Ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Κωνσταντίνος Μπίτσιος, συμμετέχοντας στο 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο LOGISTICS, ανέφερε τα ακόλουθα:
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την Ελληνική Εταιρεία Logistics και τον Πρόεδρο κ. Ροδόπουλο για την πρόσκληση να συμμετάσχω στις εργασίες του σημερινού σας συνεδρίου.
Με την Ελληνική Εταιρεία Logistics, μας συνδέει μια μακροχρόνια συνεργασία που έχει επιδείξει σημαντικά αποτελέσματα.
Ο ΣΕΒ, σε συνεργασία μαζί σας, εκπόνησε το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης στον τομέα της Εφοδιαστικής αλλά και το Σχέδιο Δράσης για την Εφοδιαστική στο νέο ΕΣΠΑ.
Τα δυο κείμενα, έχουν ενσωματωθεί, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στον Εθνικό Αναπτυξιακό Σχεδιασμό.
Το 2013, δημιουργήσαμε το Δίκτυο Επιχειρήσεων Εφοδιαστικής το οποίο συμβάλει σε επιχειρηματικές συνεργασίες ανάμεσα σε σιδηροδρομικές εταιρείες, 3PL και λιμάνια.
Κυρίες και κύριοι, στα θέματα της οικονομίας τώρα.
Η ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την εκταμίευση της χρηματοδοτικής βοήθειας, είναι αναμφίβολα ένα θετικό βήμα.
Όμως, δεν αρκούν. Η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από μια αναπτυξιακή προοπτική. Η κυβέρνηση, θα κριθεί από την επιτυχία της να ανασυγκροτήσει το κράτος αλλά και την παραγωγική διαδικασία.
Το στοίχημα είναι κρίσιμο.
Με τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις, των προσδοκιών ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο, και τη συνεχή μείωση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, έχει μειωθεί η απαραίτητη εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουν οι πολίτες προς το πολιτικό σύστημα.
Είναι επίσης σαφές, ότι η συνεχής αύξηση των φόρων σε συνθήκες μεγάλης ύφεσης δεν λύνει το πρόβλημα των δημοσίων εσόδων.
Η Ελλάδα για να ανακάμψει από την πολυετή ύφεση χρειάζεται ένα κύμα παραγωγικών επενδύσεων.
Επενδύουμε 18 δισ. τον χρόνο, όταν μόνο και μόνο για να συντηρήσουμε το κεφαλαιακό απόθεμα της χώρας απαιτούνται 33 δισ. ευρώ ετησίως.
Αυτό σημαίνει, ότι μόνο για να διαφυλάξουμε το χαμηλό βιοτικό επίπεδο του σήμερα, απαιτούνται 105 δις επενδύσεων σε βάθος επταετίας.
Και βεβαίως, πολλά περισσότερα για να μπορέσουμε να αυξήσουμε το επίπεδο ευημερίας της κοινωνίας μας.
Το εύλογο ερώτημα λοιπόν, είναι από πού θα προκύψουν οι επενδυτικοί πόροι όταν η εγχώρια αποταμίευση είναι αρνητική.
Το σύνολο του ΕΣΠΑ 2014-2020 (εκτός της αλιείας) ανέρχεται περίπου στα €15 δισ., ενώ οι πόροι που αφορούν στη στήριξη των επιχειρήσεων δεν φαίνεται να ξεπερνούν τα €4 με €5 δισ. συνολικά, για όλη την περίοδο.
Ταυτόχρονα, η συνεισφορά του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μέσω αναπτυξιακών νόμων δεν φαίνεται να ξεπερνά τα €800 εκ. ετησίως.
Καθίσταται λοιπόν προφανές, ότι οι δημόσιοι πόροι δεν επαρκούν για να καλυφθεί το έλλειμμα επενδύσεων. Χρειάζονται ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις.
Άμεσα. Και μεγάλης κλίμακας.
Είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την αναστροφή της αποβιομηχάνισης, την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση της ανεργίας.
Τα αντικίνητρα επενδύσεων
Κυρίες και κύριοι,
Οι επενδύσεις δεν διενεργούνται στο κενό.
Αντίθετα, είναι άμεσα συνυφασμένες με το περιρρέον επενδυτικό, επιχειρηματικό και πολιτικό περιβάλλον.
Εάν θέλουμε παραγωγικές επενδύσεις τότε απαιτούνται σημαντικές βελτιώσεις στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στη φορολογία και στα κόστη των επιχειρήσεων.
Όμως, αντί να συζητούμε τις απαραίτητες δημοσιονομικές προσαρμογές και βελτιώσεις στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, επικεντρωνόμαστε, για μια ακόμη φορά, στην υπερφορολόγηση.
Οι επιχειρήσεις επιβαρύνονται συνεχώς, με επιπλέον φόρους στα κέρδη τους.
