Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτή τη συγκινητική υποδοχή. Και θέλω να σας πω ότι είναι για μένα μεγάλη χαρά και συγκίνηση να βρίσκομαι εδώ σε έναν ιστορικό τόπο, στο Νεώριο, εδώ από όπου ξεκίνησαν οι μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης της πατρίδας μας, να βρίσκομαι εδώ όμως σε μια στιγμή κρίσιμη, κομβική, ιστορική που ο τόπος γυρνάει σελίδα.
Δεν είναι απλά ότι τήρησα την υπόσχεσή μου να επισκεφθώ το Νεώριο όταν θα ξεκαθαρίσει πια η προοπτική της επαναλειτουργίας του. Αλλά είναι και το γεγονός ότι επέλεξα η πρώτη παρέμβασή μου πολιτική, στη νέα εποχή που ξημέρωσε για τη χώρα μετά το τέλος των μνημονίων, να γίνει εδώ απέναντί σας. Σε σας, τους ανθρώπους του μόχθου, στους ανθρώπους της δουλειάς, στους ανθρώπους του μεροκάματου.
Και αυτό γιατί φίλες και φίλοι, δεν ξεχνάμε ούτε ποιοι είμαστε, ούτε από πού ερχόμαστε, ούτε ποιοι μας έφεραν εδώ, ούτε ποιους εκπροσωπούμε και ούτε ποιους θέλουμε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής την επόμενη μέρα. Τους ανθρώπους του μόχθου και τους ανθρώπους της δουλειάς.
Εδώ, στο Νεώριο, που όπως προείπα, είναι το νησί που είναι ο χώρος των εργατικών αγώνων, αλλά και στη Σύρο που είναι το νησί των μεγάλων παραδόσεων και του πολιτισμού, δεν μπορώ παρά ξεκινώντας να θυμηθώ ότι σε αυτόν εδώ τον τόπο, σε αυτό εδώ το ναυπηγείο, το 1879 έγιναν οι πρώτες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στη χώρα μας.
Και ανατρέχοντας, χθες βράδυ στο διαδίκτυο, για να ξαναθυμηθώ τη μεγάλη ιστορία των εργατικών αγώνων των ναυπηγείων της Σύρου, βρήκα μια χαρακτηριστική ανακοίνωση των εργατών των ναυπηγείων της Σύρου το 1879. Θα σας τη διαβάσω γιατί έχει ενδιαφέρον, στην καθαρεύουσα είναι.
Οι μεν πολυμελείς ημών οικογένειαι ελεεινώς υπό της πείνης κατετρύχοντο, τα δε βαλάντια των εργοδοτών επληρούντο χρυσού και αργύρου.
Με δυο λόγια, ο κόσμος της εργασίας και οι οικογένειές τους πεινούσαν, αλλά οι εργοδότες είχαν ισχυρά βαλάντια. Θα μου πείτε, άλλαξαν οι καιροί. Περάσανε τα χρόνια. Ναι, περάσαν τα χρόνια και αλλάξαν οι καιροί.
Μεγάλες κατακτήσεις υπήρξαν για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στον τόπο μας. Αλλά δεν άλλαξε ποτέ η ανάγκη του εργάτη, του εργαζόμενου, της εργατικής τάξης να μάχεται και αυτό είναι κάτι που μας το δείχνει η ιστορία της χώρας μας, η ιστορία της Σύρου, αλλά και η ιστορία του Νεωρίου.
Διότι αν ξεκινήσαμε να ακούμε τον ήχο του σφυριού εδώ στο ναυπηγείο ξανά τον τελευταίο καιρό είναι χάρη στους δικούς σας αγώνες. Στους αγώνες των εργαζόμενων της εργατικής τάξης της Σύρου και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία για όλο το λαό και για όλη τη χώρα. Και είναι και ένα υπόδειγμα για να πάμε μπροστά.
Φίλες και φίλοι, τα χρόνια που περάσαν, τα 8 δύσκολα χρόνια για τον τόπο μας ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου ήταν αυτός που υπέφερε περισσότερο από όλους τους άλλους. Όλοι οι Έλληνες περάσαμε δύσκολα. Σχεδόν όλοι.
Υπήρξε και μια μικρή μειοψηφία που χρεοκόπησε τις επιχειρήσεις και έβγαλε τα χρήματα στο εξωτερικό. Αυτοί δεν πέρασαν και τόσο δύσκολα. Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις τους, στην ανεργία οι εργαζόμενοι, εκατομμυριούχοι αυτοί. Αλλά εγώ θα πω, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πέρασε δύσκολα. Ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου, όμως, ήταν αυτός που υπέφερε.
