Η Βόρειος Κορέα ανακοίνωσε ότι υλοποίησε με επιτυχία δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Για όσους δεν γνωρίζουν, η βόμβα υδρογόνου είναι ένα θερμοπυρηνικό όπλο, με ισχύ πολλαπλάσια αυτής των ‘απλών’ ατομικών βομβών, που σήμερα διαθέτουν, μόνο οι μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα).
Η ανακοίνωση έγινε από την κρατική – και μοναδική – τηλεόραση της Β. Κορέας. Δείτε το βίντεο με την στιγμή της ανακοίνωσης και με αγγλικούς υπότιτλους:
Η ανακοίνωση βέβαια, προκάλεσε διεθνώς προβληματισμό, καθώς η Βόρειος Κορέα, είναι μια χώρα, που από τον δυτικό κόσμο, εκλαμβάνεται ως ιδιαιτέρως “προβληματική”. Υπενθυμίζουμε επιπλέον ότι ο πόλεμος μεταξύ Βορείου και Νοτίου Κορέας τύποις δεν έχει λήξει αφού απλώς το 1953 έγινε ανακωχή και όχι επίσημη λήξη αυτού. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια, η πολεμική ρητορική, τουλάχιστον στα λόγια, κάθε άλλο παρά έχει εκλείψει, όπως άλλωστε και ‘θερμά’ επεισόδια συμβαίνουν κατά καιρούς.
Η Βόρειος Κορέα, έχοντας απομονωθεί κατά κύριο λόγο από την διεθνή κοινότητα, είναι ένα κράτος με πενιχρά μέσα έως και ιδιαιτέρως φτωχό, τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της, ενώ η Νότιος Κορέα, προσδεδεμένη στο ‘αμερικάνικο άρμα’, σημείωσε μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη κατά τις δεκαετίες που μεσολάβησαν από τον πόλεμο και εδώ και αρκετά χρόνια, έχει καταξιωθεί ως ισχυρή οικονομικά χώρα και βιομηχανική δύναμη διεθνώς (βλ. Hyundai, Samsung, LG, ΚΙΑ, Daewoo κλπ).
Όμως ακριβώς επειδή η Βόρειος Κορέα είναι εδώ και αρκετά χρόνια απομονωμένη από την μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του κόσμου μας, αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, τα οποία προσπαθεί να τα ‘εξάγει’ στρέφοντας με προπαγάνδα, το ενδιαφέρον ή καλύτερα το μένος του λαού της κατά της Νοτίου Κορέας και βέβαια των προστατών της, ΗΠΑ. Σε αυτά τα πλαίσια, από τα προηγούμενα χρόνια, η Βόρειος Κορέα φέρεται ότι είχε διεξαγάγει τρεις ή τέσσερις πυρηνικές δοκιμές. Προχθές, ανακοίνωσε υπερήφανα ότι διεξήγαγε με επιτυχία την δοκιμή μιας υδρογονοβόμβας.
Πρέπει – ιδίως οι ΗΠΑ, ως ο κατεξοχίν εχθρός της Β. Κορέας, αλλά και γενικότερα ο κόσμος, να ανησυχεί;
Και όχι και ναι. Γιατί; Πρώτον διότι εμπειρογνώμονες όσον αφορά τα πυρηνικά, υποβαθμίζουν την προχθεσινή δήλωση της Πιονγκγιάνγκ ότι διεξήχθη επιτυχώς δοκιμή υδρογονοβόμβας. Δεν αμφισβητούν ότι έγινε κάποια δοκιμή· αμφισβητούν την ισχύ της. Όπως λένε οι εμπειρογνώμονες, βάσει των στοιχείων που συνέλεξαν βασικά από σεισμογράφους, το μέγεθος της δόνησης δεν συνάδει με αυτό μιας έκρηξης βόμβας υδρογόνου, αλλά με μια ελαφρώς ενισχυμένη πυρηνική βόμβα.
Δείτε το βίντεο με την δόνηση σταθερής κάμερας σε αυτοκινητόδρομο στη Κίνα (γειτνιάζει με την Κορέα), κατά την στιγμή της δοκιμής της Βορείου Κορέας.