Σε αυτούς, προσθέστε έμμεσους και έκτακτους φόρους, αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, φόρους στη λειτουργία της αγοράς όπως στις διαφημίσεις, στις άδειες κινητής τηλεφωνίας και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και όποιες έκτακτες εκπλήξεις μας επιφυλάσσονται.
Έχουμε συνεπώς, μια υπερφορολόγηση που οδηγεί νομοτελειακά σε καταστροφή θέσεων εργασίας ενώ δεν καταφέρνει καν να εξασφαλίσει τους υπεραισιόδοξους στόχους δημοσίων εσόδων.
Ταυτόχρονα, το μη μισθολογικό κόστος στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Η Ελλάδα αφαιρεί, κατά μέσο όρο το 50 με το 60% του μισθού σε φόρους και εισφορές.
Αυτό το κόστος, δημιουργεί κίνητρα μαύρης και αδήλωτης εργασίας, κάνει ζημιά στο ασφαλιστικό και στα έσοδα και αφαιρεί κάθε κίνητρο ανταμοιβής των εργαζομένων.
Στο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ, έχουμε αναφέρει το παράδειγμα μέλους του ΣΕΒ που θέλοντας να ανταμείψει έναν εργαζόμενο του, αύξησε το μικτό μηνιαίο μισθό του από τις €2.500 στις €3.500.
Προσέξτε. Η αύξηση αυτή κόστισε €1.246 στον εργοδότη, το κράτος εισέπραξε επιπλέον έσοδο €850 και ο εργαζόμενος έλαβε επιπλέον καθαρές αποδοχές…. πόσο; €396 ευρώ!
Με λίγα λόγια, το 68% της αύξησης πήγε στο κράτος.
Όλα αυτά, μαζί, συνθέτουν ένα φορολογικό πλαίσιο διόλου ανταγωνιστικό και εξόχως αντιπαραγωγικό.
Η σημασία της εφοδιαστικής αλυσίδας
Η εφοδιαστική αλυσίδα έχει εδραιωμένη συνεισφορά στην εθνική οικονομία με 30.000 επιχειρήσεις, περισσότερους από 50.000 εργαζομένους και παράγει το 11% του ΑΕΠ περίπου. Είναι μια εξαιρετική επίδοση!
Βέβαια, η απόσταση των ελληνικών επιδόσεων εφοδιαστικής από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 14% του ΑΕΠ, δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα σημαντικά περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης.
Ο τομέας, σε αντίθεση με άλλους κλάδους της οικονομίας, αποτελεί εξ ορισμού παραγωγική αλυσίδα αξίας.
Συνειδητοποιήσαμε, επιτέλους, ότι η Ελλάδα έχει την προοπτική να αποτελέσει σημαντική περιφερειακή πύλη εισόδου των εμπορευμάτων της ασιατικής αγοράς προς την Ευρώπη αλλά και πύλη εξόδου.
Το λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται πλέον στην 8η θέση των μεγαλύτερων λιμένων της Ευρώπης, όταν το 2010 ήταν στο πουθενά.
Στρατηγική ανάπτυξης της εφοδιαστικής
Η εφοδιαστική αλυσίδα παρουσιάζει επίσης, το εξής παράδοξο σε αντίθεση με άλλους κλάδους της οικονομίας.
Ενώ έχει συσταθεί Εθνικό Συμβούλιο Εφοδιαστικής, ενώ έχει ήδη διαμορφωθεί εθνική στρατηγική με τη βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενώ ο κλάδος διέπεται από ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο και έχει προοπτικές που τις αναγνωρίζουν ακόμη και οι ίδιοι οι ανταγωνιστές μας, ενώ έχει εξαιρετικά μεγάλη ταύτιση στόχων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ενώ είναι ένας από τους εννέα τομείς του ΕΣΠΑ, παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μην λαμβάνει τη δέουσα προσοχή από την Πολιτεία.
Το Εθνικό Συμβούλιο δεν έχει συνεδριάσει εδώ και ένα χρόνο, η εθνική στρατηγική δεν υλοποιείται, και ο πρόσφατος νόμος παραμένει ανενεργός λόγω μεγάλων καθυστερήσεων στη δευτερογενή νομοθεσία.
Ακούσαμε με προσοχή την πρόθεση της Υφυπουργού Βιομηχανίας να επιταχυνθεί η έκδοση των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων και η σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου. Κρατάμε τη δημόσια αυτή δέσμευση.
Ο ΣΕΒ και η Ομάδα Πρωτοβουλίας για την Εφοδιαστική Αλυσίδα που έχει συστήσει, θα συνεχίσει τη διαμόρφωση προτάσεων ανάπτυξης του τομέα.
Οι ίδιες οι επιχειρήσεις εφοδιαστικής θεωρούν την προσέλκυση διεθνών μεταφορικών ροών ως την πλέον σημαντική παράμετρο επιβίωσης.
