Business Motivational Story: Νέες ανακαλύψεις προς κάλυψη των αναγκών σε περιόδους κρίσεων – Το παράδειγμα του ποδηλάτου
Στην πορεία της ανθρωπότητας δεν κυλούν τα πάντα και πάντα, ομαλά και ευχάριστα. Υπάρχουν χρονικές στιγμές ή και περίοδοι, που για διάφορους λόγους οι καταστάσεις είναι δύσκολες. Συνήθως σε αυτές τις δύσκολες περιόδους, οι άνθρωποι γκρινιάζουν διότι βγαίνουν από την βολή τους – και λογικό είναι, όταν έχουμε συνηθίσει σε μια ομαλότητα και κανονικότητα, οτιδήποτε μας βγάζει εκτός αυτής, μας δημιουργεί δυσφορία και πεσιμισμό.
Σε αυτές τις δύσκολες περιόδους, η πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι απαισιόδοξοι, βλέπουν το παρόν αλλά και το μέλλον αρνητικά, γκρινιάζουν για τις δύσκολες καταστάσεις που τους επιβάλλονται, και υπομένουν ως επί το πλείστον παθητικά την δύσκολη περίοδο, μέχρι αυτή να περάσει. Ωστόσο, σε όλες τις δύσκολες περιόδους, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, λίγοι είναι αλλά υπάρχουν, που αντί να υπομένουν παθητικά, λαμβάνουν μια ενεργητική στάση, και αφουγκραζόμενοι τις συνθήκες και ανάγκες, κάνουν τις κινήσεις τους, αναλαμβάνουν δράση, και συχνά πυκνά, αυτοί οι λίγοι, πετυχαίνουν σημαντικά.
Όπως τώρα, σε αυτή την περίοδο, που η πανδημία κορωνοϊού, έπληξε με σφοδρότητα ένα πολύ μεγάλο μέρος της όλης οικονομικής και επαγγελματικής δραστηριότητας. Όμως κάθε δύσκολη κατάσταση και κάθε κρίση, δημιουργεί ευκαιρίες, αρκεί να εντοπίσουμε τις ανάγκες που δημιουργεί και να δώσουμε επιτυχείς και αποτελεσματικές λύσεις.
Στο παρόν άρθρο μας θα σας μεταφέρουμε την ιστορία της δημιουργίας του ποδηλάτου, ως business motivational story. Ας δούμε ποιο ήταν το περιβάλλον τότε…
Στην Ευρώπη την περίοδο από το 1812 έως το 1815 υπέφεραν από ολοένα φτωχότερες σοδιές, ολοένα μειούμενες, που είχαν προκληθεί από τους ναπολεόντειους πολέμους: τα στρατεύματα του Ναπολέοντα επέδραμαν σε σιτοβολώνες καθώς υποχωρούσαν από την Μόσχα, και κατ’επέκταση οι τιμές των σιτηρών απογειώθηκαν. Σαν να μην έφταναν αυτά, στις 5 Απριλίου 1815 στο βουνό Ταμπόρα στη ΝΑ Ασία, σημειώθηκε μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη, από τις μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί στην σύγχρονη εποχή, παράγοντας ένα νέφος στάχτης, που απλώθηκε και πέρασε από τα περισσότερα μέρη της Γης. Παρόλο που ήταν στην ΝΑ Ασία, επηρέασε το κλίμα σχεδόν σε όλη τη Γη και στην Ευρώπη και Βόρειο Αμερική, σημειώθηκαν θερμοκρασίες κατά μέσο όρο, 3⁰C χαμηλότερες από αυτές των προηγούμενων ετών. Το 1816 έγινε γνωστό ως το έτος χωρίς καλοκαίρι. Οι σοδειές καταστράφηκαν, ο ποταμός Τάμεσης πάγωσε, σημειώθηκαν χιονοπτώσεις τον Ιούλιο, τα τρόφιμα ήταν σε έλλειψη και ανεπαρκή και ακρίβυναν πολύ, και μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δεν είχε υψηλό εισόδημα ή αποταμιεύσεις, υπέφερε από λιμό.