Ακόμα όμως και εάν η δόνηση ‘ταίριαζε’ με αυτή που θα προκαλούνταν όντως από μια βόμβα υδρογόνου, πάλι η Βόρειος Κορέα δεν έχει την τεχνολογία, να ‘τοποθετήσει’ την βόμβα, σε πύραυλο και ο πύραυλος αυτός να είναι αρκετά ταχύς και με αρκετό βεληνεκές έτσι ώστε να μπορούσε να πλήξει αμερικάνικο έδαφος. Με άλλα λόγια, είναι άλλο να αναπτύξει κανείς την πυρηνική συσκευή (ή και υδρογόνου εάν προτιμάτε) και να προκαλέσει έκρηξη σε δοκιμή και άλλο να μεταφέρει την συσκευή αυτή πάνω σε έναν πύραυλο, για να μπορεί να βάλει εναντίον ενός εχθρού της και είναι άλλο, ακόμα και εάν την βάλει σε κεφαλή πυραύλου, ο πύραυλος αυτός να είναι τεχνολογικά αρκετά σύγχρονος, έτσι ώστε να έχει ικανοποιητική ταχύτητα (σε σχέση με αντιπυραυλικά συστήματα), ικανοποιητική ευστοχία (θυμάστε στο Πόλεμο του Κόλπου που οι δυνάμεις του Σαντάμ, εξαπέλυαν ‘επιθέσεις’ με πυραύλους Σκουντ, εκ των οποίων κανένας δεν έβρισκε στόχο; ) και βέβαια, ικανοποιητικό βεληνεκές έτσι ώστε να μπορούν να πλήξουν αμερικάνικο έδαφος.
Και για να κατανοήσουμε ότι η απειλή των βορειοορεατών προς οποιαδήποτε κατεύθυνση δεν είναι άμεση, οι ειδικοί σημειώνουν ότι όταν οι ΗΠΑ έκαναν για πρώτη φορά τεστ σε βόμβα υδρογόνου στις αρχές της δεκαετίας του ’50, χρειάστηκαν να κάνουν περίπου μια ντουζίνα δοκιμών πριν αποκτήσουν την ικανότητα να ‘μεταφέρουν’ ένα τέτοιο όπλο σε πυραύλους και να το καταστήσουν επιχειρησιακά έτοιμο, κάτι που απαίτησε το πέρασμα μερικών ετών.
Στην παρούσα φάση λοιπόν, οι βορειοκορεάτες δεν έχουν την απαιτούμενη τεχνολογία για να πετύχουν το παραπάνω τρίπτυχο και ως εκ τούτου, θεωρούνται επί της ουσίας ακίνδυνοι… προς το παρόν…
Και ερχόμαστε τώρα στο λόγο για τον οποίο οι ΗΠΑ ή ευρύτερα η διεθνής κοινότητα, πρέπει να ανησυχούν· είπαμε προς το παρόν. Όπως επισημαίνουν ειδικοί, το να αποκτήσει η Βόρειος Κορέα την απαιτούμενη τεχνολογία έτσι ώστε να τοποθετήσει την πυρηνική της συσκευή εντός κεφαλής πυραύλου και ο πύραυλος αυτός να είναι αρκετά ταχύς, αρκετά εύστοχος και με επαρκές βεληνεκές, υπολογίζουν ότι είναι δυνατό να συμβεί, σε βάθος μιας δεκαετίας, που στην πραγματικότητα δεν είναι πολύς χρόνος.
Βέβαια στην περίπτωση που η Βόρειος Κορέα, έφτανε στο σημείο να υλοποιήσει τις απειλές της, το πιθανότερο είναι ότι θα έβαλλε κατά της Νοτίου Κορέας, που είναι ο κατεξοχίν εχθρός της και καθώς βρίσκεται ακριβώς δίπλα της, μπορεί να βάλλει εναντίον της και με πυραύλους όχι ιδιαιτέρως προηγμένους τεχνολογικά (δείτε στο κάτωθι γράφημα, τον κόκκινο κύκλο, όπου είναι η Βόρειος και Νότιος Κορέα). Βάλλοντας εναντίον της, είναι σχεδόν αδύνατον να μην βρει στόχο, αλλά από την άλλη βέβαια, δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι το εύστοχο χτύπημα θα είναι και επιτυχημένο, καθώς π.χ. μπορεί ο πυρηνικά οπλισμένος πύραυλος, να κατευθύνεται όντως στη Σεούλ, αλλά να καταστραφεί έγκαιρα και αποτελεσματικά, σε μεγάλο ύψος από αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα, εκμηδενίζοντας ουσιαστικά τις συνέπειες του πλήγματος.
