«Σφάζει με βαμβάκι» το ΔΝΤ στη νέα του Έκθεση για την Ελλάδα: Παρακάτω αναφέρουμε τα βασικά σημεία της Έκθεσης που δημοσιεύτηκε στις 10 Ιουνίου, όσον αφορά στη χώρα μας.
Το ΔΝΤ βρίσκει ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος προς την αποκατάσταση της αναπροσαρμογής της οικονομίας. Το δημοσιονομικό πρωτογενές και τα εξωτερικά ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, είναι πλεονασματικά. Η ψυχολογία των επενδυτών έχει βελτιωθεί, και η κυβέρνηση εξέδωσε επιτυχώς ένα μέσο-μακροπρόθεσμο ομόλογο. Η οικονομία είναι έτοιμη να αναπτυχθεί το 2014, μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης.
Όλα τα παραπάνω, είναι καλοί οιωνοί για να οδηγηθούμε σε μια σταθερή ανάκαμψη.
(μέχρι εδώ, το ΔΝΤ ευλογεί την κυβέρνηση με την οποία συνεργάζεται, αλλά στη συνέχεια ξεκινάει η κριτική, που αυτή είναι που έχει την ουσία. Με γαλάζια italics γράμματα εντών αγκυλών, τα σχόλια του TaxCoach)
Όμως, μια σειρά από προκλήσεις, πρέπει να υπερπηδηθούν έτσι ώστε η σταθεροποίηση να θεωρείται πλήρης και η Ελλάδα να βρεθεί σε μια βιώσιμη και ισόρροπη πορεία ανάπτυξης.
Η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία παραμένει υπερτιμημένη {άρα πρέπει να συνεχιστεί η πολιτική εσωτερικής υποτίμησης και βέβαια εάν εξακολουθήσει να εφαρμόζεται εσωτερική υποτίμηση πως θα επέλθει η ανάκαμψη και ανάπτυξη;} και οι μη τουριστικές εξαγωγές είναι σχετικά αδύναμες {με τέσσερα χρόνια περιοριστικών πολιτικών που επέφεραν έντονη εσωτερική υποτίμηση και οι εξαγωγές μας δεν έχουν ωφεληθεί. Ξαναρωτάμε: Από πού θα έρθει η ανάκαμψη – ανάπτυξη;}.
Οι τράπεζες αντιμετωπίζουν ένα βουνό από επισφαλή δάνεια που θα απαιτήσει αρκετά επιπλέον κεφάλαια και την εποπτική αρχή να προβεί σε κινήσεις εκκαθαρισμού {των προβληματικών δανείων}, κάτι που αυξάνει τις προοπτικές μιας παρατεταμένης χρονικά απομόχλευσης, που αυτή όμως είναι ασυμβίβαστη με την εικαζόμενη ανάκαμψη {εδώ, το ΔΝΤ «άδειασε» τελείως τη κυβέρνηση για τα περί ανάκαμψης και ανάπτυξης διότι εάν οι τράπεζες παραμείνουν σε κατάσταση απομόχλευσης, ποιος και πως θα δώσει χρήμα στην αγορά για να ανακάμψει;}.
Τα δημοσιονομικά κενά που προβλέπεται για το 2015-16, και το Δημόσιο Χρέος παραμένουν πολύ υψηλά.
Το ΔΝΤ «βλέπει» στα €12,6 δισ. το χρηματοδοτικό κενό του ελληνικού προγράμματος μετά τον Μάιο του 2015.
Αν και το Ταμείο αναφέρει πως οι ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδος προβλέπεται να μειωθούν από το 23% του ΑΕΠ το τρέχον έτος, στο 6% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, ως αποτέλεσμα του ευνοϊκού προφίλ ωρίμανσης του ελληνικού χρέους και των προβλεπόμενων υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (taxcoach.gr), σημειώνει ωστόσο πως η Ελλάδα αναμένεται να συνεχίσει να στηρίζεται κατά κύριο λόγο στη δημόσια χρηματοδότηση με ευνοϊκά επιτόκια και διάρκειες.
Όσον αφορά στα επίπεδα του Χρέους, το Ταμείο αναφέρει πως αφού κορυφωθεί περίπου στο 174% του ΑΕΠ στο τρέχον έτος, αναμένεται να μειωθεί στο 128% του ΑΕΠ το 2020 και στο 117% του ΑΕΠ το 2022, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ενδεχόμενα επιπλέον μέτρα ανακούφισης από τους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας μας.
Η ταχεία μείωση του Χρέους, υπολογίζεται ότι θα βασιστεί σε πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4% του ΑΕΠ, καθώς και στους σχετικά υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ.
