Υψηλή και μη αποδοτική φορολογία το πρόβλημα της Ελλάδος, σύμφωνα με το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), κάτι που εξηγεί εν μέρει και την υψηλή φοροδιαφυγή.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ που επεξεργάστηκε περαιτέρω το ΚΕΠΕ, ο συνολικός φορολογικός συντελεστής για τις επιχειρήσεις στη χώρα μας διαμορφώνεται σε 44,6%, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 12η θέση μεταξύ των 32 ανεπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ.
Η θέση αυτή, από μόνη της δεν δείχνει πολύ υψηλή φορολογία, αφού άλλες έντεκα χώρες έχουν υψηλότερη και οι οικονομίες τους είναι σε αρκετά καλύτερη κατάσταση έως και πολύ καλύτερη από την ελληνική.
Το κρίσιμο ερώτημα που γεννάται, είναι το εξής: η Ελλάδα, σε σχέση με τις χώρες που έχουν υψηλότερους φόρους από αυτήν, τι αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα φόρων έχει; Γίνεται, δηλαδή, ορθολογική και αποτελεσματική χρήση των φόρων που εισπράττει το Δημόσιο;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, το ΚΕΠΕ έλαβε μια σειρά από επιμέρους δείκτες, όπου μετρείται η αποτελεσματικότητα της οικονομίας και του κράτους σε πολλούς τομείς, όπως π.χ. θεσμοί, υποδομές, παιδεία, τεχνολογία, καινοτομία αλλά και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος.
Από τη σύγκριση των ανωτέρω δεικτών, συνάγεται το συμπέρασμα, καθώς η Ελλάδα σημειώνει φτωχές επιδόσεις στους δείκτες αυτών που παρέχει στους πολίτες, ότι δεν θα ήταν ηθικώς και οικονομικώς δικαιολογημένη καμία περαιτέρω αύξηση (τουλάχιστον) του εταιρικού φορολογικού συντελεστή, δεδομένου ότι χώρες με χαμηλότερους συντελεστές έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε όλους τους τομείς του Δημοσίου.
Από την κακή επίδοση σε αυτούς τους επιμέρους δείκτες και ιδίως, σε αυτούς που έχουν να κάνουν με την χρηστή κρατική διοίκηση, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ενώ ο συνολικός φορολογικός συντελεστής δεν είναι χαμηλός, αυτό συνδυαζόμενο με την άχρηστη (μη χρηστή) κρατική διοίκηση, καθιστά το φορολογικό φόρτο στη χώρα μας ιδιαιτέρως υψηλό, καθώς δεν είναι ανταποδοτικός προς τους πολίτες.
Είναι ενδεικτικό ότι σε επιμέρους δείκτες όπως η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, η σπατάλη, το βάρος του κανονιστικού πλαισίου (ρυθμίσεων), η ευνοιοκρατία και η εκτροπή δημοσίων πόρων (κατόπιν επιρροής συντεχνιακών συμφερόντων), η χώρα μας καταγράφει πολύ κακές επιδόσεις και ως παράδειγμα και για να μην κουράσουμε, θα αναφέρουμε μόνο τον δείκτη σπατάλης δημοσίων πόρων, στον οποία κατατασσόμαστε 140οί σε σύνολο 148 χωρών παγκοσμίως – και βέβαια, η μη ορθολογική χρήση των φορολογικών εσόδων σημαίνει μεγάλο βαθμό σπατάλης και απουσία εμπιστοσύνης από πλευράς πολιτών (και επιχειρήσεων) προς την κεντρική διοίκηση.
Αντιθέτως, χώρες με υψηλότερο συνολικό φορολογικό συντελεστή από την Ελλάδα, όπως η Σουηδία και Γερμανία, σε αυτούς τους επιμέρους δείκτες, πετυχαίνουν πολύ καλές επιδόσεις, άρα ναι μεν έχουν υψηλό συνολικό συντελεστή φορολόγησης σε απόλυτο μέγεθος, αλλά οι φόροι που πληρώνονται έχουν υψηλή ανταποδοτικότητα και γι’ αυτό, οι πολίτες δέχονται την πληρωμή τους και κατ’ επέκταση η φοροδιαφυγή σε αυτές, είναι σπάνια περίπτωσις.
Πολίτες από την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιαπωνία, την Γερμανία, την Αυστρία κ.λπ., δεν αποφεύγουν την πληρωμή των φόρων, διότι διαπιστώνουν ότι οι κυβερνήσεις τους χρησιμοποίησαν χρηστά τους φόρους των πολιτών, που χρησιμοποιήθηκαν για έργα σημαντικά, υποδομών, παιδείας, παροχών, δημιουργίας μηχανισμών διευκολύνσεων και υποστήριξης των πολιτών και επιχειρήσεων, που όλα αυτά μαζί, κατατάσσουν τους πολίτες αυτών των χωρών μεταξύ των πλέον ανεπτυγμένων και ευημερούντων του κόσμου.
