Προς πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ – Τι θα σημάνει: Ο Μάριο Ντράγκι, ως άλλος Super Mario, φαίνεται αποφασισμένος να πάρει το ‘παιγνίδι’ στα χέρια του, προκειμένου να αναθερμάνει την παραπαίουσα ευρωπαϊκή οικονομία, εναντιούμενος στην σκληρή γερμανική πολιτική της λιτότητας, λιτότητας και λιτότητας. 
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο, ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μ. Ντράγκι, βρίσκοντας σύμφωνους και συμμάχους σε αυτή την σκέψη και τους Γάλλους, προτίθεται προσεχώς να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, στα αγγλικά λέγεται Quantitative Easing (QE), σαν αυτά που εφάρμοσαν στα τελευταία χρόνια οι αμερικάνοι και τόνωσαν την οικονομία τους.
Ο λόγος που θέλει να προχωρήσει λοιπόν ο Ντράγκι σε QE είναι ακριβώς διότι διαπιστώνει ότι η συνεχής πολιτική σκληρής λιτότητας που επιβάλλεται από την Γερμανία, με στόχο την τιθάσευση των ελλειμμάτων γενικότερα στην Ευρώπη, τείνει να αποδομήσει την ευρωπαϊκή οικονομία, στο νότο δε, το έχει ήδη καταφέρει, οδηγώντας τις οικονομίες των ‘προβληματικών’ χωρών σε βαθιά ύφεση, αυτοτροφοδοτούμενη και οδηγούμενη από τις συνεπακόλουθες πολιτικές περιορισμού και εσωτερικής υποτίμησης (taxcoach.gr).
Αλλά δεν είναι μόνο οι οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα λόγω αυτών των πολιτικών: τα προβλήματα αρχίζουν και κτυπούν τις πόρτες και των βορειοευρωπαϊκών χωρών όπως και της κραταιάς Γερμανίας, της οποίας η οικονομία συρρικνώθηκε (ναι, μειώθηκε) κατά 0,2% στο δεύτερο τρίμηνο τρέχοντος έτους.
Βέβαια κάποιοι θα αναρωτηθούν, μα πως γίνεται και οι Γερμανοί, βλέποντας την ύφεση να έρχεται και στο δικό τους σπίτι, να μην βάζουν νερό στο κρασί τους, όταν δε, κάτι τέτοιο το ζητούν επίμονα πολλοί άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας της Ευρωζώνης;
Φαίνεται ότι απλώς οι Γερμανοί έχουν δύστροπο χαρακτήρα και ενίοτε ανόητο, αφού οι ίδιες οι δικές τους πράξεις, μπορεί να αντιβαίνουν αυτό που φαίνεται πασιδήλως ως και το δικό τους συμφέρον: στην σχετικά πρόσφατη ιστορία, δεν έχουν εμπλακεί δύο φορές σε παγκοσμίους πολέμους, τους οποίους και έχασαν; Προφανώς τους πολέμους τους έκαναν θεωρώντας ότι μπορεί να κερδίσουν, αλλά οι νίκες που θα μπορούσαν να πετύχουν, ακόμα και εάν τις πετύχαιναν, θα είχαν μεγάλο κόστος για την ίδια την Γερμανία, δηλαδή ήταν καταδικασμένες εξ αρχής να ήταν πύρρειες και ωστόσο έκαναν αυτούς τους μεγάλους πολέμους.
Και στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν κάποια στιγμή η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει προς την μεριά των συμμάχων και ήταν εμφανές ότι συνέβη αυτό κάποια στιγμή, θα μπορούσαν να είχαν διαπραγματευτεί τους όρους παράδοσής τους, περιορίζοντας το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος για την ίδια την χώρα τους. Αντίθετα όμως σε αυτό που θα πρόσταζε η λογική, συνέχισαν να πολεμούν έως ότου οι σύμμαχοι εισήλθαν εντός Γερμανίας, κατεδαφίζοντας με τους βομβαρδισμούς τους ολόκληρες πόλεις. Αυτό δεν ήταν μια σαφής ανοησία, αντιβαίνουσα το δικό τους συμφέρον; Το συμφέρον της Γερμανίας;
Ωστόσο, πεισματικά έπραξαν όπως έπραξαν – και το πλήρωσαν βέβαια, καθώς κανένας δεν μπορεί να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεών του και επιλογών του.
Οι Γερμανοί λοιπόν έχει δείξει η ιστορία ότι είναι πείσμωνες, μερικές φορές για καλό, άλλες φορές για κακό.
Δεν διαφέρει σε τίποτα και η τρέχουσα κατάσταση: η ύφεση χτυπά και τη δική τους πόρτα και ωστόσο η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας κάνει σαν να μην ακούει. Η ύφεση, ιδίως με τα όσα συμβαίνουν και με την Ρωσία, δεν θα χτυπήσει την πόρτα και θα φύγει, μάλλον θα την ανοίξει βίαια και θα εισέλθει και στο δικό της σπίτι.
