Ο νέος Νόμος για τις Υδατοκαλλιέργειες – Δείχνει να είναι φιλικότερος προς τους επενδυτές: Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στη Βουλή, το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες.
Οι υδατοκαλλιέργειες είναι ένας κλάδος σημαντικός στην ελληνική οικονομία, καθώς η χώρα μας είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ιχθύων προς την Ευρώπη.
Ο νέος νόμος φιλοδοξεί ότι θα επιλύσει προβλήματα 30 και πλέον ετών ως προς την οριοθέτηση την χωροθέτηση την αδειοδότηση και την εν γένει λειτουργία των μονάδων υδατοκαλλιέργειας στην ελληνική επικράτεια.
Προβλέπονται διατάξεις που διευκολύνουν τους υποψήφιους επενδυτές, αλλά τίθενται και όροι για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου.
Τις νέες ρυθμίσεις ανέπτυξε κατά την ομιλία του στη Βουλή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γ. Καρασμάνης. Οι βασικότερες από αυτές προβλέπουν:
1. Την διαδικασία «μίας στάσης» για την απλούστευση και γρήγορη έκδοση αδειών χωρίς να ταλαιπωρούνται οι υποψήφιοι επενδυτές. Η απλούστευση της αδειοδότησης ήταν πάγιο αίτημα του κλάδου, δεδομένου ότι ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται σήμερα για την έκδοση της άδειας είναι δύο χρόνια, χωρίς να λείπουν και πολύ πιο ακραίες περιπτώσεις. Πλέον οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να υποβάλουν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά άπαξ σε μία υπηρεσία, η οποία στη συνέχεια θα διαβιβάσει το αίτημα και θα συγκεντρώνει ενδοϋπηρεσιακά όλα τα απαραίτητα έγγραφα, για όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις.
2. Την απευθείας μίσθωση των θαλασσίων εκτάσεων από το ελληνικό δημόσιο σε ενδιαφερομένους επενδυτές για 20 χρόνια, ώστε οι επαγγελματίες να αισθάνονται πλέον ασφάλεια για την επένδυσή τους. Για λιμναίες εκτάσεις η μίσθωση διαρκεί 15 χρόνια με προτεραιότητα στους αλιευτικούς συνεταιρισμούς.
3. Την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων για την αδειοδότηση των εκμεταλλεύσεων στην Περιφέρεια. Η προέγκριση και η χορήγηση της τελικής άδειας όπως και οι κτηνιατρικές άδειες αλλά και η απλοποίηση της διαδικασίας μίσθωσης είναι αρμοδιότητες που μεταβιβάζονται στις περιφερειακές υπηρεσίες.
4. Την συγκρότηση -για πρώτη φορά στα χρονικά του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων- Εθνικού Συμβουλίου Υδατοκαλλιεργειών, που θα αναλάβει καίριο ρόλο στη διαχείριση των €6 δισ. που διατίθενται στη χώρα μας ως το 2020 με τη νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ε.Ε.. Το Εθνικό Συμβούλιο Υδατοκαλλιεργειών, θα είναι ο επενδυτικός σύμβουλος της Πολιτείας σε ό,τι έχει να κάνει με την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών.
5. Την παραχώρηση υδάτινων εκτάσεων χωρίς αντάλλαγμα σε Υπηρεσίες του Δημοσίου στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις των ΟΤΑ και τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, για επτά έτη για ερευνητικούς σκοπούς.
6. Την αξιοποίηση, με επιλογή κατά προτεραιότητα, από τους μόνιμους κατοίκους μιας περιοχής των υδάτινων εκτάσεων που ενοικιάζονται στην περίπτωση που ο μισθωτής δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται για τη συνέχισή της εκμετάλλευσης.
7. Την υποχρεωτική προσαρμογή στις νέες ρυθμίσεις εντός δυο ετών των μονάδων υδατοκαλλιέργειας που λειτουργούν, κατά την έναρξη ισχύος του νόμου, χωρίς άδεια ίδρυσης και λειτουργίας. Οι μονάδες καταβάλλουν μίσθωμα, από την έναρξη ισχύος του νόμου, για την υδάτινη έκταση που είναι εγκατεστημένες. Οι διατάξεις αυτές δεν εφαρμόζονται, σε μονάδες οι οποίες, χωρίς να αιτηθούν την παραχώρηση του συνόλου της υδάτινης έκτασης που έχουν εγκατασταθεί, την έχουν καταλάβει αυθαίρετα και, σε μονάδες υδατοκαλλιέργειας με υπέρβαση της μισθωμένης υδάτινης έκτασης σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10%.
8. Τη χωροθέτηση των υδάτινων εκμεταλλεύσεων με το ειδικό χωροταξικό σχεδιασμό και με τη δημιουργία Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ)
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργος Καρασμάνης δήλωσε αναφορικά με την ψήφιση του νέου νόμου: «Η Ελλάδα και ο πρωτογενής τομέας της χώρας μας θα πρέπει επιτέλους να απαγκιστρωθεί από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Να απαλλαχθεί από στερεότυπα, πρακτικές και αντιλήψεις δεκαετιών που κράτησαν αιχμάλωτη την αναπτυξιακή προοπτική δυναμικών κλάδων της οικονομίας μας. Που «έδιωξαν» επενδυτές και αποστέρησαν δεκάδες εκατομμύρια ίσως και δισεκατομμύρια από το Εθνικό μας εισόδημα. Ευτυχώς, που ακόμη και σε συνθήκες ακραίων δημοσιονομικών περιορισμών, που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει, υπάρχουν κλάδοι όπως οι υδατοκαλλιέργειες που πρωτοπορούν. Θα ήταν ιστορικό λάθος να μείνουμε απαθείς στην ευκαιρία που έχει η χώρα μας, να αναπτύξει τους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας ώστε, στην μεταμνημονιακή εποχή, να ξαναδεί το φως της ανάπτυξης σε όλο το φάσμα της οικονομίας και να απλωθεί σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.»
Εμείς ως TaxCoach, διαπιστώνουμε εκ των παραπάνω σημείων ότι το πλαίσιο στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών καθίσταται φιλικότερο για επενδύσεις, ωστόσο αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι στον κλάδο, δεν νομίζουμε ότι το θέμα ήταν η αύξηση της παραγωγής που βέβαια επιτυγχάνεται με το να καταστούν ευκολότερες οι επενδύσεις σε αυτόν.
Τα βασικά προβλήματα του πολύπαθου κλάδου υδατοκαλλιεργειών ήταν και παραμένουν: (α) η υπερπαραγωγή σε σημείο που λόγω του ανταγωνισμού και του ευπαθούς του προϊόντος, εύκολα οδηγεί σε ζημιά και (β) ο υπερδανεισμός της πλειοψηφίας των επιχειρήσεων του κλάδου.
Τίποτα εξ αυτών δεν επιλύεται – δυστυχώς – από την πολιτεία και ο κλάδος αφήνεται σε μια «φυσική προσαρμογή», η οποία βέβαια είναι αντιαναπτυξιακή. Πολύ ‘τεχνική’ και μη ουσιαστική ως προς τα προβλήματα, η προσέγγιση του νέου νομοσχεδίου, δεν διαβλέπουμε ότι θα αρκέσει για την εξυγίανσή του και την επιστροφή του στην ανάπτυξη, έτσι ώστε να συμβάλλει ουσιαστικά, όπως και μπορεί υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, στην αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ.
