Το παρασκήνιο για τα της Ελλάδος, από τον υπ.οικ. των ΗΠΑ: O Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστήριζε ότι με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, η Γερμανία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τοίχο προστασίας όσον αφορά στην Ευρωζώνη, αποκαλύπτει ο πρώην υπ.οικ. των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ μέσα από το βιβλίο του “Stress Test”, όπως κάνει λόγο η εφημερίδα “Καθημερινή”.
Αναλυτικότερα και σύμφωνα πάντα με τα γραφόμενα του Γκάιτνερ, το καλοκαίρι του 2012, ο Σόιμπλε, του είχε παρουσιάσει σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, καθώς σύμφωνα μὲ τον γερμανό υπ.οικ., υπήρχαν πολλοί στην Ευρώπη που ακόμη πίστευαν ότι το να διώξουν τους Έλληνες από την Ευρωζώνη ήταν μία πιθανή, ακόμη και επιθυμητή, στρατηγική.
Το σκεπτικό του Σόιμπλε ήταν ότι με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, η Γερμανία θα μπορούσε να διαθέσει την οικονομική στήριξη που χρειαζόταν η Ευρωζώνη, διότι ο γερμανικός λαός δεν θα εκλάμβανε τη βοήθεια προς την Ευρώπη ως ξελάσπωμα των ασύδοτων Ελλήνων. Επιπλέον, μία ελληνική έξοδος θα τρόμαζε αρκετά την Ευρώπη για να προχωρήσει σε ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας.
(Υπενθυμίζουμε ότι αναφέρεται στο καλοκαίρι του 2012, οπότε λογικά η Ελλάδα βρίσκονταν είτε με την κυβέρνηση Παπαδήμου είτε με την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Σαμαρά).
Ο Γκάιτνερ βρήκε το επιχείρημα αυτό του Σόιμπλε, όπως λέει χαρακτηριστικά “τρομακτικό”.
Μετά τη συνάντηση με το Σόιμπλε, συναντήθηκε και με τον επικεφαλής της ΕΚΤ κ. Ντράγκι. Παρά τις διαβεβαιώσεις του τελευταίου, δεν ήταν ακόμη σίγουρο τι θα έκανε η ΕΚΤ για να στηρίξει το ευρώ. Γι’αυτό, όταν ο Γκάιτνερ επέστρεψε στις ΗΠΑ, μετέφερε στον Ομπάμα τη βαθιά του ανησυχία ότι ένα τέτοιο σενάριο, θα έριχνε τις ΗΠΑ πίσω στην ύφεση, ίσως δε και σε μια νέα χρηματοοικονομική κρίση.
Ο Γκάιτνερ θυμάται ότι δύο χρόνια νωρίτερα από την συνάντηση με τον Σόιμπλε, τον Φεβρουάριο του 2010 στο καναδικό θέρετρο Ικαλούι, είχαν μαζευτεί οι εκπρόσωποι των G7 και για πρώτη φορά, ο πρώην αμερικανός υπ.οικ., αντιλήφθηκε το μέγεθος του προβλήματος της Ευρωζώνης, καθώς “ο ξαφνικός πανικός στην Ευρώπη ήταν σοκαριστικός. Και η συζήτηση στο εναρκτήριο δείπνο δεν ήταν καθησυχαστική”. Οι ευρωπαίοι πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του δείπνου, παραπονούμενοι για την ελληνική ασυδοσία. Υπήρξαν εκκλήσεις για λιτότητα και “δικαιοσύνη Παλαιάς Διαθήκης” καθώς και αποφασιστικές δεσμεύσεις να αποτραπεί ο ηθικός κίνδυνος που θα προκαλούσε μια στήριξη στην Ελλάδα.
Ο Γκάιτνερ είπε τότε στους ευρωπαίους πως “αν σχεδιάζουν να κρατήσουν την μπότα τους στον λαιμό της Ελλάδας”, θα πρέπει επίσης να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι δεν θα επιτρέψουν μια χρεοκοπία ή την κατάρρευση ολόκληρων τραπεζικών συστημάτων.
“Μόνο μην το παρακάνετε. Αν δεν αφαιρέσετε τον κίνδυνο μιας καταστροφικής αποτυχίας, δεν έχετε πιθανότητα να το λύσετε αυτό” ανάφερε ο Γκάιτνερ αλλά δεν φάνηκαν να συμφωνούν. Οι ευρωπαίοι – γράφει – δεν ήταν πρόθυμοι να λάβουν συμβουλές από τους “παράτολμους Αμερικανούς”, τους οποίους θεωρούσαν υπεύθυνους για τη χρηματοπιστωτική κρίση, σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσουν τους “παράτολμους Έλληνες”.
