Για να κατακτήσει κάποιος την προσωπική του ελευθερία είναι να έχει επαφή με τα συναισθήματά του
Για τη “συναισθηματική” χώρα που ζούμε…
Τώρα διάβασα πάλι ένα σχόλιο για τη “συναισθηματική” χώρα που ζούμε, που δεν ενδιαφέρεται για λογική.
Ποια είναι αυτή η χώρα; Η Ελλάδα;
Με τους περισσότερους ενήλικους και ανήλικους μέσα στα ψυχότροπα που απωθούν το συναίσθημα; Με τους χιλιάδες καταθλιπτικούς που είτε είναι σε… κώμα, είτε χασκογελάνε, είτε κλαίνε επαναλαμβανόμενα σαν να παίζει κασέτα;
(οι δύο όψεις δηλαδή του νομίσματος που ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ το πρωτογενές συναίσθημα που τις προκαλεί και δεν αντέχουν να το διαχειριστούν βάζοντας τα δύο ημισφαίριά τους να συνεργαστούν;).
Με τα εκατομμύρια τύπους “απρόσφορου συναισθήματος”;
Ή με την υποκρισία, τα άπειρα απωθημένα, το δήθεν και το ύφος που θάβουν την όποια επίγνωσή του; Ποιό συναίσθημα; Κι αν εννοείται συναίσθημα η όποια εκτόνωση, που μόνο για να το απωθήσει κανείς την χρησιμοποιεί, τι μπορούμε να πούμε;
Κι αν μιλάμε για ένα τυφλό συναίσθημα, π.χ. αυτό της οργής, που είναι δευτερεύον και καλύπτει από κάτω όλα εκείνα τα συναισθήματα που κάνουν… τζιζ, που δεν τολμάνε να τα αγγίξουν… δε φαίνεται κανένα πραγματικό συναίσθημα να εκφράζεται.
Ο ελληνικός λαός, ξέχασε μάλλον τι είναι συναίσθημα.
Το καταπίεσε, το απώθησε, ή το άφησε να αποφασίζει εκείνο γι αυτόν, χωρίς να γνωρίζει ο ίδιος ποιο πραγματικά ειναι… χωρίς να μπορεί να το χειριστεί, χωρίς να ξέρει τι να το κάνει.
Γιατί κανείς γύρω του δεν εκφράζει συναισθήματα αυθεντικά, πηγαία, ειλικρινά.
Εκφράζει μόνο, αυτό που θέλει οι άλλοι να δουν, αυτό που είναι αποδεκτό, αυτό που δεν εμποδίζει καθέναν να πετύχει αυτό που θέλει.
Οι έλληνες, όντως, μπορεί να μην έχουν λογική, επειδή όμως, δεν έχουν και συναίσθημα.
Γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί! Γιατί κανείς λογικός άνθρωπος δεν έχει έλλειψη συναισθημάτων. Το αντίθετο. Έχει, και ξέρει να τα διαχειρίζεται, γι αυτό και να τα εκφράζει και να τα ζει, γιατί τα σέβεται και τα εκτιμά ανάλογα, γιατί γνωρίζει την πραγματική τους αξία επειδή εκείνα μόνο μπορούν να τον προσανατολίσουν…
Όμως, το μόνο που κάνουν οι περισσότεροι έλληνες είναι να παγώνουν τα συναισθήματά τους, και έτσι να διαστρεβλώνουν τη λογική τους, να χάνονται μέσα στην προσποιητή εικόνα τους για τους άλλους και κυρίως για τον εαυτό τους και την πραγματικότητα.
Κι όταν αυτή η υποκρισία τούς γίνεται αφόρητη, την αφήνουν να βγει σαν σκυλάδικη κραυγή, που παρέα με… μερικά γαρύφαλλα πέφτει κάτω και πατιέται σαν αποτσίγαρο.
Το συναίσθημα και η λογική θέλουν κυρίως αυτογνωσία, επίγνωση, και δύναμη και μεγαλοψυχία και πάνε μαζί.
Αρκετά ME TH ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΠΑΓΩΜΕΝΑ Ή ΚΑΤΑΚΑΜΜΕΝΑ συναισθήματα – ΒΛΕΜΜΑΤΑ.
ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΘΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, που έχασαν δηλαδή τη μόνη ελπίδα για ελευθερία…..
Αν θέλουμε να μιλάμε λογικά πρέπει να ξέρουμε τι νιώθουμε….
Μερικά συναισθήματα, λοιπόν, πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα, που αναζητούν τον ΛΟΓΙΚΟ… ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΜΑΣ: Ματαίωση, απώλεια, Χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, έλξη, έκπληξη, μοναξιά, σύγχυση, αηδία, πλεονεξία, ντροπή, πλήξη, θλίψη, ζήλια, αγάπη, αναταση, ενδιαφερον, ευγνωμοσύνη, προδοσία, έρωτας, περηφάνεια, τρόμος, αδιαφορία, πένθος, αποδοχή, ευτυχία, οργή, και τόσα άλλα…… ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ.
Έχω παρατηρήσει επίσης, ότι δεχόμαστε πολύ εύκολα κάποιον καλό ψυχογράφο όπως ήταν ο Ντοστογιέφσκι ή ο Παπαδιαδιαμντης, που μπορεί να παρατηρεί, να εκφράζει, να αναλύει, να κριτικάρει, τα συναισθήματα των άλλων.
Όταν όμως κάποιος εκφράζει τα δικά του συναισθήματα δεν τον δεχόμαστε καθόλου εύκολα.
Μήπως γι αυτό, ούτε ο Ντοστογιέφσκι, ούτε σχεδόν κανένας (εκτός από τον Κάφκα) όπως γράφει η Άλις Μίλλερ στα βιβλία της, δεν άγγιξε προσωπικά συναισθήματα και δεν τα εξέφρασε, κυρίως εκείνα που αφορούσαν στην παιδική ηλικία;
Μήπως το ίδιο κάνουμε και όλοι με τον εαυτό μας; Μήπως δεν εστιάζουμε σε μάς;
Και μήπως ξέρετε αλήθεια, όπως έχει πει ο Μπερτ Χέλινγκερ, ότι οι περισσότεροι καρκινοπαθείς συνήθως έχουν αδυναμία να… εστιάσουν στον εαυτό τους;
(και δεν μιλάω για ομφαλοσκόπηση που είναι η τρικλοποδιά στην ουσιαστική ενδοσκόπηση).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, λοιπόν:
“ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ”
Κορνήλιος Καστοριάδης
πηγή Πατουλη Κρυσταλία – afigisizois.wordpress.com
>>>>*<<<<
Ηρεμία – Αυτοβελτίωση και Προσωπική Ανάπτυξη
