Η ελληνική οικονομία βιώνει μια πολύ πιο μικρή και αργή ανάκαμψη από την κρίση που έχει εκδηλωθεί περίπου από το 2007, συγκριτικά με την ανάκαμψη που γνώρισαν οι ΗΠΑ κατά την Μεγάλη Ύφεση (1929-1940).
Οι ΗΠΑ μετά την ‘Μαύρη Τρίτη’ όταν η Wall Street κατέρρευσε τον Οκτώβριο του 1929, εισήλθαν στην Μεγάλη Ύφεση, που είναι κοινά αποδεκτό ότι ήταν η χειρότερη ύφεση στην αμερικάνικη ιστορία, η οποία επηρέασε όλον τον τότε κόσμο. Η ύφεση αυτή, που λόγω έντασης και διάρκειας, ονομάστηκε Μεγάλη Ύφεση, διήρκησε πάνω από μια δεκαετία. Η κατάρρευση συνέβη ταχέως και μέχρι το 1933, η αμερικάνικη οικονομία είχε χάσει το 45% της αξίας της, συγκρινόμενη με την κορυφή της κατά το 1929. Μετά το 1933, η αμερικάνικη οικονομία άρχισε μια αργή ανάκαμψη, η οποία ξεπέρασε το ΑΕΠ του 1929, το 1941, όταν οι δαπάνες για τον Πόλεμο (τον Παγκόσμιο) βοήθησαν την αμερικάνικη οικονομία, να βγει μια και καλή, εκτός ύφεσης.
Απεικονίζοντας την σφοδρότητα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το ακόλουθο γράφημα δείχνει το ΑΕΠ προσαρμοσμένο ως προς τον πληθωρισμό των ΗΠΑ την περίοδο 1929 έως 1940 και της Ελλάδος από το 2007έως το 2016. Ενώ η αμερικάνικη οικονομία και αναλογικά βυθίστηκε αρκετά περισσότερο από την ελληνική κατά το πρώτο έτος της κρίσεως, ανέκαμψε όμως αρκετά ταχύτερα. Δέκα χρόνια μετά την κρίση που ξεκίνησε το 2007 και η ελληνική οικονομία είναι ακόμα περίπου 26% μικρότερη από τα προ κρίσεως επίπεδα, με μη ανάκαμψη στο αληθινό ΑΕΠ έως τα τέλη του 2016. Για την σύγκριση, δέκα χρόνια μετά την χειρότερη ύφεση στην αμερικάνικη ιστορία, η αμερικάνικη οικονομία ήταν μόνο 16% μικρότερη και παρά το γεγονός ότι είχε χάσει ένα 45% στα πρώτα τέσσερα χρόνια της ύφεσης.
Όλο αυτό καταδεικνύει το μέγεθος της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την Ελλάδα, αλλά και τη νότιο Ευρώπη. Η Ελλάδα και μεταξύ 181 χωρών, έχει σημειώσει την μεγαλύτερη κάμψη παγκοσμίως στο ΑΕΠ της από το έτος 2000, με την Ιταλία και Πορτογαλία να ακολουθούν. Επιπλέον, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν απασχόληση στην Ευρωζώνη, είναι ακόμη μικρότερος από ό,τι ήταν το2008 και παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά περίπου 6 εκατομμύρια.
Αυτό σημαίνει ότι εάν οι ηγέτες της Ευρωζώνης, θέλουν να έχουν την δυνατότητα να διατηρήσουν την Ευρωζώνη, θα πρέπει να επανεξετάσουν άμεσα και ριζικά το πως αντιμετωπίζουν την βαθιά ύφεση στην νότιο Ευρώπη, μιας ύφεσης που αποδεικνύεται να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από αυτήν της Μεγάλης Ύφεσης! Κρίνοντας από το γεγονός ότι χονδρικά, τα δύο τρίτα των Ιταλών υποστηρίζουν “ευρω-σκεπτικιστικά” κόμματα στις ερχόμενες εκλογές (την Άνοιξη του 2018), ίσως να είναι ήδη αργά.