Ο Γκάιτνερ προσθέτει ότι λίγες εβδομάδες μετά, κυκλοφόρησε μία πρόταση για ένα “παράλογα τσιγκούνικο” πακέτο διμερών δανείων έως €25 δισ., σε συνδυασμό με σκληρά μέτρα. Λέει χαρακτηριστικά ότι “ήταν ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα έπρεπε να ελέγξει το δημοσιονομικό έλλειμμα… αλλά η επιβολή αυστηρής λιτότητας υπερβολικά γρήγορα ήταν αντιπαραγωγική, καθώς θα πίεζε την οικονομία και τα φορολογικά έσοδα, αυξάνοντας τελικά το έλλειμμα” και αλλού προσθέτει ότι ενώ το τελικό πακέτο που συμφωνήθηκε με το ΔΝΤ “τουλάχιστον φαινόταν αρκετό” για να καλύψει τις υποχρεώσεις της Ελλάδας για μια διετία, οι “δρακόντειες περικοπές και η ρητορική της Παλαιάς Διαθήκης” θεωρεί ότι υπονόμευσαν την ισχύ της βοήθειας.
Τέλος, επικαλείται δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ, τότε υπ.οικ. της Γαλλίας, ότι “αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, θα βάλουμε αμέσως το πόδι μας στο φρένο”.
TaxCoach σχολιασμός: Κατατοπιστικά όσα περιγράφει ο Γκάιτνερ, αλλά μάλλον αναμενόμενα. Αναμενόμενα ως μία άποψη αντιμετώπισης του ζητήματος της Ελλάδος, ουσιαστικά με μαστίγιο και τιμωρία από πλευράς Γερμανών.
Περισσότερο απόμακροι και ψύχραιμοι οι Αμερικάνοι, αλλά σαφώς ενδιαφερόμενοι αφού μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία, θα μπορούσε να επηρεάσει έως και αρκετά αρνητικά και την δική τους οικονομία (κατ’επέκταση και την παγκόσμια οικονομία), ωθούσαν με την επιρροή τους, σε ολιγότερο οξεία διαχείριση – προσπάθεια αντιμετώπισης του ελληνικού ζητήματος.
Προφανώς όχι από φιλελληνισμό αλλά επειδή διακυβεύονταν δικά τους συμφέροντα, οι Αμερικανοί πίεσαν για την εφαρμογή μιας πιο ρεαλιστικής πολιτικής, περισσότερο γενναιόδωρης, θεωρητικά αποτελεσματικότερης και κοινωνικά ολιγότερο σκληρής.
Αντιθέτως οι Γερμανοί, σύμφωνα με αυτά που αποκαλύπτει ο αμερικάνος υπ.οικ., εφάρμοσαν “την μπότα τους στον λαιμό της Ελλάδας” και επέβαλαν δικαιοσύνη τύπου “Παλαιάς Διαθήκης” (δηλαδή που παρουσιάζεται ένας Θεός τιμωρός και εκδικητικός). Σε αυτά τα πλαίσια, εμείς αναρωτιόμαστε και η πολλάκις αναφερόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που βρίσκεται; Υπήρξε; – όταν οι Γερμανοί χειρίστηκαν με τον τρόπο που αποκαλύφθηκε το όλο θέμα;
Έως τώρα, επιβάλλεται στην χώρα μας η τιμωρητική πολιτική, που διαπίστωσε τις αρνητικές της συνέπειες και ο Γκάιτνερ. Τονίζουμε όμως και υπενθυμίζουμε ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, στα τέλη περίπου του 2011 είχε αναφέρει ότι η ελληνική (άτακτη*) χρεοκοπία δεν αποτελεί επιλογή για αυτήν, καθώς θα δημιουργούσε κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης μετάστασης και ότι οι συνέπειες από μια χρεοκοπία μας, θα ήταν ανυπολόγιστες για την Ευρωζώνη. Την δήλωση αυτή η Μέρκελ την έχει επαναλάβει και αργότερα, που σημαίνει ότι δεν άλλαξε · προφανώς αυτή η δήλωση αντανακλά την περισσότερο ψύχραιμη ευρωπαϊκή οπτική περί του ελληνικού ζητήματος και σκεφτείτε ότι δεν είναι προς το γερμανικό συμφέρον, η αποκάλυψή της, ωστόσο αποκαλύφθηκε και μάλιστα από τα χείλη της ιδίας της Μέρκελ.
Εμείς, πόσο δε μάλιστα σήμερα που η χώρα μας πέτυχε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, έστω και με τον τρόπο που το πέτυχε**, θεωρούμε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί από την όποια ελληνική κυβέρνηση για μια ουσιαστική πλέον διαπραγμάτευση με τους επίσημους πιστωτές μας, έτσι ώστε η εφαρμοζόμενη πολιτική να αποκτήσει μία αναπτυξιακή χροιά επιτέλους, απολύτως απαραίτητη για την οικονομική αλλά και κοινωνική μας ανάνηψη.
