Το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν, ανέφερε ότι εκτέλεσε επιτυχώς την Κυριακή 3 Σεπτ., δοκιμή βόμβας υδρογόνου, που μπορεί να τοποθετηθεί σε διηπειρωτικό πύραυλο, ικανό να κτυπήσει αμερικάνικο έδαφος. Και όντως, όπως επισημαίνουν ειδικοί, εκ της δονήσεως που προκλήθηκε, διαπιστώνεται ότι η δοκιμή αφορούσε σε μια πολύ ισχυρή θερμοπυρηνική βόμβα, άρα οι ισχυρισμοί του καθεστώτος περί βόμβας υδρογόνου, πρέπει να είναι αληθείς.
Έντονη ήταν η ανησυχία που προκλήθηκε σε γειτονικές χώρες, στην Νότιο Κορέα, στην Ιαπωνία, ακόμα και στην Κίνα, που ενώ μέχρι πρότινος Κίνα και Βόρειος Κορέα διατηρούσαν καλές σχέσεις, τελευταία, με την απομάκρυνση της Κίνας, η οποία δέχτηκε να συμμετάσχει και αυτή στο διεθνές εμπάργκο, οι σχέσεις χειροτέρευσαν σημαντικά και η Πιονγκγιάνγκ δείχνει πλέον να αγνοεί ή ακόμα και να χλευάζει το Πεκίνο.
Μια τέτοια βόμβα, τοποθετούμενη σε διηπειρωτικό πύραυλο και υπό την προϋπόθεση ότι ο πύραυλος αυτός, θα είχε αρκετά μεγάλο βηλενεκές (πράγμα άγνωστο εάν ήδη συμβαίνει) και τεχνολογία επαρκή για να έχει ακριβή στόχευση (επίσης, άγνωστο εάν ήδη συμβαίνει), τότε είναι προφανές ότι θα μπορούσε να πλήξει μεγάλη πόλη σε αμερικάνικο έδαφος, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Προς το παρόν οι ειδικοί, δεν γνωρίζουν εάν:
α. Οι πύραυλοι του Κιμ, έχουν αρκετά μεγάλο βεληνεκές, ώστε να είναι ικανοί να φτάσουν αμερικάνικο έδαφος,
β. Εάν οι πύραυλοί του, έχουν τεχνολογία επαρκή για ακριβή στόχευση, ιδίως σε στόχο που βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση, έτσι ώστε να μην στοχεύουν εκεί και να πάνε αλλού,
γ. Εάν οι πυρηνικές βόμβες που έχει αναπτύξει η Β. Κορέα, και γνωρίζουμε ότι έχει δοκιμάσει, εάν έχουν τεχνολογία έτσι ώστε να είναι αρκετά μικρές και να χωράνε στην κεφαλή του πυραύλου.
Εκ των παραπάνω σημείων συνάγεται ότι στην πραγματικότητα και για την παρούσα χρονική στιγμή, η Β. Κορέα ενδεχομένως δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τις ΗΠΑ. Όμως το θέμα είναι ότι οι ΗΠΑ, δεν γνωρίζουν εάν ισχύουν ή όχι, τα παραπάνω τρία σημεία, άρα όταν έχουν σχετικά άγνοια, απλά λαμβάνοντας και μόνο την έστω μικρή πιθανότητα, να έχει αναπτύξει αυτές τις τρεις δυνατότητες η Πιονγκγιάνγκ, τότε προφανώς η Β. Κορέα συνιστά σοβαρότατη απειλή.
Όμως ακόμα και εάν γνώριζαν οι ΗΠΑ, ότι τα παραπάνω τρία σημεία δεν ισχύουν, άρα προς το παρόν δεν συνιστά ουσιαστική απειλή, καθώς η κατάσταση δεν είναι στατική αλλά δυναμική και εξελισσόμενη, θα υπήρχε μια εν δυνάμει απειλή αφού η Β. Κορέα συνεχίζοντας την ανάπτυξη του προγράμματος των βαλλιστικών πυραύλων της και των πυρηνικών της όπλων, θα μπορούσε να αποκτήσει τις παραπάνω κρίσιμες τρεις δυνατότητες σε λίγα χρόνια (μα σε 3, σε 5 ή 10 χρόνια), οπότε μετά από κάποιο καιρό, θα συνιστούσε πραγματική και σοβαρότατη απειλή για τις ΗΠΑ ή / και την διεθνή κοινότητα.
Οι ΗΠΑ λοιπόν φαίνονται ολίγον ‘παγιδευμένες’ ως προς το πώς πρέπει να πράξουν: Πρέπει να κάνουν σήμερα προληπτικό κτύπημα με στόχο να εξουδετερώσουν το καθεστώς; Και εάν δεν πετύχει; Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Πρέπει να αγνοήσουν τις προκλήσεις και απειλές του καθεστώτος και να συνεχίσουν με το σκληρότερο πλέον εμπάργκο, που απομονώνει σχεδόν πλήρως την Β. Κορέα; … πόσο δε μάλιστα αφού σε αυτό συμμετέχει πλέον και η Κίνα που μέχρι πρότινος, ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός συνεργάτης της Β. Κορέας. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Πιονγκγιάνγκ θα συνέχισε να απειλεί κατά καιρούς, θα συνέχιζε επίσης να αναπτύσσει το πυραυλικό της και πυρηνικό της οπλοστάσιο, μόνο όμως υπό συνθήκες πιο δύσκολες, από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στο παρελθόν, λόγω βέβαια του σχεδόν πλήρους απομονωτισμού της.
Από την άλλη όμως, το πιο δύσκολα, δεν συνεπάγεται παύση της ανάπτυξης του οπλοστασίου της και κατ’επέκταση, μπορεί το οπλοστάσιό της να αναπτυχθεί με βραδύτερους ρυθμούς, αλλά πάλι θα αναπτυχθεί σε σημείο που κάποια στιγμή θα αποτελέσει ουσιαστική απειλή για τη διεθνή κοινότητα.
Μεταξύ των ηγετών διεθνώς, η Μέρκελ εξέφρασε την άποψη, ότι είναι προτιμότερο η διεθνής κοινότητα να εμμείνει στο εμπάργκο και στις διαπραγματεύσεις, καθώς στην περίπτωση του Ιράν, αυτή η διαδικασία είχε θετικό αποτέλεσμα.
Από την άλλη πλευρά ο Μακρόν, έκανε μια σκληρότερη τοποθέτηση, λέγοντας ότι η Β. Κορέα επανειλημμένως απειλεί την διεθνή ειρήνη.
Ο Τραμπ, που λίγο καιρό νωρίτερα είχε κάνει πολύ σκληρές τοποθετήσεις, λέγοντας ότι τα πάντα είναι στο τραπέζι για το θέμα της Β. Κορέας, είναι προφανές ότι θα εξαντλήσει τα περιθώρια του να συνετίσει το καθεστώς με ειρηνικές μεθόδους, πίεση με το εμπάργκο και διαπραγματεύσεις, αλλά εάν αυτή η μέθοδος δεν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, που σημαίνει μια αισθητή συμμόρφωση της Β. Κορέας, τότε ίσως δεν του μένει άλλη λύση από το να χτυπήσει ‘προληπτικά’ για να αποφύγει τα χειρότερα στο μέλλον, με όποιους κινδύνους συνεπάγεται κάτι τέτοιο πιθανότατα για το παρόν.
