Τι έγινε και η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. έκανε στροφή 180 μοιρών; Η κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. από τότε που εκλέχτηκε και έως χθες, είχε δείξει μία σταθερότητα στην επιδίωξη έστω μερικής και σταδιακής εφαρμογής των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, έστω σε βάθος χρόνου και μία πεισματική εμμονή σε ‘κόκκινες’ γραμμές όσον αφορά στις απαιτήσεις της Τρόικα ή των θεσμών αν προτιμάτε, που βέβαια οι απαιτήσεις αυτών, ήταν στη γνωστή φιλοσοφία των μνημονίων.
Η ελληνική κυβέρνηση μάλιστα, μόλις την προηγούμενη Κυριακή το γνωστό μας Δημοψήφισμα με το επίσης γνωστό αποτέλεσμα, που αν μη τι άλλο ενίσχυε εντονότατα πολιτικά τον πρωθυπουργό, στο να εμμείνει στην έως τότε πολιτική του και να αναζητήσει με τους πιστωτές μια δίκαιη λύση, μια έντιμη συμφωνία, έως και εν δυνάμει, να έρθει σε ρήξη με τους πιστωτές εάν αυτοί επέμεναν στην σκληρότατη, άδικη και τιμωρητική στάση τους.
Και ξαφνικά χθες, ο Αλέξης Τσίπρας έφερε ένα κανονικότατο και μάλιστα βαρύ μνημόνιο, εννοείται με άδικα μέτρα, με οριζόντια μέτρα που πλήττουν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και μάλιστα ήδη ταλαιπωρημένες και ευπαθείς, με αύξηση φορολογίας και ένα συνολικό πακέτο, που παρά τα όποια επιμέρους θετικά σημεία του που αφορούν κάποιες μεταρρυθμίσεις που θα επέφεραν αυξημένη αποτελεσματικότητα στο Δημόσιο, συνολικά εάν το δούμε, το όλο πακέτο, είναι μνημονιακό και υφεσιακό στην οικονομία.
Δεν είναι μόνο ότι ο κόσμος, όπως έδειξε το πρόσφατο δημοψήφισμα με 61% στο ΟΧΙ, δεν θέλει ένα τέτοιο σκληρό μνημονιακό πρόγραμμα. Είναι ότι αυτό το Μνημόνιο, ας ψηφιστεί, δεν θα φέρει αποτελέσματα αφού αντί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, θα τα κάνει χειρότερα. Είναι δυνατόν αυξάνοντας την άμεση και έμμεση φορολογία και μειώνοντας παράλληλα και κάποιες κατηγορίες εισοδημάτων, σε μια οικονομία σε τόσο βαθειά ύφεση και ανεπάρκεια ρευστότητας, να αποδοθούν φόροι;
Πριν λίγο καιρό, που είχε εκλεγεί ο Συ.Ριζ.Α., είχε νομοθετήσει τη Ρύθμιση έως 100 δόσεις. Από πόσους θα μπορέσει υπό αυτές τις συνθήκες, να εξυπηρετηθεί, όταν μάλιστα η ρύθμιση ισχύει εφόσον πληρώνεις τις νέες φορολογικές σου υποχρεώσεις κανονικά, στο ολόκληρο;
Μα για ποιο λόγο έγινε η Ρύθμιση; Διότι οι φορολογούμενοι είχαν γονατίσει οικονομικά από τα μνημόνια και έτσι συσσωρεύτηκαν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, άνω των €77 δισ., ποσό τεράστιο και φύσει αδύνατο να εισπραχθεί. Και τώρα, με την ελληνική πρόταση, με το νέο μνημόνιο, καθώς περιέχει μέτρα υφεσιακά, εκ των πραγμάτων η ύφεση θα βαθύνει. Μα αν βαθύνει η ύφεση και οι φορολογούμενοι ήδη αδυνατούσαν να πληρώσουν τις οφειλές τους στο Δημόσιο και συσσωρεύονταν ληξιπρόθεσμες, τώρα που χειροτερεύει η κατάσταση δεν θα δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο; Τότε δεν θα αυξηθούν αντί να μειωθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές;