Μέσα στα τρία πρώτα χρόνια της λαίλαπας, 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους. Έφτασε κάποια στιγμή η ανεργία στον τόπο μας το 2014 στο 27,5%. Σήμερα, τα τρία αυτά δύσκολα επίσης τελευταία χρόνια η ανεργία μειώθηκε κάτω από το 20, στο 19,6% είναι σήμερα, πάνω από 7 μονάδες. Δεν καταφέραμε ακόμα να καλύψουμε αυτό το 1 εκατομμύριο των χαμένων θέσεων, 300.000 καταφέραμε, είναι μεγάλος ο δρόμος που έχουμε ακόμα μπροστά μας.
Αλλά, θέλω σήμερα, εδώ ενώπιον σας να σας πω, ότι αν υπάρχει μία προτεραιότητα για αυτή την κυβέρνηση, αλλά και για τη χώρα, για το έθνος, είναι να ξανακερδίσουμε την εργασία στον τόπο μας. Και αυτή η εργασία να είναι αξιοπρεπής, να είναι καλά αμειβόμενη. Να είναι με δικαιώματα.
Γιατί, τα χρόνια αυτά που πέρασαν, η εργασία έγινε το μόνο «εμπόρευμα», που οι δανειστές δεν επέτρεπαν να διαπραγματευτούν ελεύθερα την τιμή του εμπορεύματος αυτού, οι «πωλητές» -δηλαδή οι εργαζόμενοι. Το μόνο «εμπόρευμα».
Η ελεύθερη αγορά ίσχυε για όλα τα άλλα, εκτός από τον ιδρώτα και τον κόπο του μεροκαματιάρη και του μισθωτού.
Οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν. Ο ορισμός του βασικού μισθού έγινε με το έτσι θέλω αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους. Οι εργαζόμενοι βρέθηκαν σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας. Η αυθαιρεσία εις βάρος τους έφτασε σε σημεία πρωτοφανή για τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Η ανασφάλεια, η βία των απολύσεων, ο εκβιασμός της εργατικής τάξης, η χρησιμοποίηση ως μοχλού της τεράστιας στρατιάς ανέργων, που δημιούργησαν τα μνημόνια, είχαν, κατά τη γνώμη μου, έναν σαφή στόχο. Να συρρικνωθεί η αμοιβή της εργασίας.
Γι’ αυτό και τώρα, τέλος αυτής της περιόδου και τέλος των μνημονίων σημαίνει επαναφορά των δικαιωμάτων, επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και αύξηση του κατώτατου μισθού. Σημαίνει πορεία αντίστροφη. Ανοικοδόμηση της ποιοτικής εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στη χώρα μας.
Φίλες και φίλοι, εργάτες και εργάτριες εδώ των ναυπηγείων, του Νεωρίου. Θα ήθελα στο χώρο της δικής σας δουλειάς, να δηλώσω ότι όλα αυτά, όλες αυτές οι μεγάλες πληγές αυτής της οκταετίας βεβαίως και δεν μπορούν να γιατρευτούν από τη μία μέρα στην άλλη, όμως είναι καθήκον μας να τις γιατρέψουμε.
Και έχουμε αρχίσει σιγά, σιγά να αλλάζουμε τα πράγματα, θέλει πολλή δουλειά ακόμα, όλοι μαζί όμως μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα και με τις νέες δυνατότητες που μας δίνει το τέλος αυτής της περιόδου, θέλω να σας πως ότι στόχος μας από εδώ και στο εξής δεν μπορεί παρά να είναι η ανασυγκρότηση της παραγωγής, η βιομηχανική ανασυγκρότηση, η δίκαιη ανάπτυξη και η προστασία της εργασίας.
Κόντρα, βεβαίως, σε πολιτικές δυνάμεις που ονειρεύονται μια ατέλειωτη αλυσίδα από κρυφά και φανερά μνημόνια, με ένα και μοναδικό στόχο, να κρατήσουν δεμένους τους εργαζόμενους και χαμηλά το εργασιακό κόστος.
Και κόντρα και σε δυνάμεις κοινωνικές, κακομαθημένες από δεκαετίες φαυλότητας και διαπλοκής, που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε αυτόν τον τόπο και άρα και κέρδος, με την εργατική τάξη, τον κόσμο του μόχθου και της δουλειάς δεμένους χειροπόδαρα, καταδικασμένους σε μισθούς πείνας, και χωρίς δικαιώματα.
Και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής διότι το Νεώριο αποτελεί ένα διαφορετικό παράδειγμα. Ένα διαφορετικό παράδειγμα αποφασιστικότητας του αγώνα των εργαζόμενων, αλλά και υγιώς σκεπτόμενης επιχειρηματικότητας, με πίστη, με όρεξη, με όραμα και, κυρίως, με σχέσεις αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους. Καμιά δουλειά δεν μπορεί να προκόψει αν αυτοί που είναι οι βασικοί συντελεστές, οι εργαζόμενοι, δεν είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και δημιουργικοί.