Συνεπώς, οι επενδύσεις που βελτιώνουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια της εφοδιαστικής πρέπει να είναι εθνική προτεραιότητα για την κυβέρνηση.
Ο ΣΕΒ συνεισφέρει στην προσπάθεια αυτή θέτοντας τους ακόλουθους τέσσερεις στόχους:
Ο 1ος στόχος εστιάζει στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων προστιθέμενης αξίας στην εφοδιαστική, μέσα από την άμεση διάθεση πόρων του ΕΣΠΑ σε:
• επενδύσεις για την αναβάθμιση των επιχειρήσεων όπως τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνίας (ΤΠΕ), αυτοματισμού και εξοπλισμού αποθηκών.
• δεύτερον, στη δικτύωση επιχειρήσεων κυρίως της Αττικής, ώστε να ανταποκρίνονται στις διαρκώς αυξανόμενες ροές του Πειραιά και
• τρίτον, στη δημιουργία νέου δικτύου υπηρεσιών αγροεφοδιαστικής στη Θεσσαλονίκη.
Είναι επίσης σημαντικό, η εφοδιαστική ν’ αποτελέσει αντικείμενο διακριτού προγράμματος και να μην αντιμετωπίζεται μέσα από διάσπαρτα προγράμματα στο ΕΠΑνΕΚ.
Ο 2ος στόχος εστιάζει στην προσέλκυση μεγαλύτερων επενδύσεων.
Ο ιδιωτικός τομέας αλλά και διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΙΒ, η EBRD είναι έτοιμοι να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις στην εφοδιαστική. Τις τελευταίες μέρες, ο ΣΕΒ είχε συναντήσεις και με τους τρεις αυτούς Οργανισμούς.
Όμως, είναι απαραίτητη η άρση αντικινήτρων όπως η δυσχερής χωροθέτηση εμπορευματικών πάρκων, η προβληματική αδειοδοτική διαδικασία με επαναλαμβανόμενες πράξεις και σειριακές εγκρίσεις, αλλά και η φορολογική αστάθεια.
Ταυτόχρονα, κίνητρα φορολογικής ελάφρυνσης για νέες επενδύσεις μπορούν να επιταχύνουν την προσέλκυση μεγαλύτερων επενδύσεων.
Ο 3ος στόχος αφορά στην βελτίωση των υποδομών.
Η ολοκλήρωση του οδικού και σιδηροδρομικού άξονα Πάτρα-Θεσσαλονίκη-Προμαχώνας και η διασύνδεση με την κεντρική Ευρώπη μέσω των διαδρόμων ΤΕΝ-Τ θα συμβάλουν ουσιαστικά στον κλάδο ενώ κόμβοι διασύνδεσης (γνωστών ως “Dry Ports”) σε περιοχές όπως ο Βόλος, η Αλεξανδρούπολη, και η Καβάλα θα εξομαλύνουν τη λειτουργία των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
Ο 4ος στόχος εστιάζει σε μια επιθετική προώθηση της εξωστρέφειας της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η διεθνής συγκυρία, ειδικά με τη νέα διώρυγα του Σουέζ, είναι η πλέον ευνοϊκή για μια επιθετική προώθηση των εθνικών πλεονεκτημάτων και ικανοτήτων των επιχειρήσεων logistics.
Αυτό, μπορεί να επιτευχθεί με σύμπραξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για τη δημιουργία ενός εξειδικευμένου μηχανισμού προώθησης της εξωστρέφειας της ελληνικής εφοδιαστικής αλυσίδας.
Είναι μια πρακτική με μεγάλη επιτυχία, σε χώρες που ηγούνται στους σχετικούς δείκτες όπως το HΙDC και η Dinalog στην Ολλανδία και το Port of Hamburg Marketing στη Γερμανία.
Ο οργανισμός που θα προωθεί την εθνική χωρητικότητα σε λιμάνια, τρένα, αποθήκες και μεταφορές, μπορεί να λειτουργήσει υπό την εποπτεία του Εθνικού Συμβουλίου Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Ανεξάρτητα, όμως, από τη νομική του μορφή θα πρέπει να κρίνεται βάσει εμπορικών αποτελεσμάτων.
Κυρίες και κύριοι
Η έξοδος από την κρίση και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας απαιτεί σημαντική επενδυτική προσπάθεια μέσα σε ένα φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η εφοδιαστική αλυσίδα μπορεί να συνεισφέρει στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας αρκεί να αρθούν τα διοικητικά εμπόδια στη λειτουργία της και να δοθεί προτεραιότητα στην προώθηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της διεθνώς.
Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν όλοι οι ανταγωνιστές μας. Τώρα είναι η ευκαιρία, τώρα πρέπει να δούμε πράξεις.
