Ομιλία του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου στην προ Ημερησίας Διατάξεως συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων
>>>•<<<
Καλοδεχούμενη η σημερινή συζήτηση, γιατί είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και συγκυρία να συζητήσουμε σοβαρά. Η τεχνική συμφωνία τελείωσε πριν από λίγες ημέρες και έχουμε έναν μήνα για τα προαπαιτούμενα. Η συζήτηση για το χρέος συνεχίζεται, έχει σχεδόν καταλήξει και ξέρουμε πώς θα είναι ποιοτικά η μεταμνημονιακή παρακολούθηση με τον κανονισμό 472.
Έχω τον πειρασμό να απαντήσω και στην κυρία Γεννηματά και στον κ. Μητσοτάκη, αλλά νομίζω ότι ο ελληνικός λαός αξίζει να ακούσει αυτό που ζητάει η κυρία Γεννηματά, να κάνουμε μια συζήτηση για το μέλλον.
Οπότε, θα με συγχωρέσετε, αλλά δεν θα απαντήσω σε όλα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης, όπως ότι μειώθηκε η παραγωγικότητα, ενώ θα έπρεπε να ξέρει ότι είναι ένα κυκλικό φαινόμενο που έχει σχέση με την ύφεση. Δεν θα του εξηγήσω ότι το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν για τις εκλογές του Γενάρη του 2015 και όχι για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Δεν θα του εξηγήσω για τις ασκήσεις που κάνει η Κομισιόν, για το που τι θα ήταν η ανάπτυξη και πού θα έφτανε το ΑΕΠ. Θα μπορούσα να το κάνω και εγώ με τις προβλέψεις του ΔΝΤ από το 2010. Δεν θα του εξηγήσω ότι το επιτόκιο στην Ελλάδα έχει περιοριστεί κάπως την τελευταία εβδομάδα και λόγω από τις των συζητήσεων του Τραμπ με τους Ευρωπαίους, αλλά και λόγω του φαινόμενου στην Ιταλία. Δεν θα συζητήσω μαζί του ξανά όλα αυτά που έχουμε πει χιλιάδες φορές, όπως ότι «είναι χειρότερο το τρίτο μνημόνιο», «δεν είναι χειρότερο», «όχι εσείς κάνατε».
Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ακούσει αυτά τα επιχειρήματα. Τα έχει ακούσει, τα ξέρει και θα πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό που περιμένει εδώ είναι ήταν να πούμε αν έχουμε εμείς ή εσείς καλύτερη στρατηγική για το μέλλον, αν υπάρχουν συνθέσεις ή αν δεν υπάρχουν συνθέσεις και τι μπορούμε να κάνουμε.
Δεν θα πω ούτε και για τα δέκα κατηγορώ της κυρίας Γεννηματά που ήταν μια κακοποίηση του Ζολά γι’ αυτούς και αυτές με περιορισμένη λογοτεχνική αγραμματοσύνη. Δεν θα μπω σε αυτό το λούκι.
Όμως, να σας πω ότι καθώς διάβαζα την αίτηση της κυρίας Γεννηματά που, νομίζω, ήταν τρεις σελίδες, διάβαζα συγχρόνως το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού για τον Γλαύκο Θρασάκη, που το προτείνω σε όλους και όλες. Είχε, λοιπόν, μια εικόνα για αυτούς που είναι απομονωμένοι. Συγκεκριμένα, έδειχνε ένα φανάρι σε μια γειτονιά όπου έχει γίνει λαϊκή και ανάβει κίτρινο, πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, κόκκινο. Τα αυτοκίνητα δεν περνάνε. Οι άνθρωποι περνάνε, δεν χρειάζεται να σταματήσουν. Το βλέπουν, δεν το βλέπουν. Τους θυμίζει κάτι. Δεν επηρεάζει τίποτα.
Αυτό Έτσι μου θύμισε το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής ότι περνάνε και, γίνονται πράγματα, γίνονται συζητήσεις, γίνονται προτάσεις, «κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί», «κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί» και αυτοί στο ΠΑΣΟΚ δεν παίρνουν χαμπάρι. Ούτε αυτοί μπορούν να επηρεάσουν, ούτε εμείς ξέρουμε τι θέλουν να κάνουν.
