Οι κυβερνητικές Σειρήνες ή περί Εισπράξεων και Εκλογών: Με τη πολιτεία να βεβαιώνει φόρους συνολικού ύψους σχεδόν €10 δισ. στο β΄ εξάμηνο του 2014, τίθεται ένα μεγάλο θέμα:
Πως είναι δυνατόν να εισπράξεις ένα τόσο μεγάλο ποσό από μια οικονομία ‘πεθαμένη’ και παράλληλα, να επιτευχθεί ο στόχος για επιστροφή σε ανάπτυξη στο τρέχον έτος.
Είναι θέμα κοινής λογικής ότι η πολιτεία:
(α) μπορεί να καταφέρει άμεσα ή έμμεσα να εισπράξει το 100% του ποσού ή ένα ποσοστό κοντινό όμως στο 100%, αλλά τότε θα αποτελειώσει την οικονομία, στερώντας της μια τόσο σημαντική ρευστότητα και βέβαια, σε αυτή την περίπτωση η επιστροφή στην ανάπτυξη θα αποδειχτεί μια ανόητη προσδοκία για το 2014, ακόμα και για το 2015.
(β) μπορεί να καταφέρει άμεσα ή έμμεσα, να εισπράξει μερικώς το βεβαιωθέν ποσό που πλησιάζει στα €10 δισ. – να καταφέρει δηλαδή να εισπράξει ένα ποσό, π.χ. €5 δισ. ή €6 δισ. · πάλι όμως, με το που θα βγουν από την αγορά εντός ενός εξαμήνου ποσά της τάξεως των 5 ή 6 δισ., είναι μαθηματικώς βέβαιον, ότι η υφιστάμενη ύφεση θα εμβαθυνθεί, απομακρύνοντας την ‘περιπόθητη’ ανάκαμψη για το 2015.
Όταν στο (α) και (β) αναφέρουμε άμεσα και έμμεσα, με το έμμεσα εννοούμε την εκκίνηση πλειστηριασμών ακινήτων. Σε αυτή την περίπτωση, το Δημόσιο για χρέη προς αυτό, θα μπορεί να κάνει πλειστηριασμούς (και θα κάνει) στο ένα τρίτον της αντικειμενικής αξίας, όταν μέχρι σήμερα ισχύουν οι αντικειμενικές αξίες (το 100% αυτών), κάτι που σημαίνει ότι το σημερινό καθεστώς, δεν επιτρέπει πλειστηριασμούς, αφού οι εμπορικές αξίες, στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν υποχωρήσει σημαντικά χαμηλότερα ως προς τις αντικειμενικές.
Συνεπώς και να θέλει το κράτος να προχωρήσει σε πλειστηριασμούς σήμερα, δεν είναι δυνατόν διότι αυτοί δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Οπότε αγαπητοί συμπολίτες, να γνωρίζετε ότι στις εκδοχές (α) και (β), όσοι από εσάς έχετε ακίνητη περιουσία και χρωστάτε στο κράτος, θα σας πάρουν κομμάτι της έως ότου εξοφληθεί.
(γ) μπορεί να ακολουθήσει μια χαλάρωση στην εισπρακτική της. Ως χαλάρωση στην εισπρακτική της, εννοούμε ότι έως σήμερα, όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τους όλους φόρους, καθίστανται ληξιπρόθεσμοι και η πολιτεία δεν εισπράττει. Χαλαρώνοντας την εισπρακτική της, σε ένα σύστημα ρύθμισης πολλών δόσεων συγκριτικά με την υφιστάμενη των 12 μηνιαίων, θα δώσει την δυνατότητα αν όχι σε όλους, σε αρκετούς ωστόσο φορολογούμενους, να πληρώνουν ένα ποσό, που θα είναι ‘βατό’ σε μηνιαία βάση, ενώ τώρα με την 12μηνη ρύθμιση, το ποσό που βγαίνει στις πλείστες των περιπτώσεων δεν είναι ‘βατό’ · είναι αρκετά υψηλό και δεν μπορεί ο φορολογούμενος που η ρευστότητά του έχει εξαντληθεί ή σχεδόν εξαντληθεί, να το πληρώσει όση καλή διάθεση και προαίρεση και αν έχει.
Ας προχωρήσουμε τώρα σε ένα λογικό αξίωμα: Ανάπτυξη, επιστροφή σε αυτήν, δεν μπορεί να υπάρξει εάν σε σχέση με ένα επίπεδο, δεν πέσει ρευστότητα στην οικονομία, έτσι ώστε αυτή να επεκταθεί, συνεπώς να επιστρέψει στην ανάπτυξη, να αυξηθεί.
