Το Αιγέον ή Αιγαίον, μπορεί να ήταν κάποτε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στεριά, έχοντας βεβαίως και θάλασσα και νησιά, αλλά λιγότερο σε σχέση με σήμερα. Σε αυτή την αρχαιότατη εποχή, μπορεί το Αιγαίον να αποτελούσε μια μεγάλη χώρα ή τρόπος του λέγειν ‘συνομοσπονδία’.
Ψήγματα αυτής της πιθανότητας μπορεί να περιέχονται, αφενός στην ιστορία του Πλάτωνος περί Ατλαντίδος (δηλαδή η Ατλαντίς να είναι μια άλλη, διαφορετική ονομασία για την Αιγηίδα ή μια βασική πόλη της Αιγηίδας), αφετέρου στον μύθο του Θησέα με την Κρήτη, όπου οι Αθηναίοι έστελναν ετησίως 7 νέους και 7 νέες, ως ποινή, που ουσιαστικά είχαν χάσει τον πόλεμο με τους κρητικούς-μινωΐτες.
Προσέξτε, ότι και ο Πλάτων που μιλά περί Ατλαντίδος, αλλά και ο μύθος των Αθηναίων για την ετήσια ποινή των 14 νέων προς τους Κρήτες, μιλούν για προγενέστερο πόλεμο των Αθηναίων, με τους Άτλαντες (ο Πλάτων), με τους Κρήτες ο αθηναϊκός μύθος. Κοινό στοιχείο δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις, ότι είχε γίνει πόλεμος των Αθηναίων, με έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο, που ο Πλάτων την ονόμασε Ατλαντίς, ο αθηναϊκός μύθος, τους αναφέρει ως Κρήτες.
Μήπως Ατλαντίς, Αιγιίς, Κρήτη, ήταν διαφορετικές ονομασίες ενός περίπου ενιαίου χώρου, που θα ήταν πιθανώς ενωμένος πολιτικά, έστω χαλαρά; – ενδεχομένως όχι ως ένα ενιαίο κράτος, καθώς στην αρχαιότητα παρατηρούμε ότι συνηθίζονταν τα μικρότερα αυτόνομα ή ημιαυτόνομα κράτη, τα οποία για διάφορους λόγους, μπορεί να συνασπίζονταν σε κάποιας μορφής ένωση, χωρίς ωστόσο να μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να υφίστατο και ως ενιαίο κράτος, αφού άλλωστε υπήρχαν και τέτοια στην βαθιά αρχαιότητα.
Το να είχαν διαφορετικά ονόματα, που να χαρακτήριζαν την ίδια ευρύτερη περιοχή, δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε , αφού αυτό ούτως ή άλλως συνέβαινε και στην ιστορική περίοδο της (αρχαίας) Ελλάδας, που γνωρίζουμε ότι τους καλούσαν π.χ. Ίωνες, Δωριείς, Βοιωτούς, Μακεδόνες κλπ.. Κατά την ίδια λογική, μπορεί και την Αιγηίδα, να την ονόμαζαν παραλλήλως και Ατλαντίδα, Κρήτη (η Κρήτη βεβαίως μπορεί να ήταν το βασικό νησί της – κέντρο).
Παρακάτω ακολουθούν μια σειρά από Ενδείξεις που παραμένουν έως σήμερα, κυρίως σε επίπεδο τοπωνυμιών και που υποστηρίζουν το παραπάνω σενάριο, εκτός των δύο παραπάνω μύθων του Πλάτωνος για την Ατλαντίδα και τον αθηναϊκό σε σχέση με την Κρήτη (βλ. φωτό, παρακάτω, που δείχνει τα αριθμημένα σημεία):
• #1 Αίγινα (το νησί στον Σαρωνικό) – απομεινάρι μετά την καταστροφή της Αιγηίδας, ίσως να κατέφυγαν μετά την καταστροφή κάποιοι κάτοικοί της ή ίσως να κατοικούσαν εκεί από την εποχή προ της γενικότερης καταστροφής.
• #2 Αιγάλεω (όρος στην Αττική) – απομεινάρι μετά την καταστροφή της Αιγηίδας, ίσως να κατέφυγαν μετά την καταστροφή κάποιοι κάτοικοί της ή ίσως να κατοικούσαν εκεί από την εποχή προ της γενικότερης καταστροφής.
• #3 Αιγές (Μακεδονίας) – απομεινάρι μετά την καταστροφή της Αιγηίδας, ίσως να κατέφυγαν μετά την καταστροφή κάποιοι κάτοικοί της ή ίσως να κατοικούσαν εκεί από την εποχή προ της γενικότερης καταστροφής.