Θέλω λοιπόν να σας πω ότι αυτό το τεράστιο πλήγμα, αυτό το τεράστιο τραύμα για το νησί της Σύρου, η πιθανότητα λουκέτου στο Νεώριο, και το λέω αυτό με σιγουριά, αποφεύγεται οριστικά. Το Νεώριο θα συνεχίσει να αποτελεί την καρδιά, την ατμομηχανή της κυκλαδικής οικονομίας.
Ήδη ξεκίνησαν εργασίες με 300 περίπου εργαζόμενους οι οποίοι βρίσκονται ξανά στις δουλειές τους. Όλοι εσείς, που για αρκετά μεγάλο διάστημα βρεθήκατε μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, αλλά η δική μας η διαβεβαίωση και η δική μου προσωπικά είναι ότι θα κάνουμε, όπως κάναμε και πριν, ό,τι περνάει από το χέρι μας, ούτως ώστε το Νεώριο να γίνει μία από τις μεγαλύτερες ναυπηγικές μονάδες της χώρας , με ορίζοντα την επόμενη τριετία να απασχολεί πάνω από 1000 εργαζόμενους, ως επί το πλείστον ανθρώπους του νησιού και των γύρω νησιών της περιοχής.
Χρειάστηκε μεγάλος αγώνας. Χρειάστηκε κάποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Κι εμείς, ως πολιτεία, επιλέξαμε και επιλέγουμε το δρόμο της ευθύνης απέναντι σας. Δεν κάναμε τους Πόντιους Πιλάτους. Αναλάβαμε ενεργό ρόλο. Ειδικότερα στο ζήτημα των οφειλών. Και καταλήξαμε σε μια λύση που διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον και ταυτόχρονα εξυπηρετεί και το πλάνο βιωσιμότητας της επιχείρησης.
Όμως, επιτρέψτε μου, να υπογραμμίσω:
Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αρκεί μόνο η πολιτική βούληση.
Για αυτό και ας καλώ, όλους εσάς τους εργαζόμενους εδώ, να συνεχίσετε να κρατάτε εσείς γερά στα χέρια σας την υπόθεση του Νεωρίου.
Χρειάζεται ο αγώνας και η διαρκής διεκδίκηση για να πάμε μπροστά. Και αν θέλετε, αυτό είναι και το μήνυμά μου εδώ, από ένα πετυχημένο παράδειγμα, εδώ στο Νεώριο. Το μήνυμά προς όλους τους εργαζόμενους του χεριού ή του πνεύματος, σε όλους τους ανθρώπους του μόχθου που μας παρακολουθούν. Το μήνυμά μου είναι ότι το μέλλον, το καλύτερο μέλλον δεν θα ’ρθει από μόνο του, έτσι νέτο σκέτο, όπως είπε και ο ποιητής. Αν δεν αγωνιστούμε όλοι μαζί για να φέρουμε τις καλύτερες μέρες, αυτές δεν θα έρθουν.
Αγωνιστήκαμε εδώ και πετύχαμε , θα αγωνιστούμε και για το αύριο της πατρίδας μας. Για ένα καλύτερο αύριο στη μεταμνημονιακή εποχή που ξημερώνει.
Δεν θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα για την άνθιση του Νεωρίου, για την άνθιση της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, και της δημιουργικότητας του εργαζόμενου, σε κάθε περιοχή της χώρας
Η νέα εποχή του Νεωρίου της Σύρου φέρνει την υπογραφή του καθενός και της καθεμιάς από σας. Εγώ είμαι εδώ και επιτρέψτε μου να δεσμευτώ, κλείνοντας για άλλη μια φορά, απέναντί σας. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ τον αγώνα σας, δεν θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα για την άνθιση του Νεωρίου. Για την άνθιση της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της δημιουργικότητας του εργαζόμενου σε κάθε περιοχή της χώρας, για την άνθιση και την προκοπή της χώρας συνολικά.
Θα είμαστε εδώ, μαζί σας, στο δρόμο αν χρειαστεί, για ακόμα καλύτερες μέρες.
Γιατί δεν υπάρχει κανένα μέλλον για την Ελλάδα, αν δεν υπάρχει μέλλον για εκείνους που με τα χέρια και το μυαλό τους είναι σε θέση να το χτίσουν το μέλλον. Και το μέλλον δεν έρχεται από μόνο του, χτίζεται. Και θα το χτίσουμε μαζί.
Να είστε καλά. Καλές δουλειές, καλή δύναμη.
Γεια σας.
