Λάθος ότι τα Μνημόνια δεν επιβάλλουν αύξηση φορολογίας: Λένε πολλοί «Δεν ζητούσαν τα Μνημόνια την επιβολή φόρων». Μπορεί τύποις, να μην περι-γράφεται στο Μνημόνιο η επιβολή φόρων.
Όμως ουσία, το Μνημόνιο τι είναι;
Είναι η γραπτή, υπό μορφή σύμβασης, επιβολή της λεγόμενης περιοριστικής πολιτικής.
Η ουσία λοιπόν είναι η περιοριστική πολιτική που όταν μεταξύ πιστωτών και κράτους που δέχεται “βοήθεια” καταγράφεται σε Σύμβαση, αυτή η σύμβαση στο τυπικό της δηλαδή μέρος, ονομάζεται Μνημόνιο.
Μας ενδιαφέρει βέβαια η ουσία και όχι ο τύπος.
Και θα πούμε το εξής:
Σε όποιο κράτος εφαρμόστηκε περιοριστική πολιτική, τυπικά (με υπογραφή Μνημονίων όπως στις περιπτώσεις της Ελλάδος, Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιρλανδίας, Κύπρου) ή άτυπα όπως στην περίπτωση της Ιταλίας, ποια είναι τα δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά της;
Ποια είναι τα δύο κυρίαρχα συστατικά της περιοριστικής πολιτικής;
Απάντηση:
1) Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις
2) Η αύξηση των φόρων
Αιτιολόγηση:
Τα δύο παραπάνω αποτελούν τα βασικά συστατικά της περιοριστικής πολιτικής διότι έτσι επιτυγχάνεται περιορισμός της οικονομίας, εξ ου και η πολιτική αυτή ονομάζεται περιοριστική.
Εν κατακλείδι: Αδιάφορο εάν τα Μνημόνια δεν αναφέρουν γραπτώς, άρα τύποις, την αύξηση φόρων και εν γένει επιβολή υπερφορολογίας. Τι μας ενδιαφέρει; Ότι ουσία, οι περιοριστικές πολιτικές, περιέχουν και υπερφορολογία και μειώσεις μισθών και συντάξεων διότι διαφορετικά, πως θα πετύχουν τον σκοπό τους και πως θα δικαιολογήσουν το όνομά τους;
Και αυτά που αναφέρουμε, δεν είναι θεωρίες, καθώς βρίσκουν εφαρμογή και στην Ελλάδα, και στην Κύπρο και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία. Δηλαδή σε όλες αυτές τις χώρες, υπάρχει – δεν υπάρχει γραπτή αναφορά για αυξήσεις φόρων και επιβολή φόρων, συμβαίνει – σε συνδυασμό πάντα με την μείωση του εισοδήματος των πολιτών, για να επιφέρουν την λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση.
Και για να μιλάμε με αποδείξεις, δείτε και την καταγραφή από την Τράπεζα της Ελλάδος των Δαπανών του Δημοσίου · οι Δαπάνες του Δημοσίου βέβαια, περιέχουν σε μεγάλο βαθμό και τους μισθούς και συντάξεις:
Από το 2010, έχει σημειωθεί εντονότατη κάμψη των Δαπανών, καθώς από €81,53 δισ. υποχώρησαν στο τέλος του 2013 σε €61,56 δισ., ήτοι μείωση 24,5% σε τρία έτη (με όποια δυσμενή συνέπεια μπορεί να έχει μια τόσο ευρεία πτώση των δαπανών σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα), ενώ τα Έσοδα (ήτοι κυρίως η φορολογία) ήταν €59,25 δισ. το 2010 και το 2013 ήταν €56,1 δισ., δηλαδή έχουν μειωθεί μόλις κατά 5,3%, που σε ένα ΑΕΠ και Εισόδημα που καταρρέει, συνιστά σαφώς υπερφορολόγηση.
Διαπιστώνουμε συνεπώς, πως δρα η περιοριστική πολιτική στην πράξη και ουσία, στην χώρα μας και τυπικά με υπογραφή Μνημονίων, όπου ‘απλώνεται’ στην κοινωνία με τα δύο βασικά της χαρακτηριστικά: α) Περικοπές και β) υπερφορολόγηση – και το βλέπετε με επίσημα νούμερα, όχι με θεωρίες.
Ας δούμε τι συμβαίνει και στις άλλες χώρες που έχουν εμπλακεί τύποις ή ατύπως σε εφαρμογή περιοριστικών πολιτικών.
Από τον πίνακα που σας παρουσιάζουμε αμέσως κάτω, μπορούμε να δούμε ότι στην Ελλάδα όπως προαναφέραμε η κάμψη των Δαπανών του Δημοσίου ήταν 25,4% στην τριετία 2010 – 2013 και τα Έσοδα του Δημοσίου στην ίδια τριετία, μειώθηκαν μόλις κατά 5,3% που βέβαια αυτό συνιστά υπερφορολόγηση, όταν το εισόδημα έχει συρρικνωθεί τόσο δραματικά και επιπλέον, η πτώση των εσόδων οφείλεται και στην εξάντληση των φορολογουμένων πολιτών · απόδειξη γι’αυτό, για το ότι δεν έχουν για να δώσουν, είναι η αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, που ήδη ξεπέρασαν τα €70 δισ.(!), σε ολοένα μεγαλύτερα επίπεδα.
• Στην Πορτογαλία που είναι τύπος και υπογραμμός όσον αφορά στην εφαρμογή των Μνημονίων, τι γίνεται;
Οι Δαπάνες της μειώθηκαν κατά 10,4% στην τριετία 2010 – 2013 και τα Έσοδά της ουσιαστικά έμειναν σταθερά (-0,4%).