Η όλη οικονομία της χώρας και τα δημοσιονομικά μας, αντί να βελτιωθούν θα χειροτερεύσουν. Δηλαδή είναι κάτι αδιέξοδο και βλαπτικό! Ρολάρουμε το πρόβλημα λίγο παραπέρα χρονικά, για να εξαθλιωθούν στο ενδιάμεσο εντονότερα οι πολίτες και να το αντιμετωπίσουμε δριμύτερο στη λήξη του προγράμματος, δυο – τρία χρόνια μετά; Και συνάδει αυτό με την μέχρι πρότινος στάση της κυβέρνησης Συ.Ριζ.Α.;
Προφανώς δεν συνάδει. Εάν δε, έλεγε ψέματα στους προηγούμενους πέντε μήνες και ήθελε να εφαρμόσει μνημόνια, θα το έκανε ταχύτερα, όπως η κυβέρνηση Σαμαρά που το 2012 δήλωνε προεκλογικά αντιμνημονιακή και μόλις εκλέχτηκε, ψήφισε κατευθείαν μνημόνιο. Τι έγινε λοιπόν και η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. έκανε την στροφή 180 μοιρών;
Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι ο Τσίπρας, αφού κέρδισε στο Δημοψήφισμα θα ζήτησε κάτι ελαφρύτερο οπωσδήποτε από τους πιστωτές, αλλά αυτοί με τους Γερμανούς και τον Σόιμπλε να καθοδηγεί, λειτούργησαν τιμωρητικά και συγκεκριμένα, στη φιλοσοφία αποπομπής της Ελλάδος από την Ευρωζώνη. Αντί με το 61% του ΟΧΙ να υποχωρήσουν στα όσα μπορεί να ζητούσε ο Τσίπρας (έστω εν μέρει, πηγαίνοντας σε έναν αμοιβαίο συμβιβασμό), πρέπει να του πρόσφεραν ένα σκληρότατο πακέτο μέτρων που λίγο ή πολύ θα ομοιάζει με αυτό που παρουσιάστηκε και να του το έθεσαν take it or leave it (πάρτο ως έχει ή αλλιώς δεν έχεις τίποτα).
Ο Τσίπρας λοιπόν βρέθηκε ξανά με ένα τελεσίγραφο. Εάν είχε κάποια εναλλακτική ουσίας, σίγουρα θα πήγαινε σε ρήξη, ακόμα και σε έξοδο από το ευρώ. Αρκεί να είχε κάποια εναλλακτική που σημαίνει μια κάποια χρηματοδοτική στήριξη, έστω βραχυπρόθεσμη. Δεν συνέχισε ο Τσίπρας – αντίθετα, έκανε στροφή 180 μοιρών, υποχωρώντας άτακτα και αποδεχόμενος ουσιαστικά ένα σκληρότατο μνημόνιο.
Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας δεν είχε την επαρκή εναλλακτική για να πάει σε ρήξη και επομένως αυτό που διακυβεύονταν ήταν μία άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδος ή υποχώρηση. Ξέρουμε ότι επιλέχθηκε το δεύτερο. Γιατί όμως;
Το είπε και ο πρωθυπουργός στη Βουλή χθες. Είπε ότι δεν αρέσει στην κυβέρνηση το πακέτο μέτρων που καλείται να εφαρμόσει, αλλά αυτό που μέτρησε στο να λάβει η κυβέρνηση αυτή τη στάση, είναι το διακύβευμα της άτακτης χρεοκοπίας και ότι αυτή τη στιγμή, δεν υπήρχαν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη, καθώς ήταν η ελληνική κυβέρνηση εναντίον όλων των άλλων (που είναι δεξιοσυντηρητικής φιλοσοφίας και γερμανικής επιρροής), προκειμένου να προωθήσουν το πρόγραμμά τους και τις αλλαγές που οραματίζονται για τη χώρα μας αλλά και για την Ευρώπη, που η οικονομία να συμβαδίζει με τον ανθρωπισμό και τη δημοκρατία.