Αυτό είναι λυπηρό. Γιατί είναι λυπηρό; Σας καλώ να διαβάσετε το άρθρο του Μουχνάου στους FINANCIAL TIMES, του Βόλφγκανγκ Μουχνάου, καμία σχέση με τον άλλο Βόλφγκανγκ! Σας καλώ, λοιπόν, να διαβάσετε το άρθρο του στους FINANCIAL TIMES τη Δευτέρα, όπου λέει, με βάση τα γεγονότα της Ιταλίας, ότι η ιστορία αποδεικνύει πως αυτές οι φιλελεύθερες δημοκρατίες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και των μεσαίων στρωμάτων, κάποια στιγμή, αν δεν κάνουμε κάτι, θα πάψουν να είναι φιλελεύθερες δημοκρατίες. Και άρα η πρόκληση που έχουμε να συζητήσουμε σοβαρά για το μέλλον είναι πολύ μεγάλη. Το στοίχημα είναι πάρα πολύ μεγάλο. Όταν το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο, δεν μπορούμε να κοιτάμε μόνο πίσω λέγοντας «φταίτε, φταίτε», «όχι εσείς φταίτε περισσότερο», «όχι, εσείς φταίτε ακόμα περισσότερο».
Και έχουμε συνεχή ροή πληροφοριών για την οικονομία, έχουμε συνεχείς εξελίξεις όσον αφορά τι λέει ο κόσμος για την Ελλάδα και συνεχείς εξελίξεις για ποιες παρεμβάσεις κάνουμε και τι συνεχίζουμε να κάνουμε.
Να πω λίγα μόνο για τα καλά νέα. Είχα πει στον Προϋπολογισμό δέκα καλά νέα. Μετά τον Φλεβάρη, είχα πει άλλα δέκα καλά νέα. Τώρα να σας πω λίγα ακόμα καλά νέα και τις επιπτώσεις αυτών. Θα σας πω μόνο τα καινούρια που προέκυψαν μετά από την ομιλία μου τον Φλεβάρη. Αυτά θα πρέπει να τα προσθέσετε με αυτά που είπα τον Φλεβάρη και με αυτά που είχα πει στην συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.
Αρχίζω με το ΕΡΓΑΝΗ και αρχίζω από εκεί γιατί υπάρχει η ερώτηση από το Κίνημα Αλλαγής, που υποτίθεται ότι είχε τρεις πυλώνες η σοσιαλδημοκρατία: την εργασία, την αναδιανομή του εισοδήματος και το κράτος ευημερίας, το κοινωνικό κράτος, που σε αυτά βάζουμε και τις ΔΕΚΟ. Και θα συζητήσω και για τις ΔΕΚΟ και τι κάνουμε με το Υπερταμείο.
Από τα στοιχεία ΕΡΓΑΝΗ ξέρουμε ότι έχουμε ένα θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων τον Απρίλιο κατά εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η υψηλότερη επίδοση μήνα από τότε που έχουμε δεδομένα, δηλαδή τουλάχιστον δεκαεπτά χρόνια. Το 55% είναι θέσεις πλήρους απασχόλησης. Επίδοση ρεκόρ από τότε που έχουμε δεδομένα αποτελεί και το θετικό ισοζύγιο κατά εκατόν πενήντα πέντε χιλιάδες θέσεις εργασίας για το διάστημα Ιανουάριος-Απρίλιος.
Το ποσοστό της αδήλωτης εργασίας στους κλάδους υψηλού ρίσκου παρουσιάζει σταθερή πτώση από 19,17% το 2014 στο 12,58% το πρώτο τρίμηνο του 2018, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ. Άμεσες ξένες επενδύσεις που πιστεύω πως θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό. Οι καθαρές εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων το 2017 ήταν 3,6 δισεκατομμύρια παρουσιάζοντας αύξηση της τάξης 27,6% σε σχέση με το 2016, το υψηλότερο ποσοστό της τελευταίας δεκαετίας, όχι της τριετίας.
Στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο διαβάζουμε ότι στο πρώτο τρίμηνο του 2018 άνοιξαν τέσσερις χιλιάδες διακόσιες ογδόντα τρεις περισσότερες εταιρείες από όσες έκλεισαν. Οι νέες επιχειρήσεις αυξήθηκαν κατά 17%, ενώ οι επιχειρήσεις που σταμάτησαν να λειτουργούν μειώθηκαν κατά 44% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2017. Οι εξαγωγές, η συνολική αξία των εξαγωγών στο τρίμηνο αυξήθηκε 13,6%. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου στο τρίμηνο μειώθηκε 17,9%. Η βελτίωση των προσδοκιών, ο δείκτης επιχειρηματικών προσδοκιών στη βιομηχανία από τον ΙΟΒΕ διαμορφώθηκε στις 103,4 έναντι 98,4 μονάδων πέρυσι. Καταγράφεται άνοδος των επί μέρους δεικτών σχεδόν σε όλους τους τομείς της οικονομίας, αλλά και στην καταναλωτική εμπιστοσύνη. Και θα μπορούσα να πω και άλλα και άλλα στοιχεία.
