Συνέντευξη Αναπληρωτή Υπουργού Βιομηχανίας Στέργιου Πιτσιόρλα στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Σταυρόπουλο
Η χώρα διανύει μια περίοδο πολιτικής αστάθειας. Έχετε το βαρύ χαρτοφυλάκιο της βιομηχανίας. Ελπίζετε ότι μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη υπό αυτές τις συνθήκες;
Ανάκαμψη υπάρχει και αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει σοβαρά. Δεν είναι όση θα θέλαμε και απαιτείται για να πεισθούν οι αγορές ότι έχουμε υπερβεί οριστικά την κρίση. Όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν. Χρειαζόμαστε προφανώς χρόνο για να ολοκληρωθούν με συνέπεια οι διαδικασίες θεσμικής αναμόρφωσης που προωθεί η κυβέρνηση και βρίσκονται σε εξέλιξη ώστε να αντιμετωπιστούν δομικά προβλήματα και εκκρεμότητες δεκαετιών. Όμως αυτές οι δομικές εκκρεμότητες δεν είναι ορφανές. Έχουν πατρότητα. Κι αυτή ανήκει σε όσους σήμερα ομνύουν καθημερινά στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεων που όταν βρίσκονταν στην ηγεσία δεν τις έκαναν και τώρα υπόσχονται να τις κάνουν κρατώντας ένα μαγικό ραβδί.
Από τη μια η κυβέρνηση εμφανίζεται να επιθυμεί συναινέσεις –συνταγματική αναθεώρηση, συμφωνία των Πρεσπών- και από την άλλη πυροδοτεί την πόλωση προσβλέποντας σε διώξεις και προανακριτικές. Έτσι θα πάμε στις εκλογές;
Σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα όπου ο κομματικός ανταγωνισμός είναι και δεδομένος και χρήσιμος η συναίνεση δεν σημαίνει συμφωνία. Σημασία έχει εάν ο ανταγωνισμός αφορά τα πραγματικά προβλήματα και εάν επί αυτών διατυπώνονται –έστω και με ένταση και υπερβολή- εναλλακτικές προτάσεις. Από εκεί και πέρα, ο κυρίαρχος λαός κρίνει.
Επίσης συναίνεση δεν σημαίνει παράκαμψη προβλημάτων. Τα θέματα της διαφάνειας και της απόδοσης Δικαιοσύνης είναι κρίσιμα. Σε κάθε περίπτωση, στην ελληνική κοινωνία όλα τα χρόνια της κρίσης πλανάται η αίσθηση ότι μία από τις αιτίες υπήρξε η διαφθορά στη Δημόσια ζωή. Με αυτό το πρόβλημα, όσο και εάν είναι δύσκολο θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να αναμετρηθεί. Βεβαίως σε όλο αυτό το ζήτημα τον κυρίαρχο ρόλο και λόγο πρέπει να έχει η Δικαιοσύνη και για αυτό ακριβώς θα πρέπει να αλλάξει και ό,τι στην συνείδηση των πολιτών αποτελεί φραγμό στο έργο της Δικαιοσύνης, όπως για παράδειγμα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Πάντως όλο και περισσότεροι πιστεύουν ότι λόγω αυτού του κλίματος η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαντλήσει την τετραετία. Τριπλές εκλογές τον Μάιο, λοιπόν;
Νομίζω ότι περισσότερο είναι επιθυμία παρά πρόβλεψη. Όμως η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και θα ολοκληρώσει ένα σύνολο αλλαγών που έχει δρομολογήσει. Στο τέλος της τετραετίας το τοπίο στη χώρα θα είναι διαφορετικό. Η αξιωματική αντιπολίτευση αυτό ακριβώς φοβάται και αυτός είναι ο λόγος που ζητάει πρόωρες εκλογές. Πρέπει όμως όλοι να διδασκόμαστε από την εμπειρία μας ως χώρα και να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός. Οι κυβερνήσεις πρέπει να εξαντλούν την θητεία τους και για αυτό θα πρέπει να αλλάξει και το σχετικό σημείο στο Σύνταγμα της χώρας, ώστε η προεδρική εκλογή να μην αποτελεί τρόπο για προσφυγή στις κάλπες.
Υπάρχει ο παράγων Καμμένος και η απειλή αποχώρησης από την κυβέρνηση. Μπορεί η κυβέρνηση να σταθεί πολιτικά έστω και με ενδεχόμενες «δανεικές» ψήφους εμπιστοσύνης;
Το πώς διαπιστώνεται η ύπαρξη πλειοψηφίας στην Βουλή το προβλέπει με σαφήνεια το Σύνταγμα. Από εκεί και πέρα, επίσης, το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη και κατά συνείδηση ψήφο των βουλευτών. Και δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να τα αμφισβητεί όλα αυτά ή να ζητάει αλλαγές ως προς αυτά.
Σε συνθήκες απουσίας πολιτικής σταθερότητας πώς είναι δυνατόν έτσι να υπάρξει σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον;
Το ότι το 2019 είναι χρονιά εκλογών είναι γνωστό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Προφανώς σε όλες τις Δημοκρατικές χώρες γίνονται εκλογές και προφανώς οι επενδυτές λαμβάνουν υπ’ όψιν τους το προεκλογικό κλίμα και κάνουν και τις προβλέψεις τους για το ενδεχόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Μιλώντας όμως για την Ελλάδα, δεν νομίζω ότι η προοπτική των εκλογών το φθινόπωρο του 2019 θα αποτρέψει κάποιον επενδυτή να τοποθετηθεί στην Ελλάδα.