Εάν η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. είχε επιμείνει στις ‘κόκκινες’ γραμμές της, τότε φαίνεται εκ των γεγονότων, ότι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι υπακούοντας στην σκληρή γραμμή Σόιμπλε, θα μας άφηναν να χρεοκοπήσουμε, θεωρώντας αυτοί (οι ευρωπαίοι και πιστωτές) ότι αυτή θα ήταν μια ολιγότερο κακή εξέλιξη από το να υποχωρήσουν στις ‘κόκκινες’ γραμμές της ελληνικής πλευράς, καθώς εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, λογικά, αμέσως μετά, μετά την επιτυχία της Ελλάδος και βάλτε στην λέξη εάν θέλετε εισαγωγικά ή όχι, λαοί και από τις άλλες χώρες με προβλήματα, όπως Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, θα απαιτούσαν και αυτοί δημοψήφισμα, στα οποία επίσης θα κέρδιζε το ΟΧΙ στη λιτότητα και οι κυβερνήσεις τους στη συνέχεια, θα ζητούσαν και αυτές, ουσιαστική χαλάρωση της λιτότητας.
Εάν λοιπόν η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. δεν είχε παραβιάσει τις ‘κόκκινες’ γραμμές της, θα είχαμε χρεοκοπήσει και μη έχοντας μια κάποια ουσιαστική εναλλακτική χρηματοδότησης, το αρχικό στάδιο (της χρεοκοπίας και μετάβασης σε IOUs ή εθνικό νόμισμα) θα ήταν σκληρό. Ως σκληρό, θα επέφερε σαφώς πολιτικές εξελίξεις: οι πρόωρες εκλογές θα φάνταζαν αναπόφευκτες και το πιθανότερο αποτέλεσμα λόγω της σκληρότητας της κατάστασης, θα ήταν να χάσει ο Συ.Ριζ.Α.. Εννοείται ότι τότε, παρόλο που θα ήθελαν να εφαρμόσουν μια καλή κοινωνική πολιτική, δεν θα είχαν την δυνατότητα να το κάνουν αφού θα έχαναν την κυβέρνηση. Για να ασκηθεί μια τέτοια πολιτική, δεν μπορείς να το κάνεις ως αντιπολίτευση · πρέπει να είσαι στην κυβέρνηση.
Χωρίς να το θέλει λοιπόν ο Τσίπρας και ο Συ.Ριζ.Α. γενικότερα, υποχώρησε εμπρός στην έλλειψη εναλλακτικής και στην επαπειλούμενη απώλεια της εξουσίας, όχι βέβαια λόγω της αρέσκειάς τους για την εξουσία και τους υπουργικούς θώκους, αλλά για να διατηρηθούν σε αυτήν και να επιδιώξουν σε άλλη χρονική στιγμή, με καλύτερες προϋποθέσεις, να προωθήσουν την πολιτική τους. Με άλλα λόγια, φαίνεται και μόνο έτσι εξηγείται η στορφή 180 μοιρών, η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α., με την άτακτη υποχώρησή της, έκανε έναν στρατηγικό ελιγμό, για να μην πέσει διότι εάν έπεφτε, θα έχανε τον ‘πόλεμο’ – θα ηττούνταν ολοκληρωτικά – και επέλεξε να χάσει μια ‘μάχη’ αλλά να συνεχίσει τον ‘πόλεμο’ στο μέλλον, όταν οι συνθήκες διεξαγωγής του, θα είναι περισσότερο ευνοϊκές για να πετύχει ουσιαστικά θετικά αποτελέσματα.
Και πότε θα συμβεί κάτι τέτοιο; εύλογα θα ρωτήσει κάποιος. Μα στα τέλη του 2015 (Δεκέμβριος), θα γίνουν οι εκλογές στην Ισπανία, από τις οποίες είναι σχεδόν βέβαιο, ότι θα επικρατήσουν οι Podemos, ένα κόμμα της ιδίας νοοτροπίας και πολιτικής φιλοσοφίας με τον Συ.Ριζ.Α..
Εάν η μικρή Ελλάδα, κατάφερε εδώ και έξι μήνες, να φέρει μια τέτοια ‘ανακατωσούρα’ και όλοι στην Ευρώπη ή και διεθνώς, να ασχολούνται με την υπόθεσή μας και όλοι αυτοί (εννοούμε σε κυβερνητικό επίπεδο ή σε επίπεδο οικονομικών φορέων και όχι στους λαούς) δεν ασχολούνταν μαζί μας λόγω φιλελληνισμού ή ευαισθησίας αλλά λόγω των οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονταν, φαντάζεστε τι ‘ανακατωσούρα’ θα επέφερε μια κοινή στάση της Ελλάδος με την Ισπανία;
Τότε, παρόλο που πάλι θα ήταν δύο μόλις χώρες, λόγω της πολιτικής συγγένειας των Podemos με τον Συ.Ριζ.Α. και των παρόμοιων πολιτικών επιδιώξεων, η συνολική ισχύς λόγω και του μεγέθους και ειδικού βάρους της Ισπανίας θα αύξανε εντονότατα και εκτιμούμε, ότι θα άλλαζε τις πολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη.
