Να είσαι ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου – Να προσέχεις τον εαυτό σου
Όποιος έχει κάνει χειρουργείο, έστω και το πιο συνηθισμένο, από αμυγδαλές ή σκωληκοειδίτιδα, θυρεοειδή – πόσο μάλλον σε σοβαρότερες περιπτώσεις – περνάει την κρύα στιγμή που ο νοσοκόμος με το φορείο σε μεταφέρει στο χειρουργείο.
Όσο κι αν σε έχουν στηρίξει η οικογένεια και οι φίλοι σου, όσο κι αν έχεις κάνει ασκήσεις θετικής σκέψης, ο φόβος σε παραλύει, γιατί τότε καταλαβαίνεις πως πρέπει να περάσεις μέσα από τη δοκιμασία αυτή μόνος σου. Όλα τα προηγούμενα βοηθάνε, αλλά ο οργανισμός ο δικός σου και η ψυχή σου πρέπει να τα βγάλουν μόνοι τους πέρα παλικαρίσια.
Πιστεύω ότι αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή που έχουμε εικόνα για τον εαυτό μας. Το ίδιο συμβαίνει και όταν μας έχει προκύψει κάτι δυσάρεστο και οι άλλοι μας παρηγορούν «μα, πώς κάνεις έτσι, σε όλους συμβαίνουν αυτά», ή όταν συμβεί κάτι πολύ ευχάριστο και πάλι μας σχολιάζουν «ο κόσμος χάνεται και εσύ στον κόσμο σου!»
Ναι, φυσικά, γιατί ο τρόπος που βιώνεις ο ίδιος την απόλυσή σου ή την απόρριψη ή τον έρωτά σου ή τον έπαινο από τον διευθύνοντα σύμβουλο τον νιώθεις εσύ, όχι οι άλλοι. «Προσπαθώ να σου το εξηγήσω, αλλά, αν δεν το περάσεις και συ ο ίδιος, δεν μπορείς να με καταλάβεις», προσπαθούμε να εξηγήσουμε.
Οι «άλλοι» δεν μας στηρίζουν ούτε μας συμπληρώνουν πάντα. Ορισμένοι μας προδίδουν, μας παρεξηγούν, μας αγνοούν, δεν μας σέβονται, δεν μας εκτιμούν όσο αξίζουμε, δεν μας επαινούν, δεν μας δίνουν πάντα σημασία.
Ποιός είναι λοιπόν, ο πρώτος και καλύτερος φίλος, παρηγορητής, υποστηριχτής μας; Ποιός μας αγαπάει, μας πονάει, μας φροντίζει, μας επαινεί, μας καταλαβαίνει, μας διασκεδάζει, μας δίνει ευκαιρίες για εξέλιξη, εξερεύνηση, εμπειρίες;
Μα, ο εαυτός μας.
Η μητέρα μου, μου έλεγε: «Να προσέχεις τον εαυτό σου. Η μαμά σου δε θα ξαναγεννήσει άλλη Κατερίνα!»
Ναι, αλλά τι σήμαινε αυτό; Θα ήθελα στα 14 να μου το εξηγήσει, να καταλάβω τι σημαίνει να προσέχω τον εαυτό μου. Θα ήθελα να μου πει ότι στη ζωή δεν έχω άλλον κανένα πρώτο και καλύτερο από τον εαυτό μου. Επομένως να φροντίζω την υγεία μου σαν θησαυρό. Να μη φοβάμαι να μείνω μόνη μου για ώρες, για μέρες, να φροντίζω να «με κάνω παρέα», ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μου. Να με διασκεδάζω, να με κάνω να περνάω ωραία χωρίς να πλήττω ποτέ. Να διαβάζω ένα βιβλίο μόνη στην πολυθρόνα μου, να κάνω μια βόλτα μόνη μου, να ανακαλύπτω τι με ευχαριστεί. Να ακούω τις ανάγκες μου, τους φόβους μου, τις επιθυμίες μου. Να με παρηγορώ και να με προστατεύω από στενοχώριες, σχόλια, απειλές, απογοητεύσεις. Να παίρνω το μέρος μου. Να με σταματάω εκεί που μπορώ να μου κάνω κακό. Να με αγαπάω, να με εγκρίνω και να με δέχομαι όπως είμαι (άλλωστε και τους φίλους μας δεν τους δεχόμαστε έτσι;)
Αποκλείω κάθε περίπτωση να είμαστε εχθροί με τον εαυτό μας, παρ’ ότι συμβαίνει πολλές φορές να του κάνουμε κακό. Γιατί του κάνουμε κακό αφήνοντάς τον απροστάτευτο από το σκοτεινό μας κομμάτι, από καταστροφικές συμπεριφορές, εξαρτήσεις ή εχθρικούς, υποτιμητικούς εσωτερικούς διαλόγους.
Το να έχουμε το κουράγιο να ακούμε τον εαυτό μας και το ένστικτό μας με σεβασμό στην αλήθεια, μας αποδεικνύει την φιλία μας. Το να ζητάμε βοήθεια προκειμένου να μην πάρει το πάνω χέρι το σκοτεινό μας κομμάτι, είναι απόδειξη της φιλίας μας. Το να αντέχουμε να μείνουμε για λίγο μόνοι χωρίς τις παρέες των φίλων μας, προκειμένου να τα βρούμε με τον εαυτό μας, είναι απόδειξη πως δεν έχουμε τίποτα πιο πολύτιμο και πιο αξιολάτρευτο παρά το πρόσωπο με το οποίο γεννηθήκαμε και με το οποίο θα αναχωρήσουμε εκείνη την κρύα στιγμή.
Πηγή tsemperlidou.gr
>>>•<<<
✎ ✎ ✎ Δείτε ακόμη…
