“Το θέμα δεν είναι τι ξέρεις, αλλά ποιον ξέρεις” λέει η ρήση. Στην εποχή των Social media, με λογισμικά όπως το Klout και το Boardex, αυτό ισχύει περισσότερο από ποτέ. Πόσο αποτιμάται ένας follower; Είσαι καταδικασμένος με 4 επαφές στο LinkedIn;
Όταν το Boardex άρχισε να χαρτογραφεί τις επαγγελματικές σχέσεις μεταξύ σημαντικών επιχειρηματιών, η βρετανική εταιρεία ήθελε να πουλήσει τα ευρήματά της στις αρχές εταιρικής διακυβέρνησης. Στον απόηχο της κατάρρευσης της Enron, o διευθύνων σύμβουλος James Daily νόμιζε πως αυτή η βάση δεδομένων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να εντοπιστούν σχέσεις μεταξύ στελεχών και μελών διοικητικών συμβουλίων ως εργαλείο ενάντια στη ρουσφετολογία.
Το προϊόν τελικά έγινε ανάρπαστο, αλλά όχι με τον τρόπο που περίμενε η Boardex. Οι αρχές εταιρικής διακυβέρνησης ενδιαφέρθηκαν, όμως δεν είχαν τον απαιτούμενο προϋπολογισμό για να επενδύσουν σε αυτό. Αντιθέτως, τραπεζίτες και δικηγόροι πήραν τη βάση δεδομένων, προκειμένου να εντοπίσουν ποιοι εργαζόμενοι ήταν οι καλύτεροι για την ανάπτυξη νέων εργασιών.
Ο κ. Daly αναφέρει πως πελάτες του πληρώνουν μέχρι και 1 εκατ. δολ. ετησίως για τη χρήση αυτών των στοιχείων. «Προ διετίας άρχισε να γίνεται τάση. Επιχειρήσεις άρχισαν να εξετάζουν τις επαφές των εργαζομένων τους και να τις αναγνωρίζουν ως κεφάλαιο».
Τεχνολογία όπως αυτή της Boardex δίνει νέα διάσταση στη γνωστή ρήση «σημασία δεν έχει τι ξέρεις, αλλά ποιον ξέρεις». Κι αυτό ισχύει τόσο για τα υψηλόβαθμα στελέχη όσο και για τους εργαζόμενους στις χαμηλότερες βαθμίδες.
Τα τελευταία χρόνια για παράδειγμα, έχουν ανακύψει επιχειρήσεις όπως η Klout, η Kredt και η PeerIndex, οι οποίες λένε ότι αποτιμούν το μέγεθος της επιρροής που έχει ο κάθε ένας διαδικτυακά. Παράγοντες όπως ο αριθμός των ακολούθων στο Twitter, αλλά και το πόση επιρροή έχουν αυτοί οι ακόλουθοι με τη σειρά τους διαμορφώνουν μία τελική αξιολόγηση από την Klout. Η συμβουλευτική Accenture είναι μία από τις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία για τις προσλήψεις στις ΗΠΑ.
Ένας ακόμη οδηγός για τις επαφές ενός ατόμου είναι το προφίλ του στο LinkedIn, όπου φαίνεται δημοσίως πόσες επαγγελματικές επαφές έχει (αν και σταματά να μετρά στις 500).
Σε ποιον βαθμό όμως θα πρέπει να παρακολουθούν οι επιχειρήσεις αυτούς τους δείκτες για να λάβουν αποφάσεις πρόσληψης ή αναβάθμισης στελεχών;
Ο Michael Wright, στέλεχος της διαφημιστικής Group M και υπεύθυνος για την αναζήτηση ταλέντων στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, αναφέρει ότι, αν και δεν θα προσλάμβανε ποτέ κάποιον με μοναδικό κριτήριο το score στο Klout ή το προφίλ του στο LinkedIn, είναι χρήσιμα φίλτρα για το ξεκαθάρισμα υποψηφίων.