Αυτά δεν τα λέμε για να υποστηρίξουμε ότι όλα είναι καλά, ότι ο κόσμος δεν υποφέρει. Ξέρουμε πού πάμε, και βλέπουμε μια τάση και πάνω σε αυτήν την τάση θα θέλαμε μια συζήτηση. Αυτή η τάση θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αλλά επιτέλους πάνω σε αυτήν την τάση να συζητήσουμε και να δούμε τα αποτελέσματα αυτών των στοιχείων. Διότι όχι μόνο δεν έγινε αυτό που προέβλεπαν όλες οι εφημερίδες που σας υποστηρίζουν, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός για τον κόφτη, όχι μόνο ήρθε εδώ το ΔΝΤ και οι άλλοι θεσμοί και δεν ζήτησαν να εφαρμοσθεί πιο νωρίς το αφορολόγητο, αλλά επειδή ακριβώς τα νούμερα είναι αυτά που είναι, έχουμε και επιπλέον δημοσιονομικό χώρο. Όχι μόνο δεν επαληθεύθηκε η καταστροφολογία σας ότι θα έχουμε λιγότερο δημοσιονομικό χώρο από ό,τι είχαμε, αλλά και από αυτό τον δημοσιονομικό χώρο εμείς αποφασίσαμε ένα κομμάτι να πάει στον λόγο προσλήψεων–συνταξιοδότησεων, να πάει στο ένα προς ένα από τώρα.
Αλήθεια, το ΠΑΣΟΚ, το Κίνημα Αλλαγής, είναι με εμάς σε αυτό το θέμα ή με τη Νέα Δημοκρατία; Είναι ένα εύλογο ερώτημα. Θέλουμε έναν δημόσιο τομέα που θα υπάρχουν αρκετοί γιατροί και δάσκαλοι και καθηγητές; Θέλουμε να ξεφύγουμε από μια κατάσταση όπου οι καθηγητές δεν είναι μόνιμοι; Πάρτε μια απόφαση, να το ξέρουμε και αυτό.
Το άλλο θέμα είναι για την υγεία. Από τον δημοσιονομικό χώρο που έχει δημιουργηθεί θα δίνονται 100 εκατομμύρια για την υγεία κάθε χρόνο επιπλέον. Και αυτό δεν εξαντλεί τον δημοσιονομικό χώρο που έχουμε. Και θα μπορούσαμε εδώ να συζητήσουμε αυτά που πρέπει να συζητήσουμε. Είναι προτεραιότητα η παιδεία, είναι προτεραιότητα η υγεία; Να το συζητήσουμε. Αυτή τη συζήτηση έπρεπε να κάνουμε. Και όταν διάβασα το κείμενο της κυρίας Γεννηματά, αυτό νόμιζα ότι ήθελε.
Η αλήθεια είναι πως ξέρουμε ότι φεύγουμε από το πρόγραμμα. Και γι’ αυτό εμείς λέμε να έχουμε μια ατζέντα ανάπτυξης. Ξέρουμε ότι διαπραγματευόμαστε με τους θεσμούς. Δεν ξέρετε ότι διαπραγματευόμαστε μια ενισχυμένη παρακολούθηση και όχι μια προληπτική γραμμή πίστωσης; Δεν ξέρετε ότι σε αυτή την προληπτική γραμμή πίστωσης θα υπήρχε και πρόγραμμα; Δεν ξέρετε ότι εδώ τώρα δεν υπάρχει πρόγραμμα, δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα, δεν υπάρχει χρηματοδότηση; Έτσι δεν είναι; Γιατί πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και να μην πηγαίνουμε μπροστά;
Πάμε, όμως, στην ανάπτυξη, στον βασικό μας πυρήνα που θα ήταν διαφορετικός. Και εδώ πρέπει το Κίνημα Αλλαγής να τοποθετηθεί. Είδατε, διορθώνω αυτό που είπε η κυρία Γεννηματά, ότι ο κ. Τσίπρας κάνει μονομερή επίθεση στην Νέα Δημοκρατία, για να μην νιώθετε άσχημα.
