Θετικά και αισιόδοξα είδε, τουλάχιστον με μια πρώτη ματιά το Brexit, ο εφοπλιστικός κόσμος: οι Έλληνες εφοπλιστές, που διατηρούν γραφεία / έδρα στο Λονδίνο, αλλά και λοιποί Έλληνες εφοπλιστές με έδρα εκτός Ε.Ε., όπως και ξένοι εφοπλιστές.
Γιατί αυτό;
Διότι όπως είναι γνωστό, η μεγάλη πλειοψηφία των εφοπλιστικών εταιριών διεθνώς και όχι μόνο οι ελληνικών συμφερόντων αλλά όλες, διατηρούν την έδρα τους εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπολογίζεται ότι σήμερα, ένα ποσοστό πάνω από 70% του παγκόσμιου στόλου, βρίσκεται υπό από διεθνείς σημαίες, εκτός Ε.Ε..
Και γιατί συμβαίνει αυτό; Μα για φορολογικούς βασικά λόγους. Το καθεστώς φορολόγησης εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και σε άλλες μεγάλες χώρες όπως ΗΠΑ, Ιαπωνία κ.λπ., δεν είναι τόσο ενθαρρυντικό όσο ελκυστικό γίνεται σε κάποιες χώρες όπως σε αυτές που παρέχουν σημαίες ευκαιρίας.
Ως Σημαία ευκαιρίας ή σημαία ευκολίας (flag of convenience), χαρακτηρίζονται οι σημαίες κάποιων χωρών όπως, κατά πρώτα, της Λιβερίας, του Παναμά, της Ονδούρας και της Κόστα Ρίκας, των οποίων οι νόμοι επιτρέπουν και επί της ουσίας διευκολύνουν τα νηολογημένα υπό την σημαία τους πλοία ξένης πλοιοκτησίας, αντίθετα απ΄ ότι ισχύουν στις ναυτιλιακές και άλλες χώρες στις οποίες το δικαίωμα χρησιμοποίησης της σημαίας των παρέχεται με αυστηρούς περιορισμούς που συνεπάγουν βαριές υποχρεώσεις.
Πράγματι οι παραπάνω χώρες που επιγραμματικά αναφέρονται στον διεθνή ναυτιλιακό χώρο ως “Πανονλίμπ”, (Panamas, Hondura, Liberia = Panhonlib) έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς πλοιοκτήτες να υψώσουν τη σημαία αυτών, στα πλοία τους προκειμένου να τα κάνουν ανταγωνιστικότερα και να αποφύγουν βάρη και υποχρεώσεις που θα είχαν στη σημαία της πατρίδας τους. Και επειδή η διεθνής οικονομία δεν αναγνωρίζει τέτοια συναισθήματα, πατρίδας κ.λπ., το φαινόμενο αυτό γρήγορα γενικεύθηκε. Αλλά και από την άλλη πλευρά αυτά τα κράτη που στερούνταν εσωτερικής ναυτιλίας με τα μέτρα που εφήρμοσαν ελαχιστότατης φορολογίας σε αλλοεθνή πλοία βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή εμπορικού στόλου παγκοσμίως!
Με τις σημαίες ευκαιρίας οι πλοιοκτήτες εξασφαλίζουν ακόμη και σήμερα: την πλέον ευμενέστατη φορολογική μεταχείριση, ευκολότερη δανειοδότηση, λιγότερους κινδύνους από πολεμικές εμπλοκές ή διεθνείς υποχρεώσεις των χωρών τους, απαλλαγή από κρατικές αναμίξεις στην εκμετάλλευση των πλοίων τους, ελαστικότητα στην έκδοση αποδεικτικών ναυτικής ικανότητας των ναυτικών (πτυχία, διπλώματα) κ.ά..
Και η επέκταση αυτού του φαινομένου, άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία των οικονομικών παραδείσων δηλαδή στη δημιουργία των λεγομένων “Off-shore” εταιριών.
Οι Έλληνες εφοπλιστές λοιπόν και όχι μόνο αυτοί, χάρηκαν ως επί το πλείστον με το Brexit, διότι ναι μεν από μια μεριά μπορεί αυτό να έχει κάποια αρνητική επίπτωση στο διεθνές εμπόριο, αυτή όμως εκτιμάται ότι θα είναι βραχυπρόθεσμης φύσεως, αλλά από την άλλη δε, η Βρετανία και το Λονδίνο που παραδοσιακά ήταν κέντρο δραστηριοποίησης και έδρασης του εφοπλιστικού κόσμου, τώρα, δήλαδή βγαίνοντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, απαγκιστρώνεται από τις αυστηρές υποχρεώσεις που είχε στα πλαίσια λειτουργίας της εντός της Ε.Ε.. Αναμένεται λοιπόν από τον εφοπλιστικό κόσμο, ότι η Βρετανία θα επιδιώξει να καρπωθεί τα οφέλη που της δίδει η αυξημένη στο εξής ανεξαρτησία και δυνατότητα χάραξης δικής της πολιτικής σύμφωνα με τα συμφέροντά της, με το να δώσει περισσότερα κίνητρα σε έναν τομέα που ούτως ή άλλως είναι ισχυρή, έτσι ώστε να συγκεντρώσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του εφοπλιστικού κόσμου. Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε;
Θέλετε να καταρτιστείτε σε ναυτιλιακά (Chartering, Ναυτιλ. Λογιστική κλπ);
Δείτε στα σεμινάρια της Ευεπιχειρείν!
Θεωρούν λοιπόν οι εφοπλιστές ότι μακροπρόθεσμα, οι συνθήκες δραστηριοποίησης στην Βρετανία θα καταστούν αρκετά ελκυστικότερες, κάτι που θεωρούν ότι μπορεί να επιδράσει θετικά στην κερδοφορία τους, έχοντας επιπλέον αυξημένη ασφάλεια, λειτουργώντας υπό την ‘ομπρέλα’ ενός μεγάλου και ισχυρού κράτους. Αναμένεται λοιπόν ότι σταδιακά, ναυτιλιακές εταιρίες που σήμερα έχουν την έδρα τους σε κέντρα της Ε.Ε. όπως στην Βαλέτα, Ρότερνταμ, Λεμεσό, με τις παραπάνω εξελίξεις που περιγράψαμε θεωρητικά να παίρνουν με τον καιρό ‘σάρκα και οστά’, θα αρχίσουν να μετακινούνται προς το City, έτσι ώστε να αποφύγουν την υψηλή φορολογία αλλά και την σκληρή νομοθεσία και λειτουργικό πλαίσιο της Ε.Ε..
Γενικότερα εκτιμάται ότι ναυτιλιακές εταιρίες που σήμερα βρίσκονται εκτός Βρετανίας, θα κατευθυνθούν σταδιακά προς το City, όπως επίσης προσδοκάται ότι θα γίνει ελκυστικότερη και με περισσότερα κίνητρα, η ναυπήγηση πλοίων σε βρετανικά ναυπηγεία.
