατί υπάρχει εμμονή, ακόμα και σήμερα, σε μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή; Από την μια βοηθάς μια επιχείρηση περιορίζοντας το μισθολογικό κόστος, αλλά από την άλλη αυξάνεις το κόστος λειτουργίας με νέους φόρους.
Πως βοηθάει αυτό την ανταγωνιστικότητα;
• Η ενίσχυση στις τράπεζες έγινε για να χρηματοδοτηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα. Παρά τα δεκάδες δισεκατομμυρίων άμεσης και έμμεσης βοήθειας, αυτό δεν έγινε. Αντίθετα, το κόστος χρήματος ακόμα και για τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι δυσεύρετο και με απαγορευτικά επιτόκια.
Που είναι η περίφημη τεχνογνωσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ που κλήθηκαν να βοηθήσουν σε τέτοια θέματα;
• Ο επιδιωκόμενος αποπληθωρισμός είναι αντιαναπτυξιακός παράγοντας από την φύση του, γιατί οδηγεί σε αναβολή επιχειρηματικών αποφάσεων. Αν θέλεις για παράδειγμα να αγοράσεις κάποιο κτίριο και βλέπεις πως η τιμή του αύριο θα υποχωρήσει, αναβάλεις την επένδυση.
Αντίθετα, αν υπάρχει μικρός πληθωρισμός και ξέρεις πως το αντίτιμο θα αυξηθεί, τόσο πιο γρήγορα προχωράς στην αγορά του. Αυτό το σκεπτικό είχε εκφράσει μελέτη του ίδιου του ΔΝΤ πριν λίγα χρόνια, στην περίπτωση της Σλοβενίας.
Οι ίδιοι δεν διαβάζουν τις εκθέσεις τους ;
• Το κόστος ενέργειας το έχουν θέσει επιτακτικά οι παραγωγικές επιχειρήσεις. Ακόμα και ο πρωθυπουργός αναγνώρισε το δίκαιο αίτημα τους για φθηνότερη ενέργεια. Στα λόγια. Στην πράξη δεν έγινε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.
Πως βοηθάει την ανταγωνιστικότητα όταν από τους φόρους το κόστος ενέργειας στοιχίζει πολλαπλάσια από ότι στις ανταγωνίστριες χώρες;
• Για την μη επιστροφή του ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, παρά μόνο εξάντλησαν την αυστηρότητα τους στην επιβολή των φόρων. Μοιραία ήρθε ο χρηματοοικονομικός στραγγαλισμός των εξαγωγικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα κάποιες να μην μπορέσουν να επιβιώσουν.
Πως συνάδει αυτή η πρακτική με την καλυτέρευση του ισοζυγίου πληρωμών και της μείωσης της ανεργίας;
• Όταν μειώνονται οι μισθοί και το διαθέσιμο εισόδημα, περιορίζεται η δυνατότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων να εξοφλήσουν αυτά που χρωστούν. Έτσι έχουμε ένα ντόμινο αθέτησης υποσχέσεων που προκαλεί πρόβλημα στο ήδη ευπαθές τραπεζικό σύστημα.
Είναι δυνατόν να μην σκεφτούν πως σε συνθήκες ύφεσης οι επισφάλειες θα αυξηθούν;
• Η συνεχιζόμενη ύφεση και το σκότωμα της ελπίδας για αναστροφή της κατάστασης, έχει σαν αποτέλεσμα οι πιο φιλόδοξοι και οι ικανότεροι από τους νέους να στραφούν στην μετανάστευση.
Που είναι το πλεονέκτημα όταν φεύγουν οι εργαζόμενοι με την μεγαλύτερη δυνατότητα προστιθέμενης αξίας, ενώ παραμένουν οι συνταξιούχοι;
• Η έκφραση “ανάπτυξη χωρίς ρευστότητα” εμφανίζεται σε πολλές από τις πρόσφατες εκθέσεις της Τρόικας. Η δικαιολογία είναι ότι υπάρχουν πολλές καταθέσεις Ελλήνων εκτός Ελλάδος που πιστεύουν ότι θα επαναπατριστούν προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις. Φαίνεται δεν περνάει από το μυαλό τους ότι αυτοί που έχουν “δραπετεύσει” είναι διαφορετικοί από τους “έγκλειστους”!
Έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία να επιστρέφουν οι δραπέτες στις φυλακές, για να ανακουφίσουν τους κρατούμενους;
• Μήπως τα παραπάνω είναι απλά θεωρητικές σαχλαμάρες;
Η απάντηση έρχεται από τα αποτελέσματα της αφρόκρεμας των ελληνικών επιχειρήσεων, των εισηγμένων στο χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Μόλις το 1/3 καταφέρνουν και παραμένουν κερδοφόρες. Πως βοηθάει την οικονομία η μετατροπή των κερδοφόρων επιχειρήσεων σε ζημιογόνες;
Συμπέρασμα
Η δικαιολογία ότι για όλα ευθύνεται εξ’ ολοκλήρου η ελληνική κυβέρνηση που κορόιδεψε τους αφελείς ευρωπαίους, δεν πείθει πια. Όταν σε εξαπατούν μία φορά, είσαι θύμα. Όταν σε εξαπατούν δύο, είσαι κορόιδο. Όταν σε εξαπατούν καμιά δεκαριά… τότε είσαι συνένοχος.
Πολλοί χαρακτηρίζουν τις πρακτικές που ακολουθούνται ως φιλελεύθερες. Το αντίθετο συμβαίνει. Η φορολογική πολιτική που οδηγεί στη δήμευση περιουσιών μέσω της υπερφορολόγησης, ήταν η πολιτική που εφάρμοσε ο Στάλιν κατά την κολλεκτιβοποίηση της δεκαετίας του ’30.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πλάνο ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Άλλο βιασμός της κοινωνίας και της παραγωγής με φοροκαταιγίδα, μείωση στις συντάξεις των 300 ευρώ άπορων παππούδων των και άλλο μεταρρυθμίσεις για ένα αποτελεσματικό κράτος.
Το να αφήνουνε απλήρωτους προμηθευτές, να μην επιστρέφουνε ΦΠΑ σαμποτάροντας τις εξαγωγές, να κλείνουν επιχειρήσεις για να σώσουνε τους τραπεζίτες και θέσεις στον δημόσιο που δεν προσφέρουν τίποτα, δεν είναι λιτότητα. ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ!
Πηγή: marketnews.gr