Είναι αλήθεια ότι πρέπει να είναι στο κέντρο της ανάπτυξης ο κόσμος της εργασίας; Και ξέρετε πώς το σηματοδοτούμε εμείς σε αυτό το σχέδιο; Δεν είναι ένα αναπτυξιακό σχέδιο που λέει ότι η ανάπτυξη θα έρθει με αυτούς τους φορείς, με αυτά τα χρηματοοικονομικά εργαλεία και οι λοιπές διατάξεις είναι για την κοινωνία. Όχι. Όταν το διαβάσετε, θα δείτε ότι η εργασία είναι στον πυρήνα της αναπτυξιακής μας στρατηγικής και για τις συλλογικές συμβάσεις και για τον κατώτατο μισθό και για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας. Αυτά εντάσσονται στο κομμάτι της ανάπτυξης. Δεν είναι μια «μετα-σκέψη»: όταν θα μεγαλώσει η πίτα, τότε θα ενταχθεί και ο κόσμος της εργασίας.
Σε αυτή τη συζήτηση έχετε θέση; Γιατί παγκοσμίως γίνεται μια συζήτηση για το θέμα αυτό. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι πρώτα μεγαλώνει η πίτα και μετά τη μοιράζουμε και είναι άλλοι που λένε ότι αυτά πάνε μαζί, ότι δεν υπάρχει το να μεγαλώσουμε την πίτα πρώτα και μετά να τη μοιράσουμε. Είναι μια ιδεολογική αντιπαράθεση. Εσείς την κάνετε αυτή την ερώτηση. Εσείς έχετε απάντηση σε αυτό; Έχετε απάντηση όταν λέτε ότι μπορούμε να πάμε με τη Νέα Δημοκρατία και μπορούμε να πάμε και με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές;
Δηλαδή, θα είστε και με τα δύο; Και με την άποψη η πίτα να μεγαλώσει και μετά να τη μοιράσουμε, αλλά και με την άποψη η πίτα να μεγαλώσει και να τη μοιράσουμε ταυτόχρονα; Πώς είναι δυνατόν; Για να καταλάβω δηλαδή τι ακριβώς λέτε.
Πάμε μετά στο αναπτυξιακό σχέδιο. Είναι αλήθεια ότι το αναπτυξιακό σχέδιο έχει δεσμεύσεις. Γιατί εμείς δεν είμαστε κουτοπόνηροι. Θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι. Δεν θέλαμε, δηλαδή, να παρουσιάσουμε αυτό που λέτε ότι παρουσιάζουμε: μια έκθεση ιδεών, να βγούμε από το μνημόνιο τον Αύγουστο και ξαφνικά τον Οκτώβρη η Υπουργός Εργασίας να ανακοινώσει την αύξηση του κατώτατου μισθού. Εμείς λέμε τι θέλουμε να κάνουμε για να το ξέρουν όλοι: και εσείς και οι Ευρωπαίοι και τα κράτη-μέλη και οι αγορές. Σε άλλους θα αρέσει περισσότερο, σε άλλους θα αρέσει λιγότερο. Όμως, όλοι θα ξέρετε. Αυτή την έννοια έχει η αυτοδέσμευση. Η αυτοδέσμευση είναι να καταγράψουμε μια πορεία όπου όλοι ξέρουν περίπου τι θα γίνεται.
Βεβαίως, με αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο θα πάρουμε και ιδέες, θα δεχθούμε και προτάσεις. Έτσι κι αλλιώς, είναι αποτέλεσμα των περιφερειακών συνεδρίων. Και έχουμε ακούσει και θεσμούς σαν την ΟΚΕ.
Έχουμε ήδη πάρει υπ’ όψιν την κοινωνία, γιατί όταν λέμε εμείς ότι η ανάπτυξη είναι για τους πολλούς, δεν είναι μόνο ως αποτέλεσμα, ως αντικείμενα, αλλά και ως υποκείμενα που συμβάλλουν στην αναπτυξιακή μας πολιτική.
Και βεβαίως, υπάρχουν και μεταρρυθμίσεις που κάναμε, μεταρρυθμίσεις που είναι υπό υλοποίηση και μεταρρυθμίσεις που θα συνεχίσουμε σε τρεις τομείς. Δύο από αυτούς, μάλιστα, ανέφερε και η κυρία Γεννηματά. Πρώτον, στον τομέα της δικαιοσύνης, που είναι ο ένας πυλώνας, να είναι πιο γρήγορη δηλαδή η απονομή της δικαιοσύνης, δεύτερον, της γραφειοκρατίας και τρίτον στο επιχειρηματικό περιβάλλον όπου έχει γίνει πάρα πολλή δουλειά και θα συνεχίσει να γίνεται περισσότερη δουλειά.