Ίδια δηλαδή η γενικότερη κατάσταση στην Πορτογαλία με της Ελλάδος, αν και σε πιο ήπιο βαθμό.
• Στην Ιρλανδία που ήταν σε Μνημόνια και ήταν και χώρα 
– υπόδειγμα, χώρα πρότυπο όσον αφορά στις μεταρρυθμίσεις και κανείς δεν είχε παράπονο από αυτήν (ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι ευρωπαίοι), τι έγινε;
Οι Δαπάνες της μειώθηκαν κατά 31,6% στην τριετία 2010 – 2013 (δηλαδή εντονότερα και από ό,τι στην Ελλάδα – πραγματική ‘σφαγή’) και τα Έσοδά της αυξήθηκαν κατά 6,2% (δηλαδή αισχρότερη υπερφορολόγηση ακόμα και από την Ελλάδα!!!…).
• Στην Ισπανία που είναι σε Μνημόνια, τι έγινε; 
Οι Δαπάνες της μειώθηκαν κατά 6,7% στην τριετία 2010 – 2013 (δηλαδή αρκετά πιο ήπια από ό,τι στην Ελλάδα) και τα Έσοδά της αυξήθηκαν κατά 1,6%.
• Στην Ιταλία που εφαρμόζει άτυπα περιοριστική πολιτική καθώς δεν έχει υπογράψει Μνημόνια, τι έγινε;
Οι Δαπάνες της αυξήθηκαν κατά 1,7% στην τριετία 2010 – 2013 (δηλαδή δεν έκοψαν αλλά στην πραγματικότητα, ούτε και αύξησαν) και τα Έσοδά της αυξήθηκαν κατά 7,6%, ήτοι τα πήραν με εντονότερη φορολόγηση, τώρα εάν τα πήραν δικαίως ή αδίκως, δεν γνωρίζουμε.
Στα πλαϊνά γραφήματα (δεξιά), βλέπετε την πορεία των Δαπανών και των Εσόδων στις χώρες που εφαρμόζουν τύποις ή ατύπως, περιοριστικές πολιτικές. Με την λεπτή μαύρη κάθετη γραμμή, σημειώνουμε το 2010 όπου και κάναμε την σύγκριση που σας παρουσιάσαμε μόλις πιο πάνω. Με κόκκινο χρώμα παρουσιάζονται οι Δαπάνες και με γαλάζιο τα Έσοδα.
Πήραμε δε τα στοιχεία έως και το 2013 διότι το 2014 δεν έχει περατωθεί και συνεπώς θα βασίζονταν σε εκτιμήσεις και οι εκτιμήσεις δεν είναι δεδομένα. Κάναμε δηλαδή τις συγκρίσεις μας με δεδομένα.
Μην νομίζετε βέβαια ότι και με τα στοιχεία του 2014 όταν αυτό περατωθεί, θα αλλάξει κάτι επί της ουσίας, καθώς όπως είπαμε, για όσο καιρό θα εφαρμόζεται περιοριστική πολιτική, να γνωρίζεται ότι θα περιέχει δύο πράγματα στα σίγουρα: περικοπές στα εισοδήματα και αύξηση φόρων.
Τι διαπιστώσαμε λοιπόν με στοιχεία από την παραπάνω ανάλυση;
Ότι σε όλες τις χώρες, μα όλες, στις οποίες εφαρμόστηκε περιοριστική πολιτική είτε τύποις (με υπογραφή Μνημονίων) είτε ατύπως όπως στην περίπτωση της Ιταλίας, παρατηρούμε περικοπές στις δαπάνες (εντός αυτών και οι μισθοί και συντάξεις) μετά παράλληλης αύξησης των φόρων, που βέβαια αναλόγως του βαθμού μείωσης των εισοδημάτων, η έστω και μικρή αύξηση των φόρων, συνιστά υπερφορολόγηση αφού οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν φόρους σε απόλυτο μέγεθος μεγαλύτερους από τα προ κρίσεως επίπεδα, όταν όμως τα έσοδά τους έχουν μειωθεί από λίγο έως πολύ.
Η πρόταση λοιπόν ότι τα Μνημόνια δεν προβλέπουν και δεν αναφέρουν την αύξηση της φορολογίας είναι μύθος στην ουσία, διότι είδαμε ότι μέχρι και η χώρα πρότυπο, η Ιρλανδία υλοποίησε στην τριετία 2010 – 2013 και δραματική μείωση δαπανών μετά αυξήσεως της φορολογίας.
Ας μας δείξουν λοιπόν αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα Μνημόνια δεν επιβάλλουν την αύξηση της φορολογίας, μία χώρα που να εφάρμοσε τύποις ή ατύπως περιοριστική πολιτική και δεν είχε αύξηση της φορολογίας. Ψεύδονται λοιπόν όσοι το ισχυρίζονται αυτό, ότι τα μνημόνια δεν φέρνουν αύξηση της φορολογίας και προφανώς όταν κάποιος ψεύδεται, το κάνει είτε από άγνοια, είτε από δόλο.
Όταν δε τα σχετικά αυτά ψέματα, προέρχονται από πολιτικούς, εσείς τους αποδίδετε άγνοια;
Παναγιώτης Σοφιανόπουλος
Οικονομολόγος
Συνεργάτης TaxCoach
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρει και το ακόλουθο άρθρο:
✎ Η συντομότερη Ανάλυση της Ελληνικής (Μνημονιακής) Οικονομίας
