Αυτό που συνέβη στη Γαλλία με καθιστά απαισιόδοξο – αν και να πω την αλήθεια δεν με εξέπληξε, καθώς όπως λέει ο λαός, Σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.
Απλώς αυτό που συνέβη, επιβεβαίωσε τους φόβους μου, τους ισχυροποίησε.
Αυτό που ζούμε εμείς, νομίζω ότι έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν και μας δείχνει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Τι έχει συμβεί στο παρελθόν;
Όταν η Ρώμη ήταν πανίσχυρη στρατιωτικά και κανένα έθνος δεν μπορούσε να αντιπαρατεθεί ανοικτά και στρατιωτικά εναντίον της διότι ήταν από χέρι χαμένο, πως έπεσε εντέλει η Ρώμη;
Από τον χριστιανισμό και συγκεκριμένα από τους ζηλωτές, τους φανατικούς αυτής της θρησκείας. Δεν ήταν κάτι που έγινε σύντομα · πήρε αρκετούς μερικούς αιώνες μέχρι να επικρατήσει ο χριστιανισμός και να μπούμε στη συνέχεια στη σκοτεινή μακραίωνη περίοδο. Όμως συνέβη.
Οι χριστιανοί ως κίνημα, θρησκευτικό, δεν ήταν βέβαια στρατιωτικά ισχυρότεροι της κραταιάς Ρώμης. Ήταν όμως φανατισμένοι και δεν διεξήγαγαν μια κατά μέτωπο επίθεση και πόλεμο εναντίον της Ρώμης. Διεξήγαγαν έναν ασύμμετρο, υπόγειο, ύπουλο, κρυφό πόλεμο εναντίον της, που με αυτό το πλαίσιο, η μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύς της Ρώμης δεν χρησίμευε σε τίποτα καθώς δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον εχθρό, που με το πέρασμα του καιρού γίνοτναν πολυπληθέστερος.
Και γιατί γίνονταν το χριστιανικό κίνημα πολυπληθέστερο με το πέρασμα του καιρού; Διότι σε καιρούς που η πλειοψηφία του κόσμου ήταν φτωχοί και αμόρφωτοι, χωρίς ιδιαίτερη προοπτική στις ζωές τους, ο χριστιανισμός ήταν αυτός που τους μίλησε ΑΠΛΑ ώστε να γίνει κατανοητός στις αμόρφωτες μάζες και ΑΡΕΣΤΑ (τους είπε ότι θα κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών, ακόμα και εάν στην ζωή τους ήταν αμαρτωλοί, αρκούσε να μετανοήσουν έστω και προ του θανάτου τους για να το καταφέρουν) και έτσι σιγά – σιγά οι τάξεις των χριστιανών που αμφισβητούσαν το στάτους κβο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αυξάνονταν, παρά τις όποιες διώξεις γίνονταν κατά καιρούς εναντίον τους · οι διώξεις γίνονταν λόγω της παραβατικότητας των χριστιανών σε σχέση με το ρωμαϊκό στάτους κβο και όχι λόγω της θρησκείας τους, καθώς στη Ρώμη υπήρχε ανεξιθρησκεία.
Και γιατί επικράτησαν εντέλει οι χριστιανοί, μετά βέβαια από πολλά πολλά χρόνια; Διότι πολλοί από αυτούς ήταν φανατικοί και ζηλωτές και όχι πράοι και φιλήσυχοι. Αυτό φάνηκε άλλωστε καθαρά όταν επικράτησαν και άρχισαν τους διωγμούς εναντίον όλων των άλλων και καταστροφής και εξάλειψης και των σημείων αναφοράς των άλλων, όπως καταστροφής των ναών των εθνικών και άλλων, άρσης της ανεξιθρησκείας κλπ.
Ως περισσότερο φανατικοί οι χριστιανοί επικράτησαν, ιδίως όταν έγιναν πολλοί, με τον ίδιο τρόπο που γενικότερα στην ιστορία κατά καιρούς επικρατούσαν οι εκάστοτε άγριοι και φανατικοί, όπως οι βίκινγκς (αυτοί ήταν παγανιστές αλλά παρομοίως ήταν αμόρφωτοι και άγριοι και φανατισμένοι), μογγόλοι (θρησκευτικά αυτοί, ήταν φυσιολάτρες λόγω του νομαδικού τους χαρακτήρα, αλλά παρομοίως ήταν αμόρφωτοι και άγριοι και φανατισμένοι).
Όλοι οι παραπάνω, οι βίκινγκς και οι μογγόλοι, δεν είχαν μια τεχνολογική υπεροπλία και γι’αυτό επικράτησαν στις εποχές τους· είχαν πλήθος, αμορφωσιά και φανατισμό, αγριότητα – διαφορετικά την εποχή της επέκτασης των μογγόλων, οι ευρωπαϊκοί λαοί όπως και οι ισλαμιστές που ήρθαν αντιμέτωποι, είχαν πολεμικό εξοπλισμό και πολεμική τεχνολογία που δεν υστερούσε σε τίποτα από αυτή των μογγόλων, για να μην πω ότι υπερτερούσε, όπως και την εποχή των βίκινγκς, οι νοτιευρωπαϊκοί λαοί που ως επί το πλείστον τους αντιμετώπισαν χωρίς επιτυχία, είχαν την ίδια ή και υπέρτερη τεχνολογικά υπεροπλία.