Γιατί, όμως, είναι διαφορετικό αυτό το δικό μας σχέδιο; Τι σημαίνει όταν λέμε ότι είναι ολιστικό, ότι βγαίνει από τη θεωρία του Γκεστάλτ, ότι το σύνολο είναι περισσότερο από το άθροισμα των επιμέρους μερών; Είναι ολιστικό με δύο τρόπους: Πρώτον, γιατί δημιουργεί για πρώτη φορά θεσμούς που έχουν την ικανότητα συλλογικής σκέψης. Στην οκταετία του κ. Σημίτη, δηλαδή, όταν αρχίσαμε να μπαίνουμε στην ΟΝΕ, αλλά και μετά στην ΟΝΕ, και αρχίζαμε να χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, και άρχιζε να υπάρχει αποβιομηχανοποίηση, δεν υπήρχε αυτή η συλλογική σκέψη, η δυνατότητα συλλογικής αντίδρασης στα προβλήματα. Οι οικονομολόγοι έβλεπαν και παρατηρούσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι δεν μπορεί να στηρίζεται το αναπτυξιακό μοντέλο μόνο στο φθηνό χρήμα και σε μεγάλα έργα, ότι η αποβιομηχανοποίηση θέλει συγκεκριμένες πολιτικές. Αυτή η συλλογική σκέψη όπου βάζεις διάφορους θεσμούς και διάφορους φορείς και διάφορα υποκείμενα να συζητάνε είναι κυρίαρχη σε αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο. Θα το διαβάσετε και θα το δείτε.
Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο είναι ολιστικό το σχέδιο είναι γιατί τα πράγματα κάπως πρέπει να δέσουν. Βεβαίως, πρέπει να υπάρχουν τα μεγάλα έργα και τα δίκτυα και οι μεγάλες επενδύσεις. Όμως, πώς συνδέονται αυτά με μια χώρα που έχει κατά πλειοψηφία μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Δίνει απαντήσεις αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο, όπως δίνει απαντήσεις από πού θα είναι η χρηματοδότηση για να μπορεί, όταν γίνεται ένα έργο, να συνδέεται με τοπικούς παραγωγούς που θα προσφέρουν και αυτοί προϊόντα για να ζήσει η τοπική κοινωνία. Αυτό εννοούμε εμείς ως ολιστικό σχέδιο.
Και θα σας εξηγήσω γιατί κατηγορώ το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ ότι έχουν μείνει πίσω, πράσινο, πορτοκαλί, κόκκινο; Έχετε διαβάσει τι λέει το στρατηγικό σχέδιο του υπερταμείου; Το Υπερταμείο έχει ένα στρατηγικό σχέδιο που το κάνει ο Υπουργός Οικονομικών, το οποίο πρέπει να το πάρει υπ’ όψιν το ταμείο και πάνω σε αυτό να φέρει τις προτάσεις τους για τις αναδιαρθρώσεις των επιχειρήσεων. Το έχετε δει; Έχετε δει πως μετά σε ένα άλλο επίπεδο υπάρχουν μηχανισμοί συντονισμού με τα Υπουργεία που επιβλέπουν; Δηλαδή, μιλάτε εσείς ακόμα για τα ενενήντα εννέα χρόνια που έχουμε βάλει, που έχουμε υποθηκεύσει, και δεν βλέπετε τις αλλαγές που έχουν γίνει. Ξεχνάτε ότι στο ΤΑΙΠΕΔ εσείς για να πάρετε δάνειο είπατε να το τα πουλήσουμε. Δεν βλέπετε ότι τώρα υπάρχει ένα υπερταμείο που έχει στόχο την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων. Αυτό θα βοηθήσει πολλαπλά την ελληνική οικονομία. Θα βάλει αυτές τις επιχειρήσεις να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, να μπορούν να παράγουν νέες υπηρεσίες, να μπουν στο κύκλωμα της νέας τεχνολογίας. Αυτό είναι το σχέδιο, μέσα στο στρατηγικό σχέδιο που έχει για το υπερταμείο.