Εάν η πολιτεία, εκ των τριών επιλογών επιλέξει την (γ) , τότε δεν θα δημιουργήσει έντονες κοινωνικές δυσαρέσκειες διότι όταν κάποιος παίρνει από κάποιον σιγά – σιγά κάτι και σε βάθος χρόνου, ο άλλος δεν διαμαρτύρεται. Ωστόσο και αυτή η μέθοδος, αφαιρεί από την οικονομία ρευστότητα, απλώς το κάνει με αργούς αλλά συνεχείς ρυθμούς· συνεπώς δεν συμβάλλει στην αύξηση ( = επιστροφή στην ανάπτυξη) της οικονομίας, αφού η υπέρμετρη φορολόγηση, έστω απλωμένη χρονικά, αφαιρεί ρευστότητα από την οικονομία, μειώνοντας αυτήν, σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.
Παράλληλα, εάν η πολιτεία επιλέξει την εκδοχή (γ), θα σημάνει ότι θα πρέπει οι δόσεις των ρυθμίσεων για την πληρωμή των φόρων να γίνουν αρκετές περισσότερες από 12 μηνιαίες που είναι σήμερα. Αυτό όμως είναι μια επιλογή που είναι εκτός λογικής της Τρόικα. Η Τρόικα είναι πολύ δύσκολο να το δεχτεί.
Επιπλέον, η Τρόικα έχει πει ότι φορολογικές ελαφρύνσεις μπορεί η πολιτεία να κάνει εάν επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι. Εάν λοιπόν οι εισπρακτικοί στόχοι των σχεδόν €10 δισ. δεν επιτευχθούν – και βέβαια με αυτή την (γ) επιλογή δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν – τότε η Τρόικα δεν θα αποδεχτεί και το αίτημα για γενναία αύξηση των δόσεων. Εκτός και η κυβέρνηση επαναστατήσει κατά της Τρόικα, κάτι που δεν μας έχουν συνηθίσει οι «ναι σε όλα».
Πάμε τώρα στις επιλογές (α) και (β) που είναι κοντινές. Και στις δύο αυτές εκδοχές, θα έχουμε σε κάποιον βαθμό, εντονότερο στην μία, ολιγότερο στην άλλη, εκκίνηση πλειστηριασμών, για την έμμεση είσπραξη οφειλόμενων ποσών από φόρους που η πολιτεία δεν εισπράττει άμεσα από τους φορολογούμενους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα καταφέρει να μαζέψει ένα σχετικά αξιοσέβαστο ποσό σε σχέση με τον στόχο των €10 δισ., αλλά όταν από μια σχεδόν ‘πεθαμένη’ οικονομία αφαιρέσεις π.χ. σε ένα εξάμηνο €5 ή €6 δισ., τότε την υποβιβάζεις, κατρακυλώντας την και περιορίζοντάς την, σε ένα σημαντικά χαμηλότερο επίπεδο, κάτι που θα δημιουργήσει εντονότατη κοινωνική δυσαρέσκεια, σημαντικά προσαυξημένη από την υφιστάμενη σήμερα δυσαρέσκεια.
Σε όλα αυτά, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι κυβερνώντες βλέπουν σε εκλογές.
Αν όμως πάνε σε εκλογές με τόσο έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, είναι σαφές ότι θα πατώσουν εκλογικά με ότι μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο για τα σημερινά κυβερνώντα κόμματα και βασικά για τα στελέχη αυτών.
Ακόμα και αν με κάποιον μαγικό τρόπο, οι κυβερνώντες κατάφερναν να ακολουθήσουν τις επιλογές (α) ή (β), να επιφέρουν περαιτέρω βύθισμα στην οικονομία και αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και παράλληλα να κερδίσουν τις εκλογές, έχοντας βυθίσει τόσο πολύ την οικονομία και μάλιστα δίνοντας ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην αγορά ακινήτων με την επιβολή πλειστηριασμών, οι προϋποθέσεις ανάκαμψης θα απομακρύνονταν για μια διετία τουλάχιστον ακόμα.
Από όλα τα παραπάνω, θεωρούμε ότι το συμφέρον της σημερινής κυβέρνησης, άρα και το πιθανότερο να πράξει, είναι να κάνει την ‘επανάστασή’ της προς την Τρόικα, ζητώντας από Σεπτέμβριο την άμεση διεύρυνση των δόσεων για την πληρωμή φόρων, διασφαλίζοντας την μικρότερη δυνατή κοινωνική δυσαρέσκεια και σε αυτά τα πλαίσια, να πάνε συντομότατα σε εκλογές, υποσχόμενη ότι μετά τις εκλογές, θα αρχίσει να γίνεται αισθητή η βελτίωση στην οικονομία, πράγμα βέβαια που όπως σας αναλύσαμε, δεν ισχύει.
Η κυβέρνηση δηλαδή, θα διεκδικήσει ένα το δυνατόν λιγότερο εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον, για να τελέσει τις εθνικές εκλογές, υποσχόμενη ότι έχουμε φτάσει στο σημείο τροπής από την ύφεση στην ανάκαμψη, θα κινδυνολογεί ότι εάν δεν ψηφιστεί τίθεται εν κινδύνω αυτή η θετική ανατροπή και θα υποσχεθεί για το κοντινό μέλλον την βελτίωση.
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρουν και τα ακόλουθα άρθρα:
✎ Νέα υψηλά στα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο τον Ιούνιο