Νομίζω λοιπόν ότι ιστορικά έχει φανεί ότι εάν από τη μια πλευρά έχεις ένα “στρατόπεδο” που είναι έστω και ισχυρότερο στρατιωτικά από ένα άλλο “στρατόπεδο” που ακόμα και εάν υστερεί στρατιωτικά, είχε πλήθος, αμορφωσιά και φανατισμό, μετά από μια έστω αργή διαδικασία, κερδίζουν πάντα οι δεύτεροι.
Επιστρέφοντας στον χριστιανισμό στα πρώτα χρόνια που επεκτείνονταν, αυτός εξαπλώθηκε διότι δεν κατέστη δυνατό από την πλευρά της Ρώμης να τον εξαλείψει, να τον εξαφανίσει. Και ούτε κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν, αφού δεν υπήρχε ποτέ μια άμεση σύγκρουση μεταξύ τους. Ο πόλεμος ήταν ασύμμετρος.
Κάνοντας λοιπόν τους παραλληλισμούς μας στη σύγχρονη εποχή, ο ισλαμισμός και βασικά στα φανατικά του στοιχεία, ο σκληροπυρηνικός ισλαμισμός επικρατεί έναντι του ήπιου ισλαμισμού, επεκτείνεται διότι υπάρχει ΠΡΟΣΦΟΡΟ έδαφος (π.χ. οι δυτικοί εκμεταλλεύονται την Αφρική και τους αφρικανούς, από τον 17ο αιώνα έως και σήμερα και οι αφρικανοί στην μεγάλη τους πλειοψηφία παραμένουν αμόρφωτοι, φτωχοί, χωρίς ουσιαστική προοπτική στη ζωή τους και επομένως απορροφούν εύκολα τον ισλαμισμό που τους μιλάει απλά και αρεστά) – το ίδιο συμβαίνει σε πλήθος στην κεντρική Ασία (στις χώρες των Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ινδία) στην νοτιοανατολική Ασία (Μπανγκλαντες, Ινδονησία κλπ).
Ως αποτέλεσμα, η επιρροή του φανατικού ισλαμισμού εξαπλώνεται και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να την σταματήσει – για να το καταφέρναμε αυτό, θα έπρεπε να αλλάξει άρδην ο δυτικός κόσμος: να σταματήσει να εκμεταλλεύεται όλους αυτούς τους πληθυσμούς με αυτόν τον ληστρικό τρόπο, να τους αποδεχτεί ως ίσους, να τους προσφέρει μόρφωση και ουσιαστική προοπτική ζωής. Όμως αυτά δυστυχώς δεν γίνονται, διότι είναι διαμετρικά αντίθετα από τα υφιστάμενα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του καπιταλισμού που ελέγχει τον δυτικό κόσμο.
Ναι ο δυτικός κόσμος θα κάνει αυτό που μπορεί να κάνει απέναντι στον κίνδυνο των ισλαμιστών: χρησιμοποιώντας την σαφώς υπέρτερη πολεμική του ισχύ, θα βομβαρδίζει, θα κάνει κάποιες χερσαίες αποστολές με κομάντο εναντίον στόχων ισλαμιστών, ένα μεγαλύτερο και ασφυκτικότερο έλεγχο των υπόπτων αλλά ως εκεί. Όλα αυτά όμως δεν θα είναι ουσιαστικά αποτελεσματικά διότι ο δυτικός κόσμος δεν μάχεται ενάντια σε έναν τακτικό και φανερό πόλεμο, να γίνει η σύγκρουση και ο στρατιωτικά υπέρτερος να κερδίσει και να λήξει εκεί η υπόθεση. Πολεμάει σε έναν πόλεμο, που επειδή ο εχθρός γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στα ίσια στους δυτικούς, αρέσκεται σε ασύμμετρο πόλεμο που είναι στα μέτρα του και είναι – γι’αυτόν – αποτελεσματικός. Δεν είναι κάτι βέβαια που μπορεί να του αποφέρει την τελική νίκη γρήγορα, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει (τους ισλαμιστές).
Με το επιπλέον χαρακτηριστικό τους, της σχετικά γοργής σταδιακής εξάπλωσής τους, λόγω των χαρακτηριστικών που περιέγραψα πιο πάνω, σταδιακά θα επικρατούν. Οι δε στρατιωτικές επιχειρήσεις και διώξεις των δυτικών, θα αυξάνουν το μίσος και τον φανατισμό των ισλαμιστών εναντίον της δύσης. Οι φανατικοί ισλαμιστές θα επικρατήσουν διότι βρίσκονται ανάμεσά μας ή μπορούν και στο μέλλον να διεισδύσουν εντός των δυτικών κοινωνιών · στη συνέχεια, θα είναι ως ένα καρκίνωμα εντός ενός σώματος· σιγά – σιγά θα επεκταθεί – όσες “χειρουργικές επεμβάσεις” και αν γίνουν από ιατρούς, δεν θα φέρει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη του καρκινώματος. Στο τέλος το καρκίνωμα θα επικρατήσει. Δεν θα γίνει βέβαια σε 5 ή 10 χρόνια, αλλά θα γίνει σε βάθος ορισμένων αιώνων και βλέποντας την τάση, τολμώ να εκτιμήσω ότι θα γίνει σε βάθος έως δύο αιώνων.
Όπως έπεσε η πανίσχυρη Ρώμη, από τους χριστιανούς, παρομοίως θα πέσει η σύγχρονη πανίσχυρη Ρώμη (ο δυτικός κόσμος των ΗΠΑ συν αυτώ) από τους ισλαμιστές.
Παναγιώτης Σοφιανόπουλος