Θα συνεχίσετε να μην έχετε άποψη για τις ΔΕΚΟ; Τι θέλετε να μας πείτε; Ότι ήταν πολύ καλή η επίβλεψη των ΔΕΚΟ και ότι πριν το 2008-2009 υπήρχε στρατηγικό σχέδιο για την αναβάθμιση των ΔΕΚΟ, και ότι είχαν και σημαντικό ρόλο; Δεν τις είχατε ξεχάσει τις ΔΕΚΟ; Δεν υπήρχε πελατειακό σύστημα στις ΔΕΚΟ; Και εδώ βλέπω και μερικούς συγκεκριμένους ανθρώπους που βάζατε στις ΔΕΚΟ. Ή μόνο εγώ το ξέρω αυτό;
Μπορείτε να μας πείτε την άποψή σας για το στρατηγικό σχέδιο για το ταμείο;
Είναι αυτό που θέλουμε; Θα βοηθήσει τον καταναλωτή; Θα βοηθήσει τους εργαζόμενους; Θα βοηθήσει την οικονομία; Αυτήν τη συζήτηση περίμενα.
Μπορεί να έχετε δικαιολογία -και σωστά έχετε τη δικαιολογία-, ότι αργήσατε να δείτε το ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης, αλλά δεν έχετε την ίδια δικαιολογία για το στρατηγικό σχέδιο του υπερταμείου. Διότι αυτό το στρατηγικό σχέδιο, που λέει ακριβώς το τι θέλει να κάνει με τις ΔΕΚΟ και με ποιον τροπο θα αναβαθμιστούν, χωρίς καμία υποχρέωση για να τις πουλήσουμε, είναι εκεί και μπορείτε να το δείτε και να κάνετε σχόλια.
Μπορεί να είναι καλύτερο. Άκουσα ένα σχόλιο της κυρίας Γεννηματά, που χρειάζεται σκέψη. Αυτή θα ήταν μια συζήτηση.
Αντί αυτού, τι λέτε; «Πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στις εκλογές» και τσακώνεστε. Νομίζω πως σας κατηγόρησαν ότι είστε πολύ μετριοπαθείς. Αυτό κατάλαβα εγώ. Αλλά αυτό θα το βρείτε μεταξύ σας. Θέλετε, λοιπόν, να πάμε τώρα σε εκλογές. Όμως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ρώτησαν κανέναν όταν δημιούργησαν το χρέος, το ΠΑΣΟΚ δεν ρώτησε κανέναν όταν έφερε το ΔΝΤ και έκανε το πρώτο μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ρώτησαν κανέναν όταν υπέγραψαν το δεύτερο μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ δεν ρώτησε κανέναν όταν το 2011 υπέγραψε πλεονάσματα άνω του 6% για μετά το 2014, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ρώτησαν κανέναν όταν στο δεύτερο μνημόνιο είχαν προβλέψεις για πλεονάσματα άνω του 3,5% μέχρι το 2030, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ρώτησαν κανέναν όταν το 2014 άδειαζαν τα ταμεία και δεν έκλειναν το δεύτερο πρόγραμμα για να υπονομεύσουν την επόμενη κυβέρνηση, ελπίζοντας σε «αριστερή παρένθεση». Και τώρα το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία μάς λένε ότι δεν έχουμε νομιμοποίηση να βγάλουμε τη χώρα από το μνημόνιο που εσείς τη βάλατε, να ρυθμίσουμε το χρέος που εσείς δημιουργήσατε, να ανεβάσουμε τον κατώτατο μισθό που εσείς τον μειώσατε, να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που εσείς τις καταργήσατε; Αυτό μας λέτε; Ότι δεν έχουμε νομιμοποίηση;
Και τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στην κυρία Γεννηματά και το ΠΑΣΟΚ, και δεν μιλάω για όλο το Κίνημα Αλλαγής. Είστε αδύναμοι, γιατί δεν ξέρετε τι πιστεύετε. Αυτή είναι η μεγάλη αδυναμία σας. Δεν ξέρετε τι πιστεύετε.
Εμείς ξέρουμε τι πιστεύουμε αλλά δεν είναι μόνο αυτό, δεν κερδίζεις μόνο επειδή ξέρεις τι πιστεύεις. Πρέπει να κάνεις κι άλλα πράγματα, πρέπει να ακούς, πρέπει να σκέφτεσαι, πρέπει να βάζεις νερό στο κρασί σου, αλλά είναι αναγκαίος όρος να ξέρει κανείς τι πιστεύει. Και μια δύναμη που λέει «δεν με νοιάζει. Θα δω μετά τις εκλογές αν θα πάω από εδώ ή από εκεί» δεν ξέρει τι πιστεύει και αυτό θα συνεχίζει να είναι η αδυναμία σας!
