Όλες οι Συμφωνίες κ. Σκυλακάκη, είναι διαπραγμετεύσιμες, ιδίως εάν… είναι άδικες και καταχρηστικές.
Κύριε Σκυλακάκη, λέτε στη δημοσίευσή σας στη Σελίδα σας, ότι “Προϋπόθεση του δανείου ήταν το μνημόνιο. Γίνεται δάνειο χωρίς προϋποθέσεις; Όχι με βάση όσα έχουμε υπογράψει…Δείτε“.
Και όμως, μια συμφωνία μπορεί να αλλάξει όρους. Οι όροι που διέπουν μια συμφωνία δεν είναι κάποιο ιερό και απαράβατο Ευαγγέλιο.
Μια συμφωνία μπορεί να επιβλήθηκε κάτω από κάποιες συνθήκες, υπό το κράτος του ‘δικαίου του ισχυρού’, που βέβαια δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι είναι και πραγματικό δίκαιο.
Όταν μια τράπεζα δανείζει έναν ιδιώτη και ναι μεν τον δανείζει αλλά από την άλλη, οι όροι του δανείου είναι καταστροφικοί για την όποια οικονομική ευμάρεια του ιδιώτη και ο ιδιώτης χρεοκοπεί, δεν μπορεί να συζητήσει αλλαγή των όρων ώστε να ανασάνει;
Και γίνεται και συχνά τα δικαστήρια, όταν αποδίδουν πραγματική δικαιοσύνη, βρίσκουν δανειακές συμβάσεις καταχρηστικές.
Πόσο δε μάλιστα στην περίπτωση κρατικού δανεισμού, όπου η συμφωνία του δανεισμού και των όρων που οι πιστωτές έθεταν μονομερώς, υπογράφηκε από μια κυβέρνηση που είχε εκλεγεί εάν θυμάμαι καλά, με λόγο αντιμνημονιακό, άρα εξαπατώντας το εκλογικό κοινό.
Εν ολίγοις, η ελληνική κυβέρνηση τότε, δεν ήταν δικαιοδοτημένη από τον λαό να υπογράψει μια τέτοια δανειακή σύμβαση (άρα παράνομη) και πλήρωσε το τίμημα (έχασε τις εκλογές).
Ο λαός, εάν σεβόμαστε τη δημοκρατία, χωρίς να είναι μπαταχτσήδες, θέλει άλλα πράγματα και το αποτύπωσε στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα: να αλλάξει η όλη προσέγγιση στο ελληνικό θέμα, αυτό μπορεί να σημαίνει δανειακή σύμβαση εάν χρειάζεται αλλά με όρους που να τη διέπουν, όχι θέτοντας παράλογες απαιτήσεις, αλλά με μια νέα προσέγγιση win – win.
Αυτό σημαίνει να εξυπηρετήσουμε τον δανεισμό μας, αλλά με πολιτικές που θα μας επιτρέπουν την επιστροφή σε μια ουσιαστική ανάπτυξη, ώστε να παράγεται εισόδημα, να παράγεται πλούτος και συνεπακόλουθα, να μπορούμε να πληρώνουμε φόρους και κατ’επέκταση να λαμβάνουν και οι πιστωτές μας, πίσω τα χρήματά τους.
Εμμένοντας στην υπογραφείσα Σύμβαση και Μνημόνιο που τη συνοδεύει που όπως ανέπτυξα, για μένα είναι άκυρη διότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε καμία τέτοια εντολή και το σημαντικότερο, δεν είναι μια win – win κατάσταση αλλά μια κατάσταση που ουσιαστικά κερδίζει μόνο η Γερμανία στην εμμονή της, που συνίσταται σε μια τιμωρία των οικονομικά αδυνάτων Κρατών μελών της Ευρωζώνης, στην επιβολή μεθόδων που πνίγουν την οικονομία (και εξαθλιώνουν τους πολίτες) χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής σε μια βιώσιμη, ισχυρή και υγιή ανάπτυξη και που εάν τηρηθεί το Μνημόνιο ως έχει, θα φέρει αποτέλεσμα λόγω της πρόβλεψης για επίτευξη υπερβολικά υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, την μεταφορά περίπου του 20% του ΑΕΠ της χώρας μας μέσα σε μια τετραετία στους πιστωτές μας, ήτοι θα φέρει τον οικονομικό όλεθρο.
Οποιοσδήποτε καλόπιστος και με κοινή λογική άνθρωπος, κατανοεί ότι αυτά είναι παρανοϊκά διότι δεν βελτιώνουν την κατάσταση με αμοιβαίο όφελος, παρά ‘σκοτώνουν’ οικονομικά, υιοθετόντας μια λογική τιμωρίας.
Τα έχει πει άλλωστε και ο νομπελίστας και ευφυέστατος, Paul Krugman.
Ψέμματα;
Παναγιώτης Σοφιανόπουλος
Οικονομολόγος
Συνεργάτης TaxCoach.gr
>>>•<<<
Ίσως σας ενδιαφέρουν τα ακόλουθα άρθρα:
✎ Οι 300 υπέρ της Ελλάδος!
✎ Σκέψεις για τη νέα ελληνική κρίση
✎ Πρόγραμμα επιδότησης (έως 50%) για Υφιστάμενες επιχειρήσεις
✎ Πρόγραμμα επιδότησης (έως 100%) για ανέργους, για ίδρυση επιχείρησης