Όμως ο Διοικητής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, βλέποντας την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη – και δεν είναι ο μόνος που την βλέπει · την βλέπουν και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί κ.λπ. – και έχοντας δώσει πίστωση χρόνου στην γερμανική επιβαλλόμενη πολιτική της λιτότητας, λιτότητας, λιτότητας, φαίνεται ότι τώρα είναι έτοιμος, να προχωρήσει σε δυναμικότερες κινήσεις μετά τις συμβατικές πτώσεις του επιτοκίων που ούτως ή άλλως τείνουν στο μηδέν (τώρα το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ είναι στο 0,15%). Ως δυναμικότερες και παράλληλα πιο αντισυμβατικές κινήσεις, εννοούμε την ποσοτική χαλάρωση.
Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι στους επόμενους μήνες θα υπάρξει πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ που μπορεί να ανέλθει σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Ουσιαστικά μιλάμε για χρήμα (εκτύπωση) που διοχετεύεται στις τράπεζες και βέβαια, διαθέτοντας μεγάλη ρευστότητα οι τράπεζες, μπορούν να κλείσουν ευκολότερα και ταχύτατα τις χρηματοοικονομικές ‘πληγές’ που τους έχει αφήσει η κρίση και βέβαια, κλείνοντας τις ‘πληγές’, καθίστανται εύρωστες.
Εν συνεχεία, εάν είναι εύρωστες, είναι ευκολότερο, να αρχίσουν να επιτελούν το έργο που είναι και το κατ’εξοχήν τραπεζικό αντικείμενο δραστηριότητας, ο κατ’εξοχήν σκοπός ύπαρξης των τραπεζών, ήτοι η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας και μέσω αυτής, η αναθέρμανση της οικονομίας.
Το παράδειγμα των ΗΠΑ βέβαια που εφαρμόζει QE και έχει διαθέσει από το 2008 έως σήμερα περί των 2,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δείχνει ‘μικτά’ αποτελέσματα: βέβαια η οικονομία της είναι σε καλύτερη θέση συγκριτικά με την ευρωπαϊκή (αυτό είναι αναμφισβήτητο) – είναι ενδεικτικό ότι στο β΄ τρίμηνο του 2014 αναπτύχθηκε κατά 4,2% – αλλά ωστόσο, η ανάπτυξη δεν είναι τόσο ποιοτική.
Χαρακτηρίζουμε την ανάπτυξη της αμερικάνικης οικονομίας μη ποιοτική:
• Αφενός διότι γενικότερα είναι ήπια · μην βλέπεται την ισχυρή επίδοση του β΄ τριμήνου, δεν είναι και τόσο ενδεικτική της ετήσιας ανάπτυξης · στο α΄ τρίμηνο είχε συρρικνωθεί (= ύφεση) κατά 2,1% · οι εκτιμήσεις για το σύνολο του 2014 είναι για ανάπτυξη της τάξης του 2%,
• Αφετέρου η ανεργία δεν έχει υποχωρήσει σημαντικά, πλήθος θέσεων εργασίας αμείβονται με την ελάχιστη αμοιβή και η ιδιωτική κατανάλωση δεν είναι προς το παρόν και τόσο ικανοποιητική.
• Επιπλέον, στις ΗΠΑ η υπερβάλλουσα ρευστότητα φαίνεται προς το παρόν ότι δεν φτάνει σε ικανοποιητικό βαθμό στην πραγματική οικονομία και διοχετεύεται κυρίως, στις χρηματαγορές (χρηματιστήριο, διατραπεζική αγορά, αγορές τίτλων), είτε εξομαλύνοντας τις στρεβλώσεις εκεί που πιθανόν υπήρχαν, επουλώνοντας πληγές, είτε όμως και από την αντίθετη πλευρά, δημιουργώντας φούσκες (π.χ. στο χρηματιστήριο), καθώς κάθε ‘θεραπεία’ έχει ορισμένα θετικά αλλά και ορισμένα αρνητικά.
Επιπρόσθετα, η ποσοτική χαλάρωση και ιδίως στο βαθμό που αυξάνει την μάζα του χρήματος στην πραγματική οικονομία, έχει ως συνέπεια την μείωση της αξίας του νομίσματος: αυτό είναι και κακό και καλό. Κακό διότι αν κάποιος δεν αυξάνει το εισόδημά του, χάνει λόγω της μείωσης της αξίας του χρήματος, σε αγοραστική δύναμη, ενώ θετικό διότι καθιστά ευκολότερες τις εξαγωγές.
Στην περίπτωση λοιπόν της Ελλάδος, η δρομολογούμενη ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ είναι μεγάλης σημασίας και προς το συμφέρον μας. Προς το συμφέρον μας διότι θα είναι ευκολότερο να αναθερμανθεί η οικονομία και θα δώσει μια επιπλέον ώθηση στις εξαγωγές μας, καθιστώντας και τον τουρισμό στη χώρα μας, ελκυστικότερο για τους πολίτες εκτός Ευρωζώνης.
Αναμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία, τις κινήσεις του Ντράγκι.
>>>•<<<
Θα σας ενδιαφέρουν (θεματολογικά) και τα ακόλουθα άρθρα:
✎ H Fed πρέπει ‘να δίνει χρήματα άμεσα στους πολίτες’
✎ Στην Ευρωζώνη, οι τράπεζες πληρώνουν για να δανείσουν η μία την άλλη!
✎ Απροσδόκητη στασιμότητα της Ελβετικής οικονομίας