• #4 Αίγυπτος – Πρέπει να ήταν τα όρια της Αιγηίδος από την νότια πλευρά, να συνόρευε με την Αίγυπτο, και γι’ αυτό να έδωσαν δική τους ονομασία, πράγμα που εξηγεί γιατί η χώρα της βορειοανατολικής Αφρικής, κλήθηκε Αίγ-υπτος, ενδεχομένος μια ετυμολογία Αίγ-ιίς + υπ’τον (κάτω από την Αιγηίδα [η χώρα]).
Αίγυπτος και Αιγιίς, πρέπει να είχαν φιλικές ως επί το πλείστον σχέσεις και ενδεχομένως και επιρροές και αλληλεπιδράσεις.
• #5 Αταλάντη (Φθοιώτιδας, και δίπλα στον Ευβοϊκό)– Πρόδηλη η ομοιότητα της Αταλάντης με την Ατλαντίς. Απομεινάρι μετά την καταστροφή της Αιγηίδας/Ατλαντίδας, ίσως να κατέφυγαν μετά την καταστροφή κάποιοι κάτοικοί της ή ίσως να κατοικούσαν εκεί από την εποχή προ της γενικότερης καταστροφής
• #6 Κρήτη (Μινωΐτες) – το βασικό Κέντρο των Αιγαιήδων/Ατλάντων;
Κρήτη ή αλλιώς Αιγιίς, και Αίγυπτος, πρέπει να είχαν φιλικές ως επί το πλείστον σχέσεις και ενδεχομένως και επιρροές και αλληλεπιδράσεις. Δεν αποκλείεται η Γραμμική Α΄ που έως σήμερα δεν έχει διαβαστεί, να έχει επιρροές από την αιγυπτιακή, λόγω των σχέσεων που θα είχαν και καθώς εκείνη την πανάρχαια εποχή, η Αίγυπτος είχε ανώτερο πολιτισμό από ό,τι η ηπειρωτικήΕλλάδα, οπότε θα ήταν λογικότερο (πιθανότερο) οι Αιγαιείς, να είχαν περισσότερα πάρε – δώσε, με τους Αιγύπτιους.
• #7 Θήρα (η Σαντορίνη) – Μήπως αυτό, το βασικό Κέντρο των Αιγαιήδων/Ατλάντων;
Μπορεί βεβαίως, οι Αιγαιείς να είχαν περισσότερα του ενός, βασικά κέντρα.
Άλλη μία ένδειξη, είναι ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, καλούσαν την κυρίως Ελλάδα Tinayu, θα προφέρονταν περίπου ως Τινάιγιου, δείτε το δεύτερο συνθετικό –άιγιου, δεν έχει μια καταπληκτική ηχητική ομοιότητα (τυχαίο;) με την λέξη Αιγαίου; … και επομένως η αιγυπτιακή λέξη των αρχαίων αιγυπτίων που καλούσαν την κυρίως Ελλάδα Tinayu, μπορεί να ήταν ηχομιμητική, από την απάντηση στην ερώτηση:
Ποια χώρα είναι πάνω [βόρεια] από την δική μας; Τιν άιγιουν > ~ Των Αιγαίων.
Η αναφορά της κυρίως Ελλάδος από τους αιγύπτιους ως Τινάιγιου, είναι από την εποχή του φαραώ Τουθμώση ΙΙΙ, δηλαδή τον 15 αιώνα π.Χ., άρα αρκετά παλαιά, για να υποστηρίζει το ανωτέρω αναλυθέν σκεπτικό περί Αιγαιήδας / Ατλαντίδας / Κρήτης.
Και πως θα καταστράφηκε η ενιαία Αιγαιίς / Ατλαντίς; Μα σχεδόν σίγουρα από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, περί τον 17ο αιώνα π.Χ., όπου βεβαίως δεν θα καταστράφηκε εξολοκλήρου και αμέσως, αλλά το χτύπημα θα ήταν τόσο σφοδρό, που θα επέφερε την παρακμή, αλλά σε βάθος χρόνου και άνευ δυνατότητας ανάκαμψης.
Μέχρι τότε, ο στεριανός χώρος στην θέση του σημερινού Αιγαίου πελάγους, πρέπει να ήταν πολύ ευρύτερος, έχοντας βεβαίως και τότε θάλασσα και νησιά στον ίδιο αυτό χώρο (άλλωστε οι τοιχογραφίες που σώζονται στην αρχαία Θήρα, την απεικονίζουν ως νησί, ενώ και η εικόνα που έχουμε για την μινωϊκή Κρήτη, είναι ότι ήταν νησί) αλλά σαφώς λιγότερο σε σχέση με μετά την έκρηξη του ηφαιστείου και την ‘σύγχρονη’ κατάσταση. Εκτιμούμε δηλαδή, ότι με την καταστροφή του 17ου αιώνος π.Χ., το νερό (θάλασσα) στην Αιγηίδα μπορεί να διπλασιάστηκε σε έκταση και τα νησιά να πολλαπλασιάστηκαν.