Εκείνη την εποχή όπως καταλαβαίνετε, το βασικό μέσο για τις μεταφορές, ήταν το άλογο. Τα άλογα όμως είναι μεγάλα ζώα, και θέλουν τροφή. Στο περιβάλλον που σας αναφέραμε, μεγάλο μέρος του πληθυσμού έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να συντηρήσει τα άλογά του, και τα λιγοστά χρήματα που διέθεταν έπρεπε να επιλέξουν εάν θα τα διαθέσουν για την αγορά τροφίμων για να τραφούν αυτοί οι ίδιοι (οι άνθρωποι και οικογένειές τους) ή τα ζώα. Προφανώς και επέλεγαν να σκοτώσουν τα ζώα, τα οποία και τα έτρωγαν, και εξοικονομούσαν τα χρήματα που θα απαιτούνταν για την συντήρησή τους εν ζωή.
Αυτό το μαύρο περιβάλλον, ενέπνευσε στην Αγγλία την Mary Shelley να γράψει το Frankenstein, και στην Γερμανία, οδήγησε τον Karl von Drais να αναπτύξει το ποδήλατο. Ουσιαστικά ο Drais κατανόησε την κρίση, και έδωσε μια ουσιαστική λύση. Ο Drais είχε αναπτύξει ενδιαφέρον για τις επιστήμες και μαθηματικά, και ήταν ένας δημιουργικός εφευρέτης. Εκτός από το ποδήλατο, που θα σας αναφέρουμε αμέσως, είχε εφεύρει και μια συσκευή καταγραφής της μουσικής που έβγαινε από το πιάνο, έναν δυαδικό αλγόριθμο για τον υπολογισμό τετραγωνικών ριζών, ένα περισκόπιο, μια γραφομηχανή, μια μορφή ‘κρυπτογράφησης’, όμως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του ήταν η μετακίνηση χωρίς την ανάγκη ίππων (horseless travel).
Ο Drais, κατασκεύασε το πρώτο ποδήλατο, το οποίο ήταν κατασκευασμένο από ξύλο και αποτελούνταν από δύο μικρούς τροχούς άμαξας, ευθυγραμμισμένους και προσαρμοσμένους με ένα ξύλινο πλαίσιο. Είχε ένα απλό τιμόνι, με ένα υποβραχιόνιο τοποθετημένο πάνω από τον περιστρεφόμενο μπροστινό τροχό και μια σέλα με επένδυση.
Η εφεύρεσή του (ποδήλατο), ονομάστηκε ‘draisienne’, ‘laufmachine’, ‘μηχανή τρεξίματος’ ή / και ‘Vélocipède’. Όλες οι παραπάνω ονομασίες, δήλωναν μηχανή τρεξίματος ή και την κίνηση με το πόδι (Vélocipède). Πεντάλ δεν υπήρχε, προστέθηκε από άλλους, πολλά χρόνια αργότερα. Την κίνηση στο αρχικό ποδήλατο, την έδιδε ο χρήστης, ήταν δηλαδή ανθρωποκίνητο, ο οποίος κάθονταν στην επενδεδυμένη σέλα, και καθώς τα πόδια του ακουμπούσαν στο έδαφος, έσπρωχνε μία με το ένα και μία με το άλλο, δίδοντας ώθηση και ταχύτητα. Αυτό ήταν εύκολο σε δρόμους κατηφορικούς ή και επίπεδους, δυσκολότερο σε ανηφορικούς. Αλλά κατά μέσο όρο, έπιανε μια ταχύτητα που ήταν κατά πολύ ανώτερη του πεζού ανθρώπου και ομοίαζε με αυτή που θα είχε ένας νέος άνθρωπος εάν σταθερά έτρεχε με όλη του την δύναμη, χωρίς να κουράζεται.
Στις 12 Ιουνίου 1817, στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας, ένα πλήθος μαζεύτηκε για να δει τον Karl von Drais να δείχνει τη νέα του εφεύρεση που πρόσφερε ταχεία μεταφορά, χωρίς άλογα.
Ο Drais μετουσίωσε τις πιεστικές συνθήκες της τότε κρίσεως, σε ευκαιρία. Κατάλαβε τις ανάγκες, και προσέφερε μια αποτελεσματική λύση. Αυτό είναι το πνεύμα που πρέπει να έχει ο καθένας μας, σε ένα περιβάλλον κρίσεως. Να μην μεμψιμοιρεί αλλά να επιδιώκει να προσαρμοστεί καλύτερα ο ίδιος και εάν μπορεί, να κάνει πράγματα, που ακόμα και σε ένα μαύρο περιβάλλον, θα προσφέρουν λύσεις, ανάπτυξη, ευημερία.
Σοφιανόπουλος Παναγιώτης