Δεν βοηθά και ο διεθνής περίγυρος –εξελίξεις στην Ιταλία, τουρκικές απειλές για ΑΟΖ και Αιγαίο κλπ. Σας προβληματίζει η κατάσταση αυτή για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την έξοδο στις αγορές;
Προφανώς ο διεθνής περίγυρος γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος. Όμως τρόπος να μπούμε σε γυάλινη σφαίρα δεν υπάρχει. Οφείλουμε να κάνουμε σωστές επιλογές ώστε να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες και τα παράθυρα ευκαιρίας που πάντα υπάρχουν. Ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους. Όμως μιλώντας για διεθνή περίγυρο, μιλάμε για συσχετισμούς δύναμης. Άρα για την ανάγκη συμμαχιών και ισχυροποίησης της θέσης μας. Εδώ λοιπόν, έχουμε δύο μεγάλες επιλογές.
Μία η επιλογή είναι η Ελλάδα που επιδιώκει συμμαχίες και είναι μέσα στις διαδικασίες διαμόρφωσης λύσεων και συμμαχιών. Και η άλλη, η κλειστοφοβική λογική του απομονωτισμού και της αναπόλησης των αρχαίων μεγαλείων. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εισηγείται την πρώτη, που εκφράζεται σήμερα στη συμφωνία των Πρεσπών και στη νηφάλια και ρεαλιστική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της προοπτικής επίλυσης του Κυπριακού.
Ο Κ. Μητσοτάκης κατηγόρησε το κόμμα σας ότι επιδιώκει την «συριζοποίηση» του Συντάγματος και το ΚΙΝΑΛ ότι το χρησιμοποιείτε ως «προεκλογικό εργαλείο». Τι απαντάτε;
Και οι δυο αιτιάσεις είναι ακατανόητες και τολμώ να πω μη-πολιτικές. Το Σύνταγμα του ‘75 είχε τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η αναθεώρηση του ’86 είχε τη σφραγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Στο Σύνταγμα κάθε δημοκρατικής χώρας συμπυκνώνονται ιδεολογικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί συσχετισμοί. Το Σύνταγμά μας εξασφαλίζει ότι η τροποποίησή του δεν μπορεί να είναι προϊόν πρόσκαιρων και ευκαιριακών συσχετισμών. Για αυτό και επιβάλλει διαδικασίες που εν τέλει εξασφαλίζουν ευρύτατη συναίνεση. Όμως αυτός που έχει την πρωτοβουλία να εκκινήσει τη διαδικασία Αναθεώρησης προφανώς και φιλοδοξεί να διαμορφώσει την απαιτούμενη ευρεία συναίνεση προς την κατεύθυνση που θεωρεί συμφέρουσα για τη Δημοκρατία και τη χώρα.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει μια μετρημένη πρόταση, που εστιάζει κυρίως στα ώριμα ζητήματα, προφανώς όμως θέλει να δώσει και τον δικό της τόνο και θεωρεί ότι προς αυτήν την κατεύθυνση στην ελληνική κοινωνία μπορεί να διαμορφωθεί η απαιτούμενη ευρεία συναίνεση. Προφανώς όλα αυτά θα αποτελέσουν στοιχείο της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Γιατί αυτά ακριβώς αφορούν το μέλλον της χώρας. Η κυρία Γεννηματά τι ακριβώς θα ήθελε να συζητείται εν όψει εκλογών;
Θεωρείτε ότι υπάρχει ακόμα πεδίο συνεργασιών στον προοδευτικό χώρο;
Ήμουν πάντα οπαδός της ιδέας ότι η ιστορικά διαμορφωμένη προοδευτική πλειοψηφία στην Ελλάδα θα πρέπει να εκφράζεται όχι από ένα κόμμα αλλά από μία συμμαχία κομμάτων που να εκφράζει τις ιστορικές καταβολές και την πολυχρωμία. Αυτό πιστεύω και σήμερα. Και σήμερα έχουμε έναν λόγο παραπάνω. Πρέπει σε αυτές τις ιστορικές παραδόσεις να δώσουμε σύγχρονη προοπτική. Διότι σε κάθε εποχή θα υπάρχει πρόοδος και συντήρηση με ανανεωμένο βέβαια κάθε φορά περιεχόμενο αλλά ως στάση απέναντι στα πράγματα, αυτή η διαίρεση θα υπάρχει πάντα και θα διατρέχει τις κοινωνίες.
Τη συμφωνία Εκκλησίας-Πολιτείας πώς τη βλέπετε; Τολμηρή ή άτολμη;
Μια συνεννοητική-συμβιβαστική λύση που οδηγεί στον σαφή καθορισμό των ξεχωριστών ρόλων Πολιτείας-Εκκλησίας και στο πλαίσιο αυτό τερματίζει την ιστορική εκκρεμότητα των θεμάτων που σχετίζονται με την εκκλησιαστική περιουσία, είναι προφανώς απείρως καλύτερη από τη διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος στο όνομα των «καθαρών» λύσεων.