Σημειώνεται όμως ότι η βιωσιμότητα {του Χρέους} εξακολουθεί να υπόκεινται σε αξιοσημείωτους καθοδικούς κινδύνους, ιδίως σε δημοσιονομικές αστοχίες, καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στην αργή αύξηση της ανταγωνιστικότητας, και στον υψηλότερο από το αναμενόμενο αποπληθωρισμό.
Το ΔΝΤ εξηγεί ότι η στρατηγική μείωσης του Χρέους, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οποιαδήποτε αξιοσημείωτη αύξηση σε μισθούς και συντάξεις από τα σημερινά επίπεδα έως την περίοδο μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2016.
Σχετικά αλλά από την αντίθετη πλευρά, με τους φορολογικούς συντελεστές να είναι ήδη υψηλοί και τις δαπάνες να συμπιέζονται, η αναγκαία πρόσθετη δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς περαιτέρω περικοπές στους μισθούς και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις και ειδικά σε συντάξεις που παραμένουν σε υψηλά επίπεδα ως προς το ΑΕΠ, θα είναι δυνατή μόνο με μια δραματική βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα {και επειδή η δραματική βελτίωση της αποτελεσματικότητας του Δημοσίου τομέα, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι όνειρο απατηλό, εμμέσως πλην σαφώς δείχνεται μείωση στους μισθούς και στις συντάξεις}.
Οι αρχές {κυβέρνηση} αναφέρει το ΔΝΤ, υπεραπέδωσαν σημαντικά σε επίπεδο δημοσιονομικού πρωτογενούς στόχου για το 2013, επιτυγχάνοντας πλεόνασμα 0,8% του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση είναι σε πορεία επίτευξης και του φετινού στόχου. Καλούνται να εφαρμόσουν έναν αριθμό των δεσμεύσεων για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με αξιοσημείωτη επιτάχυνση στην απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, όπου η πρόοδος έχει τελματώσει. Ωστόσο, στον τομέα των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, όπου η Ελλάδα σημείωσε σημαντική πρόοδο κατά το παρελθόν, το πρόγραμμα έχει πλέον υπολείπεται των στόχων {σαφής η διάθεση του ΔΝΤ για συνέχιση, ήτοι εντατικοποίηση των μέτρων απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να συνεχιστεί η εσωτερική υποτίμηση}.
Όσον αφορά τα stress tests των ελληνικών τραπεζών {με απλά λόγια, τέστ για το εάν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ορισμένα υποθετικά αρνητικά σενάρια} το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει αναιρέσει τη διαφύλαξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και πλέον, σχεδιάζονται φιλόδοξα βήματα ενίσχυσης του ιδιωτικού πλαισίου χρέους {περί ενίσχυσης των τραπεζών μας, που δείχνει ότι σαφώς ευάλωτες σε δύσκολες καταστάσεις}. Οι εκτιμώμενες βάσει των stress test ανάγκες κεφαλαίου για τις ελληνικές τράπεζες, προσδιορίζονται στα €6,4 δισ. σύμφωνα με το βασικό σενάριο των τέστ και στα €9,4 δισ. σε σχέση με το δυσμενές σενάριο.
Οι μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό κώδικα έχουν νομοθετήσει, με στόχο την απλοποίηση του συστήματος και να καταστεί η φορολογική διοίκηση ευκολότερη και, ως εκ τούτου, να αντιμετωπιστούν και μακροχρόνιες αδυναμίες. Αλλά την ίδια στιγμή, οι αρχές πρέπει να προφυλαχθούν από την πίεση για να αναιρεθεί η πρόοδος {αυτό με άλλα λόγια λέει ότι η φορολογία πρέπει να μείνει αποδοτική, να συνεχίσει να εισπράττει αλλά πως θα γίνει αυτό εάν παραμείνει άδικη όπως είναι και πλέον, ολοένα και μεγαλύτερο μέρος πολιτών, αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις φορολογικές υποχρεώσεις;}.
Όσον αφορά στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, η πρόοδος είναι μικτή καθώς η Ελλάδα αγωνίζεται να εισαγάγει βασιζόμενη στην απόδοση διοίκηση και αντιμετωπίζει το ταμπού ενάντια στις υποχρεωτικές απολύσεις {είναι σαφές ότι το ΔΝΤ θέλει να μειωθεί ο Δημόσιος τομέας και να υπάρξουν απολύσεις και όχι κινητικότητες και διάφορα άλλα που προφανώς το ΔΝΤ τα θεωρεί μη αποδεκτά ημίμετρα, γι’αυτό και χρησιμοποιεί τη λέξη «ταμπού»}.
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρει και το ακόλουθο άρθρο:
Ενεργούν από δόλο ή από βλακεία;