Ρεαλιστικότερα, ακόμα και εάν αποκτήσει τεχνολογία σε λίγα χρόνια, η Βόρειος Κορέα θα μπορούσε να αναπτύξει πυραύλους που θα μπορούσαν να βάλλουν με βεληνεκές τον πορτοκαλί κύκλο, άρα κατ’ουσίαν την Ιαπωνία, που επίσης συγκαταλέγεται στις εχθρικές της χώρες ως φίλα προσκείμενη (η Ιαπωνία) στις ΗΠΑ. Έχοντας αποκτήσει αυτή την τεχνολογία, η Βόρειος Κορέα θα μπορούσε θεωρητικά να βάλλει και εναντίον των ΗΠΑ σε κάποια ναυτική βάση του Ειρηνικού (εντός του πορτοκαλί κύκλου), αλλά πάλι τίθεται το ερώτημα λόγω της μεγάλης απόστασης εάν το χτύπημα θα ήταν εύστοχο, πράγμα αμφίβολο.
Για να πλήξει η Βόρειος Κορέα, πραγματικά αμερικάνικο έδαφος, αυτό θα απαιτούσε το βεληνεκές των πυραύλων της να φτάσει τον κίτρινο κύκλο, που τότε βέβαια μιλάμε για διηπειρωτικούς πυραύλους, ήτοι πυραύλους που να μπορούν να φτάσουν από τη μια ήπειρο στην άλλη – και βέβαια, όχι μόνο να φτάσουν, αλλά να διαθέτουν ταχύτητα για να μην καταστραφούν εγκαίρως και ενώσω βρίσκονται στον αέρα από αντιπυραυλικά συστήματα και να είναι εύστοχοι, για να μην πάνε αλλού αντ’άλλων και πέσουν φερειπείν στον ωκεανό άνευ αποτελέσματος.
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, που όμως όπως αναφέραμε είναι εξαιρετικά απίθανη να σημειώσουν τέτοια πρόοδο οι βορειοκορεάτες χωρίς έξωθεν βοήθεια, το να πλήξουν έδαφος των ΗΠΑ, εντός του κίτρινου κύκλου, και συγκεκριμένα την Αλάσκα (βλ. κόκκινο βελάκι) δείχνει τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα, αδύνατον. Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση, οι βορειοκορεάτες θα μπορούσαν να πλήξουν και την Αυστραλία, που και αυτή, είναι μια χώρα-δορυφόρος των ΗΠΑ.
Όμως ακόμα και αν οι βορειοκορεάτες φτάσουν στο σημείο να μπορούν να πλήξουν επιτυχώς, έστω και σε βάθος δεκαετίας από σήμερα, π.χ. τη γειτονική τους Ιαπωνία, είναι αρκετό για να προκαλεί διεθνώς ανησυχία. Σε αυτή δε την περίπτωση, οι Ιάπωνες θα έχουν την ατυχία πραγματικά, να είναι το μόνο έθνος σε όλη την Γη, που θα έχει πληγεί τρεις φορές από πυρηνικά όπλα (οι άλλες δύο, στο τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, που οι ΗΠΑ έπληξαν, μια φορά στη Χιροσίμα και δεύτερη στο Ναγκασάκι) – και γενικότερα το μοναδικό έθνος που θα έχει πληγεί με πυρηνικά.
Τέλος ο παραπάνω χάρτης-γράφημα, μας δείχνει την πυρηνική ικανότητα των χωρών σήμερα. Με έντονα μπλε, παρουσιάζονται οι χώρες που έχουν υψηλή πυρηνική ικανότητα, με βόμβες μεγαλύτερης ισχύος και τεχνολογικά προηγμένες ενώ με γαλάζιο οι πυρηνικές δυνάμεις, όπως το Πακιστάν και Ινδία, που διαθέτουν μεν πυρηνικό οπλοστάσιο, όμως σχετικά ‘πρωτόγονο’ και σε ισχύ και σε τεχνολογία.