Τα παραπάνω βέβαια, προφανώς τα έχουν σκεφτεί και οι πιστωτές μας και αναμένουν ότι αυτό αποτελεί στρατηγικό ελιγμό του Συ.Ριζ.Α. για να παραμείνει στο ‘παιγνίδι’, όταν, είναι προφανές – η υφιστάμενη άρχουσα τάξη στην Ευρώπη, θα επιθυμούσε να πέσει η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. και αντί αυτής, να έχουν κάποια πολύ πιο ‘φιλική’ προς την νοοτροπία τους. Κάτι τέτοιο, δεν το έχουν κρύψει άλλωστε: διάφορα στελέχη των πιστωτών μας ή της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, έχουν αναφέρει ανοικτά ότι θα ήθελαν άλλους συνομιλητές από ελληνικής πλευράς.
Οι πιστωτές μας λοιπόν δεν θέλουν την κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. και προφανώς γνωρίζουν ότι αν ο Συ.Ριζ.Α. διατηρηθεί στην εξουσία, τότε λίγους μήνες μετά, με την πιθανότατη άνοδο στην εξουσία των Podemos, αλλάζουν οι συσχετισμοί (που ανέφερε και ο πρωθυπουργός, χθες, στη Βουλή), με ότι αυτό συνεπάγεται για τη σημερινή άρχουσα ευρωπαϊκή δεξιοσυντηρητικής νοοτροπίας, τάξη. Για αυτό άλλωστε, στο Eurogroup σήμερα, αφού έμαθαν για την ελληνική πρόταση, αυτό το σκληρό μνημόνιο, ανέφεραν ότι δεν τους είναι αρκετό από μόνο του και «απαιτούνται εγγυήσεις εφαρμογής», προφανώς σε μια προσπάθεια να ‘δέσουν’ και να εξουδετερώσουν τον Συ.Ριζ.Α..
Τι θα γίνει στους επόμενους μήνες, κανείς δεν το ξέρει. Η κατάσταση είναι πολύ ρευστή και πολλοί οι εμπλεκόμενοι παράγοντες. Αυτό που γνωρίζουμε, διότι το ορίζει η λογική, είναι ότι η κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. επέλεξε ως στρατηγικό ελιγμό και όχι επειδή άλλαξε πολιτική φιλοσοφία, να κάνει την στροφή 180 μοιρών, έτσι ώστε αντί να χάσει τον ‘πόλεμο’, να τον συνεχίσει, προφανώς ελπίζοντας να τον κερδίσει, σε κατοπινό χρόνο, όταν οι συνθήκες όπως εξηγήσαμε, θα είναι ευνοϊκότερες.
Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι να κερδίσουν τις ισπανικές εκλογές οι Podemos πράγμα που είναι το πιθανότερο, αλλά προφανώς, στην περίπτωση πουτελικά οι Podemos δεν πάρουν την εξουσία, τότε ο Συ.Ριζ.Α., παρά αυτή την υποχώρηση τακτικής που θα έχει κάνει, δεν θα βρει τις ευνοϊκότερες συνθήκες, για να κερδίσει τον ‘πόλεμο’.
>>>•<<<
Ψάχνετε για εργασία; … Αγγελίες – (πάντα πρόσφατα ενημερωμένες)
✎ Δεν διαφαίνεται ανάκαμψη στο δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής και τον Μάιο
✎ ΟΑΕΔ: Έναρξη προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα για 2.417 θέσεις πλήρους απασχόλησης
✎ Δωρεάν μετακίνηση των Ανέργων με τα μέσα του ΟΑΣΑ
✎ Πρόσληψη ωρομίσθιου εκπαιδευτικού προσωπικού στην ΑΕΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