«Εάν κάποιος έχει μόνο 4 επαφές στο LinkedIn και δεν έχει ενδιαφερθεί ούτε καν να ανεβάσει φωτογραφία στο προφίλ του, είναι ένα σημάδι. Δεν θα συμπεριλαμβανόταν στην τελική λίστα υποψηφίων για μία θέση» δηλώνει και συμπληρώνει: «Εάν κάποιος θέλει να μεταφερθεί από την Ευρώπη στην Ασία και με μία πρόχειρη ματιά στις επαφές του φαίνεται ότι δεν ξέρει κανέναν στην Ασία, αυτό θα λειτουργούσε εναντίον του».
Ο Paul Guely, της συμβουλευτικής Arma Partners, αναφέρει ότι αυτά τα τεχνικά εργαλεία μπορούν να παίξουν έναν μικρό ρόλο στη διαδικασία επιλογής. «Είμαι μέλος σε πολλά κοινωνικά δίκτυα και τα χρησιμοποιώ για να δω ποιος ξέρει ποιον. Όταν, όμως, θέλω να καταλάβω τι πραγματικά σημαίνει ‘ξέρω κάποιον’ -εάν δηλαδή υπάρχει μία σχέση εμπιστοσύνης και εάν αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν πραγματική επαγγελματική επαφή-, τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να τηλεφωνήσω ανεπίσημα σε όποιον γνωρίζει το συγκεκριμένο άτομο».
Η εταιρεία εύρεσης στελεχών Russel Reynolds είναι μία από τις 250 που χρησιμοποιούν το λογισμικό της Boardex. Ο Tim Cook, που ηγείται του τμήματος πληροφορικής, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο λογισμικό χρήσιμο για να δει την επαγγελματική προϋπηρεσία ενός υποψηφίου. Αναφέρει, όμως, ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει πλήρως τη γνώση και τη διορατικότητα των στελεχών της εταιρείας του. «Είναι ενδιαφέρον να ξέρουμε ποιος συνδέεται με ποιον, αλλά για να μάθεις πόσο καλά πήγε στη θέση του και πώς λειτουργεί… είναι μία γνώση που πρέπει να ενεργήσεις για να την αποκτήσεις.
Η βάση δεδομένων της Boardex χαρτογραφεί τις επαφές περισσότερων από 600.000 επιχειρηματικών στελεχών. Εάν μία τράπεζα θέλει να αναθέσει ένα συμβόλαιο σε μία επιχείρηση -για παράδειγμα στην Intel-, με αυτό το λογισμικό μπορεί να δει ποια από τα στελέχη της έχουν περισσότερες επαφές με τη διοίκηση της συγκεκριμένης εταιρείας.
Οι επαφές αξιολογούνται βάσει ισχύος έτσι ώστε «η γνωριμία μια φορά σε ένα κοκτέιλ πάρτι να μην έχει την ίδια αξία όπως η παλαιότερη συνεργασία για μία δεκαετία» εξηγεί ο κ. Daly.
Η πιο χρήσιμη πληροφορία, ωστόσο, δεν είναι τόσο οι άμεσες διασυνδέσεις που μπορούν να γίνουν γνωστές με πολλούς τρόπους, αλλά οι επαφές δεύτερου βαθμού, τις οποίες ανακαλύπτει κανείς δυσκολότερα. Το σύστημα μπορεί να δείξει επίσης σε μία εταιρεία σε ποια τμήματα στερείται επαφές όπως επίσης και τον αντίκτυπο της αποχώρησης ενός στελέχους.
Ο κ. Daly υποστηρίζει μάλιστα πως οι αλγόριθμοί του μπορούν να αποτιμήσουν την οικονομική αξία των επαφών μίας εταιρείας που θα ήταν χρήσιμο να περιλαμβάνεται στον ισολογισμό της, μαζί με άλλα άυλα στοιχεία του ενεργητικού. Πιστεύει ότι ένα τέτοιο μέγεθος θα είχε θέση ως εκτίμηση της υπεραξίας – την περιβόητη αξία της πελατείας, της φήμης και του αέρα μιας επιχείρησης που είναι πολύκροτο θέμα διαπραγμάτευσης στις εξαγορές.
