Το λαθρεμπόριο τσιγάρων είναι εκτεταμένο στη χώρα μας, όπως και των πωλήσεων χύμα οινοπνευματωδών (τσίπουρο κλπ), με αποτέλεσμα να χάνονται πολλά εκατομμύρια ευρώ φόρων που θα εισπράττονταν εάν τα παραπάνω πωλούνταν νομίμως.
Υπολογίζεται ότι σύμφωνα με στοιχεία εκ της ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ ΑΒΕΣ, από τα παρονάμως πωληθέντα τσιγάρα, δεν αποδίδεται φόρος ύψους 670 εκατ. ευρώ ετησίως. Το εν λόγω ποσό είναι μεγαλύτερο από την αύξηση των εισφορών όσον αφορά τις συντάξεις, που πυροδότησε κύμα απεργιών την περασμένη εβδομάδα.
Υπενθυμίζουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση, αναζητά επιπρόσθετα 600 εκατ. ευρώ στις εισφορές για τις συντάξεις για φέτος.
Αλλά δεν είναι μόνο τα τσιγάρα: στην Ελλάδα γύρω στα 24 εκατ. λίτρα χύμα τσίπουρου – και μη φορολογηθέντος – καταναλώνονται κάθε χρόνο, σύμφωνα με έναν τοπικό παραγωγό, τον Κώστα Τσιλιλή. Το μέγεθος αυτό συνεπάγεται μια φορο-αποφυγή τουλάχιστον 200 εκατ. ευρώ.
Από τα παραπάνω λοιπόν μεγέθη της παραοικονομίας στα τσιγάρα και στα οινοπνευματώδη, γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση αντί να πατάξει τους παραπάνω τομείς παραοικονομίας, που βεβαίως βεβαίως, ζημιώνουν την αντίστοιχη νόμιμη οικονομία με αθέμιτο ανταγωνισμό, φαίνεται ότι προτιμούν να βρουν τα περίπου 600 εκατ. ευρώ, εξοντώνοντας την νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητα ή και κόβοντας τις ήδη σημαντικά κουτσουρεμένες συντάξεις, ακόμα και τις χαμηλές.
Και δεν είναι μόνο η παραοικονομία στα τσιγάρα και στο τσίπουρο· πολύ μεγάλη αγορά, ωστόσο χωρίς να μπορεί να ποσοτικοποιηθεί ελλείψει στοιχείων, είναι αυτή του διαδικτυακού τζόγου – τα νούμερα είναι σαφώς μεγάλα όμως και εννοείται, το κράτος δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ φόρο. Και βέβαια θα μπορούσαμε να επεκταθούμε στο χύμα κρασί και στο χύμα λάδι.
Έτσι λοιπόν, το κράτος είτε από αδυναμία, είτε από σκοπιμότητα, στο να εντάξει τομείς παραοικονομίας στην επίσημη οικονομία, έτσι ώστε να εισπράττει και φόρους, προτιμά και εμμένει στις μειώσεις συντάξεων και στην υπερεπιβάρυνση της νόμιμης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και τι είναι χειρότερο άραγε; Η αδυναμία ή η σκοπιμότητα;
>>>•<<<
