Μικρή πτώση της ανεργίας τον Ιούλιο (αλλά και εικονική): Το ποσοστό ανεργίας τον Ιούλιο του 2014, διαμορφώθηκε σε 26,4% έναντι 27,8% τον Ιούνιο του 2014, όπως ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ.
Το σύνολο των απασχολουμένων υπολογίζεται σε 3.581.832 άτομα τον Ιούλιο του 2014 και των ανέργων σε 1.281.686 άτομα – ο δε οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός διαμορφώθηκε σε 3.268.994 άτομα.
Ως οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός, εννοείται ο πληθυσμός που δεν εργάζεται και ούτε αναζητά εργασία.
Για τη σύγκριση, οι απασχολούμενοι ένα χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2013, ήταν 3.509.174, οι άνεργοι 1.351.099 άτομα και ο μη οικονομικά ενεργός πληθυσμός 3.321.099 άτομα.
Τώρα εμείς (TaxCoach) έχουμε να σχολιάσουμε τα ακόλουθα:
Από την μία, η μικρή μείωση της ανεργίας είναι εικονική. Την χαρακτηρίζουμε έτσι, διότι βασίζεται στα κρατικά προγράμματα 5μηνης απασχόλησης σε αρκετούς χιλιάδες ανέργους: βάσει αυτών των προγραμμάτων, που δεν έχουν μόνιμο αποτέλεσμα καθώς μετά το πέρας του 5μήνου, θα είναι ξανά άνεργοι, “μειώνεται” η ανεργία. Για το 5μηνο που απασχολούνται λαμβάνουν έναν ιδιαίτερα χαμηλό μισθό και βέβαια δεν καταγράφονται ως άνεργοι.
Από την άλλη, εάν δούμε τα δεδομένα, τι διαπιστώνουμε; Ότι σε σύνολο πληθυσμού 8,13 εκατ., που απαρτίζεται από τους απασχολούμενους, τους ανέργους και το μη ενεργό οικονομικά πληθυσμό, συνάγεται το συμπέρασμα ότι το 44% εργάζεται στη χώρα μας. Εάν δε, λάβουμε υπόψη μας το συνολικό πληθυσμό της χώρας μας, βάσει της τελευταίας απογραφής (10,8 εκατ. άνθρωποι), τότε συνάγουμε το συμπέρασμα ότι εργάζεται το 32,5%, ήτοι μόλις ένας στους τρεις.
Επιπλέον, εάν λάβουμε υπόψη μας ότι πολλοί από τους εργαζόμενους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό σε πλήρη απασχόληση ή ότι η μερική απασχόληση (με αρκετά χαμηλότερο μισθό) κερδίζει συνεχώς έδαφος και που στις δύο αυτές ομάδες εργαζομένων τα χρήματα που λαμβάνουν αρκούν και δεν αρκούν μονάχα για τους ίδιους, κατανοεί κανείς, ότι χονδρικά, στην Ελλάδα εργάζεται ένας ανά τρεις, που να λαμβάνει έναν ας πούμε αξιοπρεπή για τα σημερινά δεδομένα μισθό και πρέπει με αυτόν να συντηρηθεί ο ίδιος, όπως και άλλοι δύο που δεν εργάζονται.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να συμπεράνει ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη και ότι εάν συνεχιστεί, το μόνο που μπορεί να πετύχει, είναι περαιτέρω εξαθλίωση μέρους του πληθυσμού και φτωχοποίησή του.
Από την άλλη μεριά, άλλο ένα έμμεσο συμπέρασμα που σίγουρα συμβαίνει, είναι ότι από αυτόν τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό, που ανέρχεται σε 3,3 εκατ. άτομα, μέρος αυτού, χονδρικά θα λέγαμε το ένα τρίτο, στην πραγματικότητα πρέπει να εργάζεται αλλά «μαύρα», δηλαδή αφανώς, χωρίς ασφάλιση, κάτι που αποβαίνει εις βάρος των ιδίων των εργαζομένων σε «μαύρη» εργασία, του ασφαλιστικού συστήματος και της οικονομίας γενικότερα.
Βέβαια κατανοεί κανείς ότι ουδείς εκ των εργαζομένων σε «μαύρη» εργασία δεν το επιλέγει από προτίμηση, αλλά από ανάγκη – και οι αμοιβές που θα ‘παίζουν’ στην μαύρη εργασία, θα είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερα χαμηλές.
Αυτό που μόλις είπαμε, δηλαδή ένα αξιόλογο ποσοστό εκ του μη οικονομικά ενεργού πληθυσμού που στην πραγματικότητα, εργάζεται αλλά «μαύρα», εξηγεί και το γεγονός της μη κατάρρευσης της κοινωνίας, από την στιγμή που τυπικά εργάζεται μόλις ένας στους τρείς, δηλαδή λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των απασχολουμένων σε νόμιμη εργασία («λευκή»). Εάν συνυπολογίσουμε το κατ’ εκτίμηση ένα εκατομμύριο εργαζομένων σε «μαύρη» εργασία, η αναλογία των εργαζομένων γίνεται 4 στους 10, πάλι πολύ μικρή αλλά επιτρέπει στο σύστημα αντί να καταρρεύσει, να διολισθαίνει ταχύτατα. Εάν η αναλογία περιορίζονταν πραγματικά σε 3 εργαζόμενους ανά 10 ανθρώπους, η οικονομία θα κατέρρεε πολύ εντονότερα και συντομότερα.
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρουν και τα ακόλουθα άρθρα:
✎ Η Ανεργία στην Ευρώπη τον Αύγουστο – Τα ποσοστά, οι Τάσεις, Διαπιστώσεις
✎ Μικρή πτώση της Ανεργίας κατά το Β΄ τρίμηνο τρέχοντος έτους