Πόσο θα πρέπει να ανησυχείτε όμως, εάν η απόδοσή σας στο Klout δεν είναι τόσο εντυπωσιακή και δεν έχετε κάποια επαφή που να γνωρίζει το Larry Ellison, ώστε να μπείτε στη βάση δεδομένων του Boardex;
«Είναι ένα μόνο εργαλείο σε μία πολύ μεγάλη εργαλειοθήκη» αναφέρει ο κ. Wright της GroupM και συμπληρώνει: «Η τελική απόφαση για τις προσλήψεις χρειάζεται ανθρώπινη εκτίμηση. Εφεξής όμως, θα χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο. Έχω έναν φίλο που υποστηρίζει ότι είσαι προϊόν των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφεσαι και νομίζω ότι αυτό έχει κάποια βάση».
Ενώ, όμως, οι επιχειρήσεις βρίσκουν νέους τρόπους να αξιολογούν τις επαφές των εργαζομένων τους, τίθεται θέμα ως προς το σε ποιον ανήκουν τελικά αυτές οι επαφές. Για να το θέσουμε ωμά: οι επιχειρηματικές επαφές και γνωριμίες ανήκουν σε εσένα ή στην εταιρεία σου;
Ο κ. Daly κάνει λόγο για μία υγιή διαμάχη ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες. Βεβαίως, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Η απώλεια αξιόλογων επαφών ήταν ανέκαθεν απειλή για τις επιχειρήσεις που στηρίζονται σε κύκλο γνωριμιών, όπως συνήθως συμβαίνει στην επενδυτική τραπεζική.
Η ένταση αυτή μεταφέρεται και στον κλάδο των social media και η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τι ανήκει σε ποιον στο διαδίκτυο όταν ένας εργαζόμενος αποχωρεί.
Η Donna Ballman, δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου «Stand Up For Yourself Without Getting Fired» δηλώνει πως καθώς «το κεφάλαιο γνωριμιών» γίνεται όλο και πιο σημαντικό τα συμβόλαια εργασίας θα πρέπει να περιλαμβάνουν περισσότερες ρήτρες για την ιδιοκτησία των διαδικτυακών επαφών.
Οι επιχειρήσεις συχνά συγκρούονται με πρώην εργαζόμενους που θέλουν να πάρουν πελάτες φεύγοντας ή έστω να εκμεταλλευθούν τις επαγγελματικές επαφές που δημιούργησαν ενόσω εργάζονταν σε αυτήν την εταιρεία. Η άνοδος των social media περιπλέκει την κατάσταση, όταν παραιτούνται καλά δικτυωμένοι εργαζόμενοι. Το μείζον ερώτημα είναι σε ποιον ανήκει αυτό το online δίκτυο επαφών.
Η αντιδικία μεταξύ του PhoneDog, μιας εταιρείας που αξιολογεί κινητά τηλέφωνα, και ενός πρώην εργαζόμενου, του Noah Kravitz, είναι σημαντική για αυτό το θέμα. Ο κ. Kravitz δημιούργησε στο Twitter τον λογαριασμό @PhoneDog_Noah, με τον οποίο προωθούσε την εταιρεία. Ο λογαριασμός απέκτησε 17.000 ακόλουθους. Όταν έφυγε από την εταιρεία άλλαξε τον λογαριασμό σε @noahkravitz κρατώντας ωστόσο τους 17.000 ακόλουθους. Το PhoneDog έκανε αγωγή ζητώντας 340.000 δολ., αποτιμώντας κάθε follower στα 2,50 δολ. μηνιαίως. Η υπόθεση οδηγήθηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Ο κ. Kravitz κράτησε τους ακόλουθους, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πόσο πλήρωσε για αυτό.
( Maija Palmer / ΠΗΓΗ: FT.com/ Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.)
πηγή euro2day.gr
